Bölümler düzenlenmeye gitti.
Düzenlediğimde paylaşacağım.
Okunma oluyor ama bir yıldızı hak ettiğimi düşünüyorum. 🌟
Keyifli Okumalar <3
ﻬ
The Last Shadow Pupets / Avation
The weeknd / Come Through
The Last Pupets / My Mistakes Were Made For You
1.Bölüm: "Zamanın Çizelgesi"
Karanlığı olduğunu düşündüğüm şey aslında kendi var oluşumumun nedeniydi.
Dedemin söylediği cümlelerde yeşerdiği kelimeler duygunun esiri oluyordu zihnimde. Dedem; her kum tanesi birer yaşamı temsil eder, kendini içinde görmediğin sürece o tanelerin birer hisara'a dönüştüğünü anlaman ömrüne bedel olur. Demişti.
O zaman anlamadığım sözlerin şimdi anlamını kavramam uzun sürmüştü. Ağır bir ders almıştım. İhtiyacım olan şey; geçmişe gitmek o anı tekrar yaşamaktı, bunun sayesinde kabuslarımdan kurtulurdum. Belki
Düşüncelerim mantığımın önüne geçmeye yeltendiğinde, her defasında gözümde büyüttüğüm gerçekler birer köprü gibi önümde dikiliyordu.
Nefes almak sanırım artık ihtiyaçtan çok kendi ölümümü uzatan bir engeldi.
Bakışlarım karşımda duran bir kaç kişinin üzerinde dolaşmaya başladı. Bugün için kendime psikolojik danışmandan randevu ayarlayacaktım ki yoğunluktan dolayı bu istek içimde kabullenişi, inkar'a sürüklüyordu. Gözlerimi yumup içime yük taşımaya yetecek kadar nefes çektim. Artık yaşamayı bile hak etmiyordum. Yorulmuştum düşüncelerimin bulantısı giderek artıyordu. Artık o silik anıyı netleştirmek istiyordum. Zihnimin içinde birçok cinayet vardı. Hepsinde de son ölen kişi bendim.
Gözlerimi araladığımda artık zaman ve mekan anlamını yitirmeye başladı. Nefes almak zorlaşmaya ve ellerim titremeye başladığı sırada burada daha fazla durmak istemeyerekten oturduğum yerden ani şekilde kalkıp dışarıya doğru adımladım. Her adımımda göğsüm sıkışıyor daralıyordu, gözlerimin önünde beliren anlık görüntülerin sis bulutu gibi dağılmasına yol açan şey, ne ara olduğunu bilmediğim göz yaşlarımdı.
Elime bulaşan kanın kokusunu alıyordum. O gece olanlar gibi silik görüntüleri tekrar tekrar gözlerimin önünde belirdi.
Başımı gökyüzüne kaldırıp içime çektiğim nefeslerin ızdırap gibi dağlamasana neden olan soluklarımı, düzene çevirmek adına birkaç deneme yaparak kendime gelmeye çalıştım.
Bu atakların daha uzun sürmesi hatırlamamı zorlaştırıyordu.
Etrafımda olup biten olayların farkına varmam bir kaç saniye aldı. Yanımda duran kadının sesini bir uğultu gibi algılıyor tam olarak ne dediğini anlamıyordum. Bir kaç dakika durup karşıya baktım. Odaklanmamı başka yöne çekmem gerektiğini hissettim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gece Kokusu
Romansa❝ karanlığın içinde kabuk tutmuş ruhu, yol alır ışık olacak kişiye. Ama bilmez ki kendisininde bir karanlık kabuk olduğunu. ❞
