California | Taegguk

16; "Tanımadığım İnsanlarla Sevgili Olmuyorum"

İyi okumalar 😌

୨୧

Jeon Jeongguk

Tamam. Saat dörttü, biz Taehyung ile hala sahilde oturuyorduk. Biraz içmiştik, o ayıktı, bense hafif sarhoş. Saçlarımı okşuyordu bir yandan sorularımı cevaplarken.

"Çok zorlandım ama o akşam seni görünce hepsi geçmişti biliyor musun?"

Eli yavaşça sırtına ulaştı ve orayı sıvazladı yavaşça. Ben de hafif tebessüm ile biramdan bir yudum daha aldım.

"Çok mu geç geldim?"

"Yo, tam zamanında geldin. Hem... Aşka geç kalınmaz."

Belime sıkı sıkı tutunurken kafamı daha da omuzuna yasladım, dalga sesleri bizi bastırmaya çalışıyordu.

"O da ne demek şimdi?"

Dedi mutlu bir tonla. Beklemeden cevapladım onu.

"Aşka geç kalınmaz işte, sen yemek geç pişti diye yemekten vazgeçer, doyar mısın? Öyle düşün. Acıktım sanırım bu arada..."

Taehyung bir süre ses vermedi, eli bulunduğu yeri okşuyordu varlığını belli etmek istercesine.

"Yemek yiyelim Taehyung."

"Güzelim ne yiyeceksin bu saatte?"

Omuzlarımı silktim bilmiyorum dercesine. Evde bir şeyler hazırlayabilir veya dışarıda açık olan bir yerden yiyebilirdik.

"Ya da çok üşendim, yemesek de olur, sen aç mısın ki?"

Kafamı ona doğru kaldırdığımda gülümseyip yanağımı sıktı. Başım döndüğü için odaklanamamıştım. Nasıl da yakışıklıydı benim sevgilim böyle? Dur, henüz sevgilim değildi değil mi?

Öyleydi.

"Değilim."

"Taehyung, Karen'dan ne zaman ayrılırsın?"

"İlk önce her şey oturmalı, senin kızlarla tek tek konuşman da lazım tabii. Sonra ayrılacağım."

Kafamı sallayıp yanağını okşadım hafifçe. Kalbim çok hızlıydı, içimdeki çocuk kahkahalar içindeydi, kuruyan çiçeklerim tekrar tomurcuklanmış, vücudum ilk kez nefes almışım gibi ferahlamıştı.

"Uyuyalım o zaman?"

"Eve bırakayım seni."

Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım ve omuzundan kaldırdım başımı. Biraz kendime gelmemi bekledi, gözlerimi açamıyordum bile doğru düzgün.

"Sen şimdi kayadan atla, sonra beni tut. Tamam mı hyung?"

"Tamam ama şöyle seslenme bana."

Kıkırdayıp aşağı atlamasını bekledim. Hemen inmişti kumların üstüne zaten. Ardından da ben atladım, yakaladı beni hemen havada.

"Tam şu an öpüşsek çok güzel olurdu ama öpmeyeceğim seni, indir beni."

Yanağımı öpüp belimdeki tutuşlarını gevşetmeden ayaklarımı yerle buluşturdu.

"Teşekkürler hyung."

"Jeongguk! Deme diyorum!"

"Neden küçüklüğümüz mü geliyor aklına?"

Başıyla onaylayıp benimle kıkırdamıştı. Kesinlikle arada demeliydim ona bu sözü.

"Çok uykum geldi, uyuyorum ben."