California | Taegguk

5; Janet Chen

İyi okumalarrrr

❂❂❂

"Tamam annecim, sürüyorum bak güneş kremimi, ne kadar önemsediğimi bilmiyor musun sanki!"

Dedi Jeongguk, telefonu kulağı ve omzu arasına sıkıştırmış bir biçimde koştururken.

Biraz yüzüp vakit geçirecekti, ama çantasını bir türlü toparlayamamıştı.

"Anahtarımı aldım, kremi aldım, elbisemi aldım, tişörtüm üstümde zaten."

Tek tek listesini kendi içinde oturturken annesi öylece oğlunun hasret kaldığı sesini dinliyordu.

"Ne arıyorsun sen yine?"

Jeongguk, eve genel bir baktıktan sonra üst kata koşmuştu çıplak ayaklarıyla.

"Anne! Telefonumu bulamıyorum ya! On dakikadır telefonumu arıyorum, bulabilsem çıkacağım!"

Telefonda duyduğu kahkahaya anlam veremese de istemsizce annesinin sesiyle gülümsemişti.

"Neye gülüyorsu- anne!"

Kadının kahkahası daha da yükselirken çekmeceleri karıştırıyordu hala.

"Oğlum, mutfak tezgahına falan bak belki oradad-"

Kadının cümlesi derin kahkaha ile bölünürken Jeongguk ciddi ciddi mutfak tezgahına bakmak için alt kata iniyordu.

"Tezgaha koymam ki... Neyse dur bakıyorum... Yok burada da of!"

Kadın artık sakinleşirken oğlunun kafasının ne kadar dolu olduğunu bir kez daha anlamıştı.

"Güzel oğlum benim, benimle nasıl konuşuyorsun sen? Dumanla mı?"

Güzel çocuğun adımları birden olduğu yere sabitlendi. Gerçekten... Telefonla konuşurken telefonunu mu aramıştı o az önce?

Kendi kendine kıkırdamıştı çocuk. Gerçekten aklı beş karış havadaydı.

"Oğlum, kameranı aç da göreyim güzeller güzelimi."

Jeongguk, yanakları kızara kızara kamerasını açtı ve çok özlediği gülümsemeyle karşı karşıya kaldı.

Annesi onun en büyük destekçisiydi.

"Canım oğlum benim, nasıl da güzel doğurmuşum seni!"

"Annem kadar olmasa da güzel olduğum doğrudur, Bayan Jeon."

Kadınla şakalaşıp gülüşerek evden çıkmıştı. Los Angeles sokakları fazlasıyla kalabalık olsa da Jeongguk en sakin kesiminde oturuyordu.

Hoş, Amerika'nın en kalabalık ikinci şehrinin çok da tenha olmasını beklemezsiniz tabii ama bu muhit gerçekten sakindi.