Verilen kararlardan dönülebilinse keşke ya da sadece o an için bir şans daha olsa.Herkesin hayatında bir dönüm noktası var ,işte ben bundan tam altı ay önce seçimimi yaptım ama olmadı yine olmadı, ne istediğim sonuçları elde ettim ne de bir bilgi elde edebildim.Ola ola çaylak oldum.Şu an önünde durduğum kapıdan içeriye girmek istiyordum, içerideki iki salağın kalçalarım hakkında yaptığı muhabbet biter bitmez.Karahan'a veda ettikten iki gün sonra gelen e-maille kampa katıldım.Yıllardır gittiğim yakın dövüş dersleri ,kondisyon çalışmalarının bir hiç olduğunu da yine burada anladım.Seçilen yirmi kişi en ağır fiziksel ve piskolojik testlere tabi tutuldu.En son etapta ekip komutanından yediğim dayak, resmen bana kapak olmuştu.Haftalarca kemiklerim ağrımış, yüzümdeki şiş ve morluklar günlerce geçmemişti ,elendiğimi düşünmüş açıkçası pekte üzülmemiştim , aktif görev için seçilen üç kişinin arasında kendi adımı görünce bu yüzden anlam verememiştim.Evet iyiydim,daha da geliştirmiştim kendimi ama son etapta resmen bir araba dayak yemiştim ,ekip liderine neden ben diye sorduğumda o soğuk gözlerini üzerime dikmiş sen sorgulayamazsın emirlere uyarsın demişti.Eğer kabul etmezsem emir almam gerekmez deyince ,çok ukala olduğumu onun etabından geçmemin nedeninin ise, pes etmeyecek kadar inatçı oluşum , olduğunu söylemişti,evet bayılana kadar pes etmemiş bir kaç darbede olsa ona vurmayı başarmıştım.Bu iki salakla beraber seçilmek berbat olsa da benim deyimimle ,çaylaklık görevime, Gece'nin değimiyle ,etap1 e başlamıştım.Keşif,basit takipler,ofise,eve,arabaya dinleme cihazı yerleştirme hatta saatlerce dinlenen telefon konuşmaları pek aksiyonlu işler değildi yani hedefim ikinci aşamaya geçip herşeyi öğrenebileceğim bilgisayar sistemine giriş yetkisi alabilmekti.Aylardır edindiğim gözlemlere göre eğer ciddi bir teknolojiyle bilgilerinizi korumuyorsanız Gece herşeyinizi bilmek istediği an biliyordu.Bize verilen odaya girmek istediğimde, hala beni hangisi tavlayacak onun iddasındaydılar.Arda ve Yavuz iri yarı hallerine rağmen minnak beyinleri olduğunu düşündüğüm mesai arkadaşlarım.İçeri girdiğimde yine arsızca süzmelerine maruz kalsamda iş harici tek kelime etmemeye kararlıydım,ikisiyle de konuşmuyordum.Esma ile vedalaşmak kolay olmamıştı.Elimde aile diye bileceğim tek şey Esma ve Denizdi.Aramızda resmi bir bağ olmasa da öyle hissediyordum.Deniz'le uygun olduğum anlarda telefonda konuşuyor ,mailleşiyorduk.Esma ise onu aradığımda hem kapatmıyor inadına da konuşmuyordu.İki aydır da hiç telefonlarıma çıkmıyordu.Deniz biraz garipleştiğini iyice sessizleştiğini söylüyordu.Aklınca böyle yaparsa geri döneceğimi düşünüyordu drama kraliçesi,aslında bende eski hayatımı özlüyordum Gökhan abinin teklif ettiği gibi şirkette işe başlayabilir geçmişe bilinmezliklerime sırtımı dönebilirdim, beni kabul edene kadar Karahan'ın peşinden koşardım.Karahan'ı düşünmemeye çalışıyordum çünkü düşününce yeniliyordum ,sıcaklığını istiyordum,dudaklarının dudaklarımda bıraktığı hissi özlüyordum.Yani lanetim artarak devam ediyordu.Düşüncelerimden Yavuz'un ''çaylaklıktan kurtuluyoruz.Yarın herkes ekiplerine dağılacakmış.Gerçek bir operasyon için deliriyorum.''sözleriyle düşüncelerimden sıyrıldım,zaten deli olduğu için bir şey değişmeyecekti nasılsa.Benim için iyi bir haberdi, bu iki salaktan kurtuluyordum.Bize anlatıldığına göre ekipler birbiriyle iletişime geçmiyordu.Sadece ekip liderleri bunu yapabiliyordu amaç bir ifşa ve satma durumunda en az kayıp vermekti ne kadar az şey bilinirse ,o kadar az kayıp verilirdi.Çaylak olmama rağmen iyi para alıyordum.Bir ev kiralamıştım.Girişte mutfak ve küçük bir salon asma katta da yatak odam tam bana göreydi ne tam evdi ne de değildi arası bir şeydi işte az eşyam vardı ,zaten gece yarıları bazende hiç eve gelemiyordum.Ama göreve başladığım zaman düzenli bir işim olacağı söylenmişti Gece'deki görevimi kamuflaj için.Benim derdim bilgisayarlara giriş yetkisiydi.Gökhan abinin bilgisayarından tarattığımı da hiç bir bilgiye ulaşamamıştım ,Zeynep Kula sanki hiç yaşamamıştı.Sonra düşündüğümde gerçek halam olmadığına göre soyadımızda aynı olamazdı, ilk fırsatta eve dönüp bir ip ucu aramalıydım.Gerçi kadın beni yıllarca uyutmuştu ortada bana ipucu bırakacak hali yoktu ama ben vazgeçecekmiydim tabii ki hayır.Ekip 3 ;yeni başlangıcım artık dönüşü olmayan yola giriyordum.Bir hafta sonra yeni kamuflaj işim ve Ekip 3 teki görevim başlayacaktı.Belkide vazgeçmeliydim çünkü bize açıkça ''bir kez bulaştın mı ölene kadar burada kalırsın''mesaji defalarca verilmişti.Bir hafta izinli gibi bir şeydik işt.Ben de Esma'ya gidecektim bir haftadır haber alamıyordum zaten çatkapı gidip şaşırtacaktım.Yalının önünde taksiden indiğimde hızlı hızlı kapıya doğru ilerledim.Zili çaldığımda kapıyı evin yardımcılarından biri olan Neşe açtı beni görünce şaşırmıştı.''Nefes hanım nereden haber aldınız..''Gülümsemem yüzümde solmuştu bir şey olmuştu iyi de kime.''Neyi haber almam gerekiyor.''diye sorunca kekelemeye başlamıştı''Şey..Es...ma....ha..nım.''Telaşlanmıştım yukarıya çıkan merdivenlere yöneldim hızla esmanın odasına çıktım boştu sonra konuşma seslerinin yukardan geldiğini duydum orası misafirler için ayrılan bir yatak odasıydı tek özelliği oldukça büyük olmasıydı.Merdivenlere yöneldim kapı açıktı içeriye doğru yaklaştım ,oda kalabalıktı orda bulunanaların arkaları dönük olduğu için beni görmüyorlardı ,Deniz yerini değiştirince benimde görüş açım açılmıştı ,Esma yatakta yatıyordu, başında doktor olduğunu tahmin ettiğim orta yaşlarda bir adam vardı,kötü görünüyordu zayıflamıştı,solgundu ve sadece benim okuyabileceğim şekilde mutsuzdu, herkes doktora odaklanmıştı bense Esma'ya ve gözlerimiz birleşti.Dudaklarını hareket ettirmesi sanki dakikalar almıştı titrek ve güçsüz sesiyle fısıldadı.''Nefes...... geldin.''Ve tüm gözlerin bana döndüğü an ;içlerinde öfkeli elalarda vardı .Karahan anlamlandıramadığım bir duyguyla bana bakıyordu ,ama şu an önceligim başkaydı ve Esma'nın yattığı yatağa yaklaştım yanına oturdum.Elimi yanağına götürdüm sanırım üzgün ve şaşkın halim sesime de yansımıştı.''Ne oldu sana.''diyebildim sadece.Boynuma sarılıp ağlamaya başladı iyi de kız delice ağlarken bunlar niye mutlu görüyordu ki.Dakikalarca o halde kaldık artık tükenen gözyaşları iç çekişlere dönmüştü seyirci sayımızda azalmıştı sadece Karahan,Deniz ve Seher abla oda da kalmıştı.Esma hala bana sarılıyordu ve birden annesine seslendi.''Anne karnım acıktı bana bir şeyler hazırlar mısın?''Seher ablanın sevincinden Esma'nın günlerdir yemek yemediğini anlamıştım.Seher abla gözlerindeki yaşları silip odadan çıkınca ayağa kalktım Denize yaklaştım ve sertçe ittim.''Nasıl söylemezsin bana Deniz nasıl...''Ona saldırmamı engelleyen önce Karahanın beni tutması,sonra da Esmanın göz yaşları.Zar zor çıkan sesiyle ''Ben istemedim Nefes,Deniz amca bizi yalnız bırakabilir misiniz?''Oda nihayet boşalınca hesaplaşma zamanımızda gelmişti.Yumuşak çıktığını umduğum sesimle yavru kedi bakışlarını bana dikmiş arkadaşıma sordum.''Ne bu hal Esma neler oluyor anlat......hemen.''Kapıyı kapatır mısın?dedi kapattık tabii ki ve duyduklarım öfkelenmeme sebep olmuştu hem de çok öfkelenmeme.............
''Onu geberteceğim,hatta kafasını duvara vura vura......''Esma'nın melankolik sesi durmamı sağladı.''Hiç bir şey yapmayacaksın.Aşk zorla olacak bir şey değil beni istemiyor,istiyor sanmıştım,yanılmışım,sevgilisi var Nefes artık yapacak bir şey yok.''Zaten sinirliydim bu kızın böyle yenilmiş konuşması da işimi kolaylaştırmıyordu.''Onu seni öpmeden önce düşünecekti O Poyraz odunu,kimse benden başka kimse seni üzemez,ben bunun hesabını sorarım Esma ağlasan da zırlasan da sorarım.''''Sus bağırma duyacaklar.''derken telaşlıydı.''Duyarlarsa duysunlar,sen de kalk şu yataktan kötürüm veremli yeşilçam artisti gibi yatmışsın bir takma kirpiklerimle dantel sabahlığın eksik.''Esma gülmeye başlayınca,bende gülmeye başlamıştım.Seher ablanın gelişi bizi durdurmuştu elindeki yemek tepsisini kaptığım gibi aşağı inmeye başladım hem de sesli bir şekilde söyleniyordum ''yemek masada yenir Esma ,giyin aşağı gel açlıktan ölüyorum bekleyemem ona göre.''Tüm gözler Esmada yenilen bir yemek en azından Karahan hariç kimse bakışlarını bana dikmiyordu.''Eee...'' dedi Gökhan abi ''Anlat bakalım kaçak ,altı aydır neredeydin.''Sanırım o kaçak ben oluyordum da ne cevap verecektim doğaçlama yapacaktım artık.Sesimin normal çıkmasına özen göstererek cevap verdim.''Halamlaydım,kendisi memlekete gitmiş bende öğrenince,birazda hastaydı ama şimdi iyi,bende işe başlamadan gelip bir sizleri göreyim dedim.''Bu adam resmen sorgu memuru falan olmalıydı hiç pes etmiyordu.''İşe mi başladın ben bizimle başlarsın diye düşünmüştüm,iyi bir mimar olacaksın Nefes,biz de bu sektörun en iyilerindeyiz.''Sadece gülümsedim lütfen başka soru sormasın yoksa imdat diye bağıracaktım.İyi ki Deniz ve güler yüzü vardı.''Baş belası iyi ki geldin yoksa Esma mezuniyet balosunu yataktayken kaçıracaktı.''Ne balosu Deniz okul biteli yarım sene oldu neredeyse.''''Millet toplanmadı ki kimi yurt dışında kimi tatilde hem sen gitmeden ben sana anlatmıştım tamam demiştin.''Gözlerimi devirdim.''Tamam değil bakarız demiştim ,baktım uymadı.''''Hadi baş belası ,Esma sensiz gelmez hem dönem arkadaşlarınla son kez bir arada olacağız,nazlanma.''Hayır demiştim ama beni dinleyen kimdi hiç kimse.Seher abla da içindeki moda aşkıyla elbiselerimizi almaya gönüllü olunca buyrun cenaze namazına bunların hepsi çatlak demiştim dimi ama aile olmak bazen kan bağı gerektirmiyordu sevmek aile olmak için yetiyordu.Ve Karahan bütün akşam kızgın bakışlarını bana dikmişti bu sefer ben onu görmezden geliyordum uzak durmalıyız diye beni iten oydu sonuçta kulaklarından duman gözlerinden alevde çıkarsa onunla konuşmayacaktım.Ve ilk işim o Poyraz denen oduna haddini bildirmekti kimse benim arkadaşımla oynayamazdı o kadar.........................
