The Miracle Of A Chance Encounter || 📚 || ✔️

If you love me,

Continuing Beomgyu's pov.

මෙරාකි නම්කි අපේ ගෙදර ඇවිත් දැන් පැය දෙක තුනක් නෙවේ හතර පහක්ම ගත වෙලා හමාරයි.ඒත් එයාට ටේයියව දාලා යන්න නම් හිතක් තිබුනෙ නැති පාටයි.

ඇයි යකූ මේකි යනකන් මම එලියෙ ඉන්නයැ?

මම එලියට වෙලා කාපු බීපු පිඟන් කොප්පත් උස්සන් මහවැලි ගඟේ මෝයකට වගේ ඈනුමකුත් ඇරගෙන ආපහු ගේ අස්සට ආවෙ මට දරාගන්න බැරි නිදිමතක් ආව නිසා.

ටේ හින්දා කලින් දවසෙ මට හරියට නිදාගන්නත් බැරි වුන එකේ දැන්වත් ටිකක් නිදාගන්න තමයි මම කල්පනා කළේ.

මම සාලෙට යද්දි තාමත් අරුන් දෙන්නා සෝෆා එකේ වාඩි වෙලාම ඉන්නවා.හැබැයි ටේ හිටියෙ වාඩි වෙලාමත් නෙවෙයි.ඌ හිටියෙ මෙරාකිගෙ උකුලෙ ඔලුවත් තියන් සෝෆා එකේ දිගා වෙලා හොඳ නැප් එකක් දාන ගමන්.ඒ අතරෙ කෙල්ල මුගෙ නළල දෙපැත්තෙන් අත තියලා පොඩි මසාජ් පාරකුත් දෙන්න අරන්.

ඔන්න ඉතින් බලහල්ලකො ඒකෙත් හැටි.

මුට දැන් මං කියලා එකෙක් ගැන මතකත් නෑ.අපරාදෙ යොන්ජුන් හ්‍යුන් හරි සූබින් හරි එන්න තිබ්බෙ.එහෙනම් මුං දෙන්නා අතේ මාට්ටු.

Beomgyu : අහ්,මෙරාකි.. දැන් කොහොමද පොරගෙ උණ?

කෙල්ල හිටියෙ බර කල්පනාවක.

Meraki : ම්.. ඔප්පා? මං ඒත් බැලුවා ඔයා කොහෙද ගියේ කියලා.

Beomgyu : කොහෙ යන්නද බං මේ නිවාඩු දවසෙ? මං බැල්කනියෙ හිටියෙ.. මං පොඩි නැප් එකක් දාන්න කියලා බැලුවෙ.මේ යකා හින්දා ඊයෙ නින්දක් නෑ මටත්.

Meraki : හ්ම්.. එයා මේ වෙනකන්ම ඔයා ගැන තමයි කියව කියව හිටියෙ.

Beomgyu : ඔහෝ.. උට මතකයි නෙහ් මාවත්.. ඒක නෙවේ ඔයාට යන්න හදිස්සියක් නැත්තම් රෑ වෙනකන් ඉඳලා යන්න.

මං එහෙම කීවෙ මෙරාකි ඉන්න හින්දා මට හෙන නිදහස් හැඟීමක් දැනුන නිසා.

Meraki : හ්ම්.. මමත් මේ කල්පනා කළේ ඒකම තමයි ඔප්පා.මං යුකීට කෝල් එකක් දෙන්නම්කො එද්දි හවස් වෙයි කියලා.

Beomgyu : ආ.. කෝ ඇත්තට යුකියා?

මටත් ඕන්නැති කෙහෙම්මලක් නෑනෙ.