The sem-break is coming so all students are all busy now preparing theirself for the upcoming exam.
I am just here in our house reviewing all the topics while there is a snack beside my loptop.
I suddenly think about them so I checked my phone and typed a chat on our group chat.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
After I read that, napatingin ako sa salamin at wala pang ayos. Ni ligo ay wala rin kaya nahihiya akong lumabas.
Tinanggal ko na lamang ang tali sa buhok ko at saka sinuklay iyon gamit ang kamay. Nagsuot lang din ako ng hoodie dahil naka-cropped top na sando lang ako at naka-short.
Bumaba agad ako at nakita ko siya sa hindi kalayuan na nakayuko at parang namo-mroblema dahil nakasapo pa ang isang kamay sa noo.
“What's wrong?” tanong ko nang makalapit na ako.
Hindi siya nakapagsalita at nag-iwas lang ng tingin.
Maya maya pa ay may kinuha ito sa kotse at nakita kong paper bag iyon. “Take this,” aniya.
Binuksan ko ang laman ngunit naka-box pa ito. Nagulat na lang din ako dahil Chanel ang tatak no'n dahil napakamahal ng mga gamit roon.
“N-no, I can't take this. It's too expensive,” pagtanggi ko.
“No, it's for you. That's my belated gift,” aniya.
Hindi na ako nakatanggi at kinuha na lang iyon dahil ayaw niya ring kunin sa akin.
I bit my lower lip. “Wanna go inside of our house?” yaya ko sa kaniya.
Tinitigan niya ako bago sumagot. “If it's that okay with you,” aniya.
Wala naman kasing tao sa bahay at ako lang. Kakaalis lang ni Ate Emerie at for sure mamaya pang gabi ang uwi nilang lahat.
“Pasok ka,” sabi ko nang makarating na kami sa gate ng bahay.
