Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Nakita ko ang mensahe ni Valea kaya naman kaagad ko iyong ni-replayan.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
To be truly honest, kanina pa ako nabo-bored rito sa bahay dahil wala akong ibang ginawa kundi ang humilata sa higaan ko.
My family isn't here since they all went to Bulacan for a family gathering of my Father's side.
While me? Iniwan rito sa bahay dahil walang magbabantay.
Mabigat sa loob ko ang maranasan ang ganitong bagay pero nasanay na rin akong huwag mag-expect mula sa kanila dahil simula pa lang noon ay laging dissapointment lang ang natatanggap ko.
My phone vibrated and I saw Ian is calling. Anong oras na rin kasi at magbabagong taon na.
“Hello?” unang litanya ko nang masagot ang tawag.
“Hi, what are you doing?” tanong niya mula sa kabilang linya.
I gasped. “Nothing, nandito lang sa kwarto,” sagot ko. “It's already 11:55pm, kumusta diyan?” tanong ko pa.
“Doon? Okay naman sila.” Nagtaka ako bakit parang habol hininga siyang sumagot noon na akala mo ay may hinahabol.
“What do you mean? Saka bakit parang hinihingal ka?” takang tanong ko.
“Come out,” aniya kaya madali akong tumayo at sumilip sa bintana ng aking kwarto.
I saw him looking where I am. Halatang hingal na hingal at pawisin ito sa pagkakatakbo kaya naman ay mabilis akong bumaba at hinarap siya.
Sampung metro ang layo namin sa isa't isa at hindi pa rin namin binababa ang tawag.
“Sakto paglabas mo. Happy New Year, Eis,” aniya sa telepono at kasabay noon ang pagputok ng fireworks sa itaas namin.
Lumakad ako ng mabilis at niyakap siya. Sa pagkakataong iyon ay naibaba na namin ang tawag at mahigpit na nagyakapan.
