Sinful Touch ✓

Chapter 11

MELROSE couldn't find Luciferus. Sa dinami-rami ng pwedeng piliin nitong lugar para mawala talagang dito pa sa isla na sila lang dalawa.

Napayakap siya sa sarili habang tinatanaw ang mga nadaanan niyang kubo. He's not there. Inisa-isa na niya lahat pero wala. Pinapapak na siya ng lamok kaya nag desisyon na siyang bumalik, baka nando'n na ito.

Hindi nga siya nagkamali, nando'n na ito.

"Saan ka galing—"

Hindi niya natapos ang sasabihin niya nang talikuran siya nito. Hindi nga niya nakita ang mga mata nito.

"Luciferus." Habol niya rito.

"Sleep, Melrose. We're going home tomorrow morning." Malamig ang tono nito.

Bumagsak ang balikat niya. Puno ng pagtataka ang kaniyang mukha sa biglang pagbabago ng mood ni Luciferus. She was hella confused! Hindi ba ito satisfied sa nangyari?

"Sir," napatigil siya nang makitang nakadamit ito at mukhang paalis. "Saan ka pupunta?"

"Sleep here, I will go to the next hut."

Hindi siya nakasagot nang umalis agad ito, malalaki ang hakbang na tila iwas na iwas sa kaniya. Hinabol niya na lang ng tingin ito patungo sa kabilang kubo. Para siyang kinapos sa hininga. Nagulo bigla ang kaniyang utak. What happened? Hindi ba nito nagustuhan ang kwento niya? Siguro.

Humiga si Melrose sa kama na puno ng tanong ang isipan. Bigla na lang umiwas sa kaniya si Luciferus, hindi niya alam kung ano ang dahilan. Ang ayos pa nila ilang segundo bago bigla na lang itong umalis.

She bite her lip. She's trying to argue with herself if she should go to him or not. Baka kasi magalit ito pag pinuntahan niya. Baka sabihin nito ang clingy niya, or overacting, or overthinker— well, she is. Nag o- overthink na siya dahil sa bigla nitong panlalamig. Wala naman silang relasyon para isipin niya ito. But she's bothered as hell! Umiinit na ang likod niya at gustong puntahan si Luciferus.

Napasinghap siya ng malalim bago nag desisyon na lumabas. Tumayo lang siya sa labas ng kubo at nameywang. Bakit ba iniisip niya pa ang pag-iwas bigla ni Luciferus? Hindi ba at pabor pa dapat sa kaniya 'yun kasi hindi na siya mahihirapan lumayo rito. Napakamot siya sa pisngi dahil sa inis. Bakit siya lalayo? Dahil sa ama niya?

Napalingon siya sa katabing kubo nang marahas na bumukas ang pinto noon. Napaatras pa siya sa gulat nang lumabas si Luciferus doon, topless at magulo ang buhok. Matalim ang asul nitong mga mata at mabilis ang paghinga nito ng marahas.

"L-Luci…"

Natapid siya sa sariling paa nang mapahakbang na naman siya kasi malalaki ang hakbang ni Luciferus palapit sa kaniya. Napapikit siya at hinintay na masampal nito. Hindi niya alam kung bakit niya naisip 'yun. Kasi galit ito? O masama ang loob? She's not traumatized, it's just her initial reaction because of confusion of his sudden change.

Imbes na malakas na sampal sa pisngi ay magaan na haplos sa pisngi niya ang nadama. Napamulat siya at nasalubong ang mga mata nito.

"Why aren't you sleeping?" Magaspang na tanong nito.

"Luci," she moist her lips. "You suddenly ignored me for some reason I don't know. I was bothered and couldn't sleep. Bakit bigla ka na lang umiwas sa akin?" Lumamlam ang kaniyang mata.

"Why are you bothered?" Salubong ang makakapal nitong kilay na palaging nasa ayos.

"Hindi ka naman kasi gano'n sa akin. So, bakit nga?"

Humaplos sa pisngi niya ang hinlalaki nito. Ilang segundo siyang napapikit nang madama ang mainit na palad ni Luciferus.

LUCIFERUS’ breathing slowed as he look down at her heart-shaped face. Her eyes were closed and he have the privilege to stare at her. He always have the chance but this time it's different. He could feel his heart pulsating in different pace. Siguro dahil gulong gulo siya kanina at puno ng galit ang dibdib. Maybe. Or maybe not. He's confused which is not normal to him, he was never confused to his feelings and emotions. Never.