Slave Of The Mafia Boss

21

It's already 5PM at uwian na kaya naman hinawakan ko na ang kamay ng anak ko at lumabas na kami ng office ni Diego. Hindi ko inaasahan na kakalabas lang nila ng meeting room.

Kanina pa sila nandito ngayon lang sila uuwi. "Good afternoon, Ms. Diaz," bati ni Jacob sa 'kin. "It's nice to see you again,"

"Same to you too Mr. Jacob, it's been what? 2 years? I went abroad kaya hindi ko na maalala ang mga nangyari but the pain will always remain, please excuse us we need to go home,"

I was about to walk away when I heard Tita Rosalie's voice. "Hija?"

Lumingon ako sakanya at nakita ko siyang nakangiti. "Can I talk to you?" Tumingin ako kay Nicholas at tumango lang siya.

"Go, ako na bahala kay Winter we'll wait for you in the car," tumango ako at sumunod kay Tita Rosalie.

Nandito kami sa room kung saan kami kanina. I expect na siya ang mauuna mag salita pero parang ayaw niya mag salita. "Do you have something to say? Kung wala naman I need to go, my daughter needs me," I was about to leave the room when she grabbed my hand.

"What happened to you?"

"What do you mean?"

"Why are you so cold? You have this aura that keeps bothering me, nakilala kita you're a soft girl, laging nakangiti. Hindi ko na kilala ang Solana ngayon," she said.

"2 years ago you all lied to me. Alam ko sasabihin mo na matagal na 'yon, dalawang taon na ang nakalipas. I don't forget, and I don't forgive," I told her.

"I didn't lied to you,"

"Oh really? Emma is your daughter right? Panganay na anak 'di ba? And now you're telling me na you didn't lied to me?" Hindi siya nakasagot sa sinabi ko. "Pinag mukha niyo akong tanga, ano ba ginawa ko sainyo para ganituhin niyo ako? I even trust Damon's words na gusto niya lang maging ligtas ang buhay ni Danica dahil may pinag samahan sila, but I didn't know na mahal pa rin niya ang ex-girlfriend niya. Anong kinalabasan no'n? Naging kabit ako," I tried not to cry pero hindi ko napigilan.

Naalala ko na naman ang mga nangyari noon, kung paano nila ako pinag mukhang tanga. "You had the chance to tell me na anak mo din si Emma pero hindi mo ginawa. Kung hindi pa sasabihin ni Diego sa 'kin hindi ko malalaman. She even told me na wala siyang magulang, pero mayroon pala at kayo 'yon, ang dalawang tao na naging mabait sa 'kin pero sa huli nag sinungaling sa 'kin,"

"I'm sorry, I'm sorry,"

All she could say was 'sorry' but I'm not yet ready para tanggapin ang sorry niya.

"Hindi sapat ang sorry mo sa mga pinag daanan ko, and you know that. Sa lahat ng tao sa paligid ko, ikaw si Emma at nanay Connie ang pinaka pinag katiwalaan ko, but you broke that trust," I said habang nag pipigil ng luha. "Don't worry, I'm not mad at you sa ngayon hindi pa ako handa tanggapin ang sorry mo, I hope you understand,"

Tumango siya sa sinabi ko at hinawakan ang kamay ko. "I'll wait for you to forgive me," hindi ko siya sinagot at lumabas na doon.

Pag labas ko nakita ko sila na nandoon at nag iintay. Nakita ko naman si Diego na lumabas ng opisina niya kaya lumapit ako sakanya dahilan para magulat siya.

"Fuck! You scared me!" Sabi niya habang hawak ang dibdib. "Next time don't show up like that! You almost gave me a heart attack!"

"Did you just cursed me?!"

"Oh– My bad," he said at nag peace sign. Binatukan ko naman siya. "Aw! Fuck! I'm sorry! Spare my life!" Sabi niya. "Susumbong kita kay Dad!"

"What the hell is happening here?" Napatigil kami nang marinig ang boses ni Daddy. "What are you two doing? Nakakahiya kayo sa mga bisita natin tignan niyo nakatingin silang lahat sainyo! Para kayong mga bata!"