Slave Of The Mafia Boss

3

"Kamusta na po siya sir Jacob?"

"She's still unconscious,"

"Po? 2 weeks na po ang nakakalipas pero wala pa rin siyang malay? Hindi ba delikado iyon?"

I opened my eyes, and I saw them looking worried. Napatingin si nanay Connie sa akin at nanlaki ang mata. "Solana!"

Tumingin si Jacob sa akin kaya ngumiti ako sakanya pero nagulat ako nang yakapin niya ako. "Thanked god you're finally awake!" Sabi niya habang naka yakap sa akin. "Fuck! Thank you!"

"What happened?" I asked them.

"Hindi mo naaalala ang nangyari nung gabing iyon?" Jacob asked. Umiling ako dahil hindi ko naman maalala. Ano ba ang nangyari? "Huwag mo na alalahanin, tapos na iyon at mabuti ay okay ka na," nakangiti niyang sabi.

Ngumiti ako sakanya. Hinawakan niya lang ang kamay ko at tumingin sa akin. "What?" I asked him.

"Wala lang," sabi niya at nag pipigil ng luha. "Masaya lang ako dahil okay ka na at gising ka na,"

Tumingin ako sa paligid at dalawa lang sila ang nakita ko. "Asan si sir Damon? Baka hinahanap niya ako at magalit na naman dahil hanggang ngayon ay nakahiga pa din ako," I was about to stand up nang pigilan ako ni Jacob.

"Anak, huwag ka na muna bumangon mag palakas ka. Please? Alam ni sir Damon na nakahiga ka ngayon," sabi ni nanay Connie.

"Okay," sabi ko. "Can I sleep muna ulit?"

"Oo naman, sige na matulog ka na nandito lang ako sa tabi mo," Jacob said. Tumango ako at pinikit ang mga mata ko.

Mabilis lang ako makatulog dahil siguro na rin sa pagod na nararamdaman ko ngayon.

Hindi ako makapaniwala na dalawang linggo akong tulog, baka naman pag nakita ako ni sir Damon ay saktan niya na naman ako dahil sa dalawang linggo akong hindi nag trabaho.

Nang magising ako akala ko ay nandito pa din si Jacob pero wala na. Dahan-dahan ako bumangon sa higaan ko at lumabas ng kwarto ko na nang hihina. Bumaba ako dahil nakakaramdam ako ng gutom. Pag baba ko nakita ko si sir Damon sa kusina at parang nag luluto siya.

I searched the whole place pero hindi ko nakita sila Emma at nanay Connie. Nasaan sila?

"What are you doing here? You're supposed laying in your bed!" Sabi niya at lumapit sa akin. Ready na ako umatras dahil sa akala ko ay sasaktan niya ako pero hinawakan niya ang kamay ko at bigla na lang ako niyakap.

He didn't say anything he just... hug me.

"I'm sorry," sabi niya habang hinahaplos ang buhok ko. "I'll promise I won't do that again, I won't hurt you anymore." Hindi ko alam kung maniniwala ba ako sa sinasabi niya o hindi. "But, you're still my slave,"

Kumalas ako sa yakap namin at tinitigan ko siya. I saw his teary eyes. "Bakit ka po umiiyak sir Damon?" I asked him.

"Damon, just Damon," sabi niya habang nakangiti at niyakap na naman ako. I didn't hug him baka kasi ano isipin ng iba. "What do you want to eat? I'll cook for you," iyon ang sinabi niya nang mag hiwalay kami sa pagkakayakap.

"Kahit ano po," sabi ko sakanya.

"Drop the "po" and "opo" mas matanda lang ako sa iyo ng isang taon," tumango na lang ako dahil hindi ako makapaniwala na ganito na ang trato niya sa akin.

"Okay,"

"Good, now what do you want to eat?" He asked again. "Ah! Alam ko na, I'll cook your favorite dish," he winked at me and he was about to leave nang pigilan ko siya.