her collection of different stories

13: Retrato Ng Nakaraan

“Fahara, sasama ka ba sa amin mamaya?” Arlene asked. Umiling naman ako.

“Maglilinis ako ng kwarto ko mamaya, sabado naman na bukas. Mas gugustuhin ko pang linisin ang kwarto ko kaysa gumala.” Saad ko habang nakangiti sa kaniya. Hindi niya na ako kinulit dahil alam niya talagang paninindigan ko ang sagot ko at dahil na ring alam niyang mas gusto kong gawin ang maglinis ng kwarto.

Nakaugalian ko nang maglinis ng kwarto kapag wala na akong ginawa. Isa rin ito sa way ko para makapag-isip-isip sa mga bagay-bagay.

Nang makarating sa bahay ay tinungo ko agad ang aking silid, hindi ito malaki. Isa lamang itong ordinaryong silid na kakasya ang higaan, cabinet, at maliit na study area. Hindi naman ito makalat masyado pero napagdesisyunan ko pa ring ayusin. Nagpalit ako ng itim na sando at itim na short din para hindi masyadong madumihin. Ang una kong inasikaso ay ang pag-aayos ng cabinet ko. Inayos kong muli ang aking mga damit na hindi naman masyadong magulo, inilinya ko ang magkakakulay, ang mga palagi kong ginagamit sa bahay at mga pang-alis. Nang matapos ako ang mga ito ay nagsimula akong magwalis, ang ilalim ng kama kung saan may mga box pa ay inilabas ko. Pinagpagan ko muna ang mga ito, lalo na ang ilalim dahil paniguradong maalikabok. Pinatong ko ang dalawang kahon sa aking kama. Alam ko pa rin ang mga laman nito. Mga libro at kwaderno ang isang kahon. Ang isa naman ay mga bagay na may alalaala para sa akin...

I sat at my bed, and opened the box that I had different memories. At nakita ko ang mga gamit na ibinigay at mga kinuhang retrato... noon. Hindi na ito nadagdagan ngayon.

Isa-isa kong kinuha ang mga retrato, at bumalik sa aking isipan ang alaala ng mga kahapon. Mga kahapon na nabaon na sa limot ngayon. Marami ang mga ito, ngunit ang nakakuha ng aking atensyon ay ang retratong kasama ko ang aking matalik na kaibigan at ang aking dating kasintahan.

Cristine was my bestfriend before. Ethan was my ex-boyfriend. And they betrayed me.

Nagsimula kaming tatlo sa pagiging magkaibigan. Simula elementary ay kaibigan ko na si Cristine, samantalang si Ethan ay high school na namin nakilala. Sa tagal ng panahon na palagi kaming magkasama ay nagkaroon ng nararamdaman sa akin si Ethan, he confessed, and I did not reject him. I like him, too. I really do. He courts me, and later on, I said yes. I always get jealous whenever Cristine is always clingy with Ethan. She didn‘t know either, that Ethan and I have relationship. We both agreed to stay lowkey, and private. But if someone asks about our relationship, we don‘t deny it. Cristine keeps staying beside Ethan. And everyone keeps teasing them, because they said Cristine and Ethan had chemistry. A good chemistry. And me? I was like, I‘m the third wheel, and Cristine is his girlfriend. I stayed in silence because Ethan gave me an enough assurance that I am the only one. I believed on what he said, I believed on his words. But his actions speaks louder. One day, I caught, and heard them. Together, and talking.

“Mahal mo ba talaga ako, Ethan?” Cristine asked.

“I love you so much, Cristine. More than Fahara. She‘s nothing, and you‘re everything. Please, always remember that, baby.” Said Ethan. Nagsimulang mag-init ang gilid ng aking mga mata, nanlalabo dahil sa namumuong mga luha.

“Pero bakit kayo pa rin? Ang sabi mo ay hihiwalayan mo na siya? I thought it was only a dare, huh? Ang tagal ko nang naghihintay, Ethan. Ako naman, oh. Ako naman ang nauna sa ’yo. Bakit parang siya na?” she pleaded.

Ethan hugged Cristine, siguro ay pinapapagaan ang loob. “I promise, tatapusin ko na ang dare, okay? Humahanap lang ako ng tyempo. Don‘t worry, baby. You‘re the only one, you‘re the one that I want, you‘re the one that I need, and you‘re the one that I want to be my wife,” how sweet, Ethan. He told me those, too. He promised, yet he broke it, and betrayed me together with my bestfriend.

“Ethan.” Tawag ko sa atensyonniya, and as I expected they are surprised that I am here—standing.

“Ano ginagawa mo rito?” tanong ni Ethan.

“I heard the conversation. You two both betrayed me. For fuck‘s sake, Cristine, you‘re my bestfriend! And you, Ethan! You‘re my fucking boyfriend for 3 years! What the fuck did you do? You‘re a fucking cheater!” my tears fell down, and I‘m starting to cry hard, but it doesn‘t mean that I will stop talking. “You betrayed me. I didn‘t expect this. I really didn't expect this. How long, hmm? For how long, Ethan?”

“Limang taon na kami...” I fake my laugh. I laughed while my tears are still falling.

“Hahaha, so all this time, I was the other woman?! Tangina naman! Akala ko siya ang kabit, ending ako pala! And you knew this, Cristine?! You knew?!” and as expected, I‘m right. Cristine nodded.

“Hindi mo naman pinigilan?! Tanga ka! Pumayag kang makipagrelasyon ang boyfriend mo sa iba,”

“It was a dare only. It‘s not serious,” she said.

“Tanga! Girlfriend ka kaya may karapatan ka na pagsibahan ang boyfriend mo sa maling ginagawa niya! Dapat ay pinigilan mo siya na gawin ang pesteng dare na ’yan! O baka gusto mo na mangyari ito? Ang makita akong ganito? Ang makita ako na parang ako ang nakasasisira ng relasyon n‘yo. Ang galing, n‘yong magtago,” I gave them a around of applause. “I‘m also impressed for hurting me, and still, the betraying you both did. I‘m breaking up with you, Ethan. I know how long you waited for this,” after saying those, I left them. Wala akong pakialam kung mukha akong tangang naglalakad habang Nakayukong umiiyak. Ang dami ko nang nababangga pero tuloy pa rin ako.

It was really hurt. I didn‘t expect this, I didn‘t expect that I am the other girl...

Hindi ko namalayang tumutulo na ang mga luha ko. Masakit pa rin hanggang ngayon dahil pinagkaisahan nila akong saktan.

I grabbed those pictures, and went to the backyard. Inilagay ko ito sa isang drum kung saan namin sinusunog ang mga winawalis namin. Ngunit ngayon ay may bago nang susunugin. Sinindihan ko ang isa at inilagay ko sa drum hanggang sa kumalat na ang apoy sa mga retrato.

“Tinago ko kayo nang matagal na panahon. Ayos lang naman siguro kung itatapon ko na kayo. Ayoko na ng mga bagay na makapagpapaalala sa akin ng sakit. Kasabay ng pagiging abo ng mga retrato ng nakaraan, nawa‘y pati sakit na naaalala ay akin din sanang malimutan.”