KEŞKE

KEŞKE: KARAR

Hayatta bazı anlar vardır, o anlar farkında olmadan aldığımız kararlarla kaderimize yön verdiğimiz anlardır.

Pek çok seçenek arasından birini seçtiğimiz ve hayatımızı kökünden değiştiren kararlar, belki de geriye dönebilsek asla seçmeyeceğimiz şeyleri seçtiğimiz anlara dönüşebilirdi.

Hayatımızda geriye dönüp baktığımızda, kelebek etkisiyle küçücük olayların bile büyüyebildiği basit kararlar bazen hayatımızı mahvetse de bazen de kurtarırdı.

İşte tam da öyle bir andaydım ben.

Karşımdaki iki metrelik adamın bana sunacağı teklife vereceğim karar belki en büyük hatam olacaktı, belki de iyi ki yapmışım dediğim bir an olarak kalacaktı ama kesinlikle bu an o anlardandı.

Hayatımı kökünden değiştirecek bir karar vereceğim o anlardan birisiydi.

-“ Ne yapacağız Cenk?”

Bana iğne yapan kadının sorusuna bakışlarını benden çekmeden cevapladı Cenk Alaca.

-“ İki seçeneğimiz var İdil,” dedi ve ekledi, “ ya yeniden hafızası silinir ve her şeyi unutur, ya da her şeyi hatırlayarak yaşamaya devam eder. Ama bu sefer seçimi safkana bırakalım.”

Omuzlarını dikleştirip elini tokalaşmak için bana doğru uzattı.

Gülümseyerek, “ Seçim senin safkan,” dedi.

Bir süre yüzünü inceledim, benimle dalga mı geçiyordu yoksa ciddi miydi anlamak için dikkatlice ona baktım ama aynı yüz ifadesiyle sabırla cevabımı bekliyor gibiydi.

Elimi yavaşça uzatarak, “ Hafızamı silmenizi istemiyorum,” dedim ve tam tokalaşmak üzereyken beni hafifçe iterek aramıza iğneci İdil girdi.

-“ Ne yapıyorsun Cenk?”

“ İşime sakın bir daha karışayım deme, çekil!” dedi ve iğnecinin yanından geçip tekrar karşımda durdu.

Elini uzatmasıyla tutmam bir oldu.

“ Hafızan silinmeyecek,” dedi, kafamla onu onayladım.

Gülümseyerek, “ Güzel,” dedi.

Kaşlarımı çatarak, “ Telefonumda sizden bir not vardı,” dedim.

Gülümsemesi daha da genişledi, “ Daha da güzel,” diye fısıldadı.

“ Daha da güzel olan nedir?” dedim onun gibi fısıldayarak.

-“ Unutmaman. Notu da hatırlıyor musun?”

Kafamla hafifçe onayladım.

Elindeki elimi hafifçe sıktı ve, “ Vampirlere gerçekten dikkat et,” dedi.

Hiçbir şey söylemeden sessizce onu onayladım.

Bir süre bir şey söylemedi, ben de söylemedim ve öylece tokalaşmış bir şekilde fakülte ortasında dikildik.

Aramızdaki bu sessizliği bozan şey kızların çığlığıydı.