The Mayor's

CHAPTER 19

_

"Ang corny mo ah." natatawang inirapan ko si Gideon nang nasa kotse na kami. Tapos na ang pangatlong araw ng medical mission at bukas na ang huli.

Ngumisi ito habang nagmamaneho papunta sa dating bahay ko. Gusto kong bumisita, ang daming masayang alaala doon kaya ayaw kong umuwi noon dahil malulungkot lang ako.

But now, I'm with him. I'm with Gideon who made beautiful memories with that simple house, coming back again, it feels nostalgic and finally at home.

Pakiramdam ko parang hindi dumaan ang limang taon na iyon.

"But it's true though, that's your effect on me." aniya at bahagya akong nilingon.

"Alam mo bang ibig sabihin ng premature ventricular contraction para magsalita ka ng ganiyan huh? delikado yan." pinanliliitan ko siya ng mata.

"Pag ikaw matuluyan, ewan ko sayo!"

"Nah, pag matuluyan ako, you will be the one who will perform the CPR." he chuckled. "But I only accept the mouth to mouth resuscitation from you." kinindatan ako bago binalik ang tingin sa kalsada.

"Kailangan mo na ng oxygenation hindi yan." bahagya akong natawa sa sinabi niya. Tumawa lang ito sa tabi ko.

"Yeah, that's why I need you." aniya sa seryosong boses.

Tinaasan ko siya ng kilay.

"You're my oxygen, Soly. Without you I don't think I can breath and live."

Umawang ang labi ko sinabi niya.

"Corny!" natawa ako at hinampas siya. His lips stretched. Baliw talaga.

Natapos ang medical mission na successful naman, hindi ko naramdaman ang pagod dahil sa mga sinseridad na pasasalamat ng mga tao. I feel like I fulfilled my duty as a nurse to provide health education with the people and seeing them being thankful for us.

Umaga na nang makarating kami sa Siyudad, maaga kasi ang byahe namin at apat na oras lang naman, and as usual back to duty na mamayang 3pm. Si Gwen namam ay sinalampak ang sarili sa pagtulog.

Binuksan ko ang cellphone nang isaksak sa charger, may tatlong mensahe doon si Gideon at tatlong missed call din.

Gideon:

Nakarating na kayo?

Gideon:

How are you?

Gideon:

Feel tired? You should rest.

Nagpasya pa siyang ihatid ako pero tumanggi na ako dahil ayaw kong humiwalay sa mga kasama ko. At may flight din siya kagabi papuntang Manila dahil may aasikasuhin daw.

Ako:

kakarating lang. ikaw? nasa manila ka na?

Ilang segundo lang ay nakareply na agad si Gideon.

Gideon:

Yup.

He replied and he immediately sent a picture of him in an office.

Hindi ko mapigilang ngumisi nang makita siya sa suot niyang suit at nakaupo sa kaniyang swivel chair.

He looks so stoic and strict with his formal attire, hindi naman ganito ang awra niya noon noong Mayor pa siya, he is friendly before with the people, I wonder how he is being a boss in a company?

Gideon:

I miss you.

He added.

Ako: