The Mayor's

CHAPTER 23

_

Tumunog ang cellphone ko at agad sinagot ang tawag ni Gwen.

"Hello, Soliana? kamusta ka diyan? nagkita na ba kayo ni Laurent?"

Nilingon ko si Gideon na nasa tabi ko, nakatingin lang sa akin.

"O-Oo," tugon ko at pinalakihan ng mata ang lalaking nasa tabi ko lang.

'What?' he mouthed and steal a deep kiss on my lips. Agad akong lumayo upang makausap si Gwen ng maayos.

"Hay naku! Salamat sa Diyos kung ganun." aniya para bang nakahinga ng maluwag mula sa mabigat na problema.

"Alam mo bang umuwi pa yan ng San Jimenez at hinanap ka? tas pumunta rin dito sa apartment natin para ng nasisiraan ng bait tinanong ka sa akin? Mabuti naman at nalipad niya kaagad ang Manila para sayo."

Nanlaki ang mga mata ko dahil sa sinabi ni Gwen. Nilingon ko si Gideon na nasa kusina nag-luluto.

Nag-usap kami ni Gwen ng ilang minuto bago natapos ang tawag namin. I went to kitchen to follow Gideon.

We were on his Penthouse here in Manila. Gaya ng sinabi niya kanina, hindi ko mapigilang kilabutan sa nalaman ko.

Obsession? but why?

Kanino? kay Gideon? sa akin?

Hindi ko maintindihan bakit ganun.

Kung isa iyon sa mga kalaban ni Gideon noon ay maiintindihan ko pa, pero ang sabi niya ay hindi. Kung ganun, sino? Bakit ang laki ng galit niya sa amin at hanggang ngayon ay patuloy niya kaming sinisiraan at nandadamay pa ng ibang taong nanahimik.

Huminga ako ng malalim at niyakap si Gideon mula sa likod habang abala ito sa pagluluto.

"Hmm, gutom ka na?" He asked softly, I tiptoe a bit trying to reach his shoulder but he's too tall. I pouted. Sinandal ko na lang ang pisngi ko sa likod niya.

"Hindi pa naman."

"Are you sure? this will be quick."

"Hmm, umuwi ka ng San Jimenez?"

He sighed heavily and reached my arms from his abdomen and adjusted it to tightened my hug on him.

"Yeah," napapaos nitong tugon.

"Bakit? diba two days ka pa bago makauwi?" my lips widened.

"Do you really think palalagpasin ko ang lahat after that fraud?"

"Bakit? hindi ba dapat hindi ka magui-guilty kasi hindi naman totoo. Kung naguiguilty ka ibig sabihin totoo iyon-"

"Of course not!" This time, nilingon na niya ako. Medyo busangot ang mukha at iritado, gusto kong humagalpak ng tawa pero baka mas lalo lang siyang mainis.

"The heck, I would never let you slip again. Kapag palalampasin ko iyon ano na naman ang mangyayari? you will break up with me? huh?" He looks so mad right now but I cannot take it seriously.

"Makipag break ako sayo kung totoo iyon, hindi ako papayag maging kabit mo 'no!" I glared at him.

"That's why I'm eager to come back to you, to explain things but damn, what even worse when I went to San Jimenez you weren't there even in your apartment." Hinapit niya ang bewang ko palapit sakaniya. I put my palms on his chest.

"Then I heard you're already here in Manila! I almost got a heart attack after hearing my pregnant fiancé travel alone." Naramdaman ko ang mabilis ng paghinga niya. Galit nga talaga siya. I put my arms on his neck, I tried to reach his jaw but he just looked away. Nagsusungit.