လူ့ဘုံမှလွတ်မြောက်ခြင်း(ဘာသာပြန်)

Chapter 4

Ch4 မှတ်ဉာဏ်

ဒီလိုနဲ့ပဲဖန်ချန်း အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။ရုတ်တရက် သူ့ကိုနိုးသွားမှာကြောက်သလို မျိုးအခန်းထဲ၌ တစ်ယောက်ယောက်သည် တိုးသက်စွာ လှုပ်ရှားနေတာကို သူခံစားလိုက်ရသည်။

သူ့စိတ်များ ဖရိုဖရဲဖြစ်သွားတော့သည်။ အိပ်ရာဘေး၌ တစ်ယောက်ယောက်က ဝင်ထိုင်လာပြီး အိပ်ပျော်နေတဲ့သူ့ကြည့်နေသလိုမျိုးခံစားလိုက်ရသည်။ သူမျက်လုံးဖွင့်လိုက်ပါကမျက်လုံးချင်းဆုံသွားမှာကို စိုးရိမ်တာကြောင့် မျက်လုံးမဖွင့်ရဘူးလို့သာ စိတ်ထဲမှာအကြိမ်ကြိမ်ရွတ်လိုက်သည်။

မှုန်ဝါးဝါး အသိစိတ်တစ်ခုက သူ့ဆီတိုးဝင်လာပြီး မကြာမီ ငိုက်မျဉ်းသွားပြန်တော့သည်။

မနက်ခင်း၌ပုံမှန်အတိုင်းအိပ်ရာနိုးလာခဲ့ပြီး မနက်စာစားပြီးချိန်မှာတော့ ဖန်ချန်းသည် အိမ်ထဲကနေထွက်လာခဲ့ပြီး ခြောက်ထပ်မှာရပ်နေတဲ့ ဓာတ်လှေကားကို သတိထားမိလိုက်သည်။ သူက ခေတ္တတုံ့ဆိုင်းနေပြီးနောက် ဓာတ်လှေကားခလုတ်ကို ပြတ်ပြတ်သားသား နှိပ်လိုက်သည်။ဓာတ်လှေကားသည် အောက်ထပ်ကို တဖြေးဖြေးဆင်းလာခဲ့သည်။

ဓါတ်လှေကားသည် စတုတ္ထထပ်တွင် ရပ်သွားပြီး အထဲမှာ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားဖြစ်ပုံရသည့်လူတစ်‌ေယာက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဖန်ချန်းက သူ့အပေါ်ကို တစ်ဦးခြင်းထင်မြင်ချက် မရှိပေမယ့်လည်း အသိအမှတ်ပြုတဲ့အနေနဲ့ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး အဲဒီလူက ပြန်တုံ့ပြန်ကာပြုံးလာခဲ့သည်။

သူတို့သည် ဓာတ်လှေကားထဲတွင် ဘေးချင်းကပ်ရပ်လိုက်ကြပြီး ဖန်ချန်းသည် မတတ်နိုင်ဘဲထိုလူကို အကြိမ်ကြိမ် ခိုးကြည့်မိလိုက်သည်။

ဓာတ်လှေကားက အောက်ထပ်၌ရပ်တန့်သွားပြီး ဓာတ်လှေကားပေါ်ကမဆင်းခင်တွင် ဖန်ချန်းက "အာ တစ်ချက်လောက်...မေးလို့ရမလား... ဘယ်ထပ်မှာနေလဲဗျ?"

ထိုလူသည် ခေတ္တရပ်သွားသော်လည်း သူမျက်နှာပေါ်တွင် အပြုံးဆင်မြန်းထားနေသေးသည်။ ဖန်ချန်းကို တွေ့လိုက်ကတည်းက သူသည် ဆက်တိုက်ပြုံးနေပုံရပြီး "ခြောက်ထပ်မှာနေတာပါ" ဟု ပြန်ဖြေသည့်တိုင်အောင် အပြုံးသည် သူ့နှုတ်ခမ်းမှာ တဆက်တည်း ရှိနေသေးသည်။