MY STUPID BOYFRIEND [Senior High Series 1]

23

"baby, what are you doing here? Gabi na" my boyfriend sat beside me

I breathe heavily "Ki, can i ask?"

"Yeah, sure baby. What is it?"

"May tinatago kaba na hindi ko alam?" Napahinto ito at tumingin lang sa akin ng diretsyo bago nag salita

"Wala, bakit mo natanong?"

"Nothing, baka lang kasi may tinatago ka. I hate liars" I said with a cold tone

"Ano kaba Amy baby, hinding hindi ako mag sisinungaling sayo" he grab my hand

Napangiti nalang ako, I know he won't do that because he loves me. And I trust him

But... Hindi ko maiwasang kabahan at mapaisip, pakiramdam ko talaga may paparating na panganib

Nagising ako dahil sa sikat ng araw na tumatama sa muka ko galing sa labas, bumangon na ako saka nag stretching

Lumabas ako ng kwarto ko pero hindi ko nakita si kiro at nanay rina sa kahit saang sulok ng bahay

"Nay rina? Ki?" Sigaw ko habang nililibot ang paningin ko

"Asan na yung mga yun?" Dagdag ko

Nag punta muna ako sa lababo para mag hilamos na muka, pagkatapos ko lumabas na ako para hanapin sila nanay rina at kiro

Napasigaw ako sa gulat nang makita si nanay rina at kiro na nakahiga sa lupa at duguan, may mga tama sila ng baril

"Ahhhhh!!!" Sigaw ko at napabangon mula sa hinihigaan ko

"Hey, are you okay?" Tanong ni kiro na nasa tabi ko

Niyakap ko sya bago ako umiyak

"What happened?" Tanong nito. Kumalas ako sa pagkakayakap saka ko pinunasan anv luha ko

"Nothing" hikbi na sabi ko

"Stop crying baby" pinunasan nya ang luha ko gamit ang kamay nya

"AMYTHYST!" rinig naming sigaw ni nanay rina pagpasok ng kwarto

"Bakit po?" Tanong ko dito. Mababakas sa muka nya ang taranta

"Y-yng apat na b-bata" utal na sabi nya habang tinuturo ang labas

"Ano pong neron?"

"Amy, yung apat na bata na kapahamakan" agad akong napatayo sa sinabi ni nanay rina

Nag mamadali kaming lumabas ni nanay rina kung saan nakatira ang mga bata, This can't be happen

Nadatnan namin dun ang mga tauhan ni mommy na hawak hawak ang mga bata at may nakatutok ditong mga baril

"What are you doing?!!" Sigaw ko

"Ate Amy, tulungan mo po kami" umiiyak na sigaw ni tasha

Napatingin ako sa mga bata na nakakaawang umiiyak habang nakatutok sa kanila ang mga baril

"Sumama ka sa amin, at hinding hindi mapapahamak ang mga bata na 'to" wika ng isa sa mga tauhan ni mommy na may hawak kay Tasha

"Ate amy, h'wag ka pong sumama sa kanila. Bad po sila!" Sigaw ni Nina

Kumikirot ang puso ko habang nakikita sila, inosente ang mga bata na ito at hindi nila dapat ito nararanasan

"Ma'am, sumama ka nalang dahil kung hindi mapipilitan kaming patayin ang mga ito!" Mahigpit ang kapit nya kay tasha at alam kong hindi sila nag bibiro

Alam ko na kapag tumanggi akong sumama sa kanila, puputok ang baril na 'yon na magiging rason ng pagkawala nila Tasha

"Fine! Pakawalan nyo sila at h'wag na h'wag nyo silang sasaktan, sasama na ako sainyo" walang pag aatubiling sabi ko

"Baby, you can't" hinawakan ako ni kiro sa braso

"I'm sorry, ito na ang paraan para matigil na 'to" inalis ko ang kamay nito na nakahawak sa braso ko

Tinignan ko si kiro at nababakas ang kalungkutan sa mga mata nya. i don't want to, but i really need to do this

Pinakawalan na ng mga tauhan ni mommy ang mga bata, nag sitakbuhan ang mga ito palapit sa akin saka ako niyakap

"Ate amy, h'wag mo po kaming iwan" humagulgol na sabi ni tasha

"Please ate amy" sambit naman ni rio

"Ate, nag promised ka sa amin diba?" Sambit ni Nina

"Dito ka nalang ate" saad ni roel

Tumingin lang ako sa kanila bago ngumiti "I'm sorry babies, per kailangan kona talagang umalis" naluluhang sabi ko

Nag lakad na ako paalis kasama ang mga tauhan ni mommy, alam kong gusto nila akong tulungan pero hindi nila kaya dahil may mga dalang armas ang mga tauhan ni mommy

Sumulyap ako kay nanay rina at kiro na umiiyak na din, yakap yakap nila ang mga bata na humahagulgol

Hindi ko kayang makita silang ganon, nangako ako sa kanila na hindi ko sila iiwan but i broke my promise

Pag sakay ko ng sasakyan hindi kona pa sila sinulyapan, dahil alam kong mas lalo lang kikirot ang puso ko kapag nakita ko sila na ganon ang sitwasyon

"Welcome back sweetie" bati ni mommy saka ako niyakap

Hindi ako umimik at nanatili lang na nakatahimik

"Are you ready for your engagement? Tonight we will celebrate it, at sisiguraduhin kong hindi na 'yon masisira pa at hindi kana makakatakas" nakangising sabi nya

"Bakit ba hindi nyo nalang ako hayaan?!" Sigaw ko

"Dahil kailangan kita para manatiling maangat ang kompanya natin!" Galit na sabi nya pero nanatili pa rin syang nakangiti

"Hindi na ikaw yan mom, ibang iba kana talaga!"

"Oh sweetie, stop shouting dahil baka hindi ako makapagtimpi" she kept smiling

Tumahimik nalang ako habang pinipigilan ang mga luha ko na gustong tumulo, she's not my mother anymore. Ang laki ng pinag bago nga mag mula nung namatay si daddy

Ikinulong ulit ako sa kwarto ko, but this time may mga tauhan na syang nag babantay sa buong labas ng mansion. Hinding hindi na talaga ako makakatakas nito

Pero ang pinag tataka ko lang, paano nila ako nasundan sa probinsya? Maingat kaming umalis si kiro at wala kaming nakitang sumusunod sa amin dati

Hindi kaya yung mask guy ang dahilan? Damn! Yun lang ang nakita kong nakasunod sa amin. I think kiro is right, isa yun sa mga tauhan ni mommy

Napatingin ako sa kwarto ko ng biglang bumukas, nilock din kasi ni mommy ang kwarto ko para siguradong hindi ako makakalabas

"Hi ma'am, ito daw po ang isusuot mo sabi ng mommy mo para daw mamaya" sambit ng babae habang bitbit ang isang red dress

"T-thank you" tumango ito bago lumabas ng kwarto ko

Bakit ba nangyayari sa akin 'to?! Kung buhay lang si daddy hinding hindi nya 'to hahayaan na mangyari sa akin, because dad loves me and my mom doesn't love me!

Sana may tumulong sa akin dito na makaalis sa impyernong lugar na 'to! Pero sino? Sino ang tutulong sa akin kung ang mga tao dito ang puro tauhan ni mommy?!

Hindi kona alam ang gagawin ko, para akong ibon na hindi binibigyan ng kalayaan. Gusto ko lang naman mamuhay ng mapayapa, pero bakit ganito?!

I don't want this fucking life! I fucking hate it! I miss my dad, sana hindi nalang sya nawala para may kakampi parin ako hanggang ngayon