MY STUPID BOYFRIEND [Senior High Series 1]

28

"hi baby" tumabi sa akin si kiro

"Baby amp*! Dun ka nga" itinulak ko ito palayo

"Oh, why are you sad?"

"Lambing lambing ka pang nalalaman dyan, akala mo walang nangyari ah!" Inirapan ko sya

"Sorry na, part po kasi yun ng plan namin ni daddy" sumimangot ito

"I know, pero hmp!" Iniwasan ko ito ng tingin

"Sorry na nga e"

"Tatanggapin ko lang 'yang sorry mo kapag hindi kana takot sa aso" tumawa ako ng mahina

"Grabe naman" kumamot sya sa batok nya

"Okay, Sige na nga"

Para itong bata na tumabi sa akin saka ako niyakap

"I miss you so much, baby ko" malambing na sabi nya

"I miss you more po" I kissed him on his cheeks

Nanatili lang kaming magkayakap at saka ko lang naalala yung mask guy

"Yung mask guy, sino pala yun?" Tanong ko dito

"Ah, yun? Tauhan yun ni daddy" agad akong kumalas sa pagkakayakap sakanya

"What?!"

"Don't worry baby, kaya lang naman nakasunod yun dahil binabantayan ka nya. Nasa kapahamakan kasi ang buhay mo, kaya pinabantayan ka ni daddy simula noon. You know both of our fathers ang bestfriend right?"

Tumango tango ako, kaya pala nakasunod lang sa akin at hindi ako kailan man sinaktan

𝐊𝐈𝐑𝐎'𝐒 𝐏𝐎𝐕.

Yung mask guy na sinasabi ni amy, yun ang kausap ko noong nasa La Union kami. At kaya nawawala ako madalas kapag mag kasama kami ni Amy, dahil palagi ko 'yong kausap dahil binabalitaan nya ako sa mga nangyayari

Si kuya lorence ang mask guy na tinutukoy ni Amy, matanda na rin 'yon at mabait naman

Ilang beses nya na rin nailigtas si Amy, bata palang kasi si Amy palagi syang nasa kapahamakan, Buti nalang at andyan si kuya lorence para bantayan sya

Ilang beses na din may nag tangkang pumatay kay Amy, maraming kaaway ang kompanya nila at isa kami sa tumutulong sa kanila para hindi bumagsak ang kompanya nila Amy nang dahil sa iba kompanya na gusto silang pabagsakin

Napatingin ako kay amy nang may dumalot na dugo mula sa ilong nito

"Dumudugo nanaman yung ilong mo" Sabi ko saka ko 'yon pinunasan gamit ang panyo

"Bakit ba palagi ka nalang nag no-nosebleed?" Tanong ko sakanya

"Wala 'to, pagod lang ako" sagot nya. Pero halata kong nag sisinungaling nya

Maya maya pa ay bumagsak ito muka sa braso ko

"Amy baby? Hey! Wake up" patuloy ko syang ginigising pero hindi ito magising

Dali dali ko syang binuhat at isinakay sa sasakyan, nag mamadali akong mag maneho para idala sya sa hospital

"Nurse" sigaw ko habang buhat si Amy

Agad naman nag silapitan saka ako ginuide kung saang room ko ilalagay si Amy

"Sir, mag hintay nalang po kayo dyan" Sabi ng nurse at saka isinarado ang pinto

Hindi ako mapakaling palakad lakad, ang bilis ng kabog ng dibdib ko

Tinawagan kona ang mga kaibigan ni amy para ipaalam ang nangyari sa kanila, maging sila ay kinabahan na rin

"Kiro, asan si Amy?" Tanong ni sevi na kakarating lang

"Nandyan palang sa room" sagot ko

"Anong nangyari kay Amy?" Umiiyak na tanong ni yana

"I don't know, dumugo yung ilong nya kanina at bigla nalang syang hinimatay"

"Hindi na 'to normal, palagi nalang nangyayari kay Amy yan" wika ni kate na umiiyak rin

Sabay sabay kaming napatingin sa doctor na kalalabas lang ng room, agad namin itong nilapitan

"Doc, kamusta po si Amy?" Tanong ko

"Malala na ang sakit ni Amy, may leukemia sya at kung hindi ito maaagapan agad ay maaari syang mawala" kumirot ang puso ko nang marinig ang sinabi ng doctor

"Sige, pwede na kayong pumasok para tignan si Amy. Mauuna na ako" tinapik ng doctor ang braso ko, tumango naman ako bilang sagot

Dali dali kaming pumasok sa room kung nasaan si Amy, nakahiga ito at mahimbing na natutulog

Nakaupo ako sa tabi ni amy habang hawak hawak ang kamay nito, naramdaman kong gumalaw 'yon, senyales na gising sya

"A-asan ako?" Tanong nya

"Amy" sambit ng mga kaibigan nya at agad silang lumapit kay Amy

"Nasa hospital ka" sagot ko

"Ha? Anong ginagawa ko dito?" Nagugustuhan na tanong nya

Inalalayan ko syang bumangon

"Hinimatay ka kanina" Sabi ko "Amy, alam mo ba ang tungkol sa sakit mo?"

Natigilan ito sa tanong ko "sakit? Anong sakit?"

"May leukemia ka Amy" nanlulumong Sabi ni yana

Hindi ito sumagot bagkos ay yumuko lang sya

"Alam mo?" Tanong ko

Tumango sya bilang sagot "pero bakit hindi mo manlang sinabi sa amin?"

"I'm sorry ki, ayaw ko lang naman kasi na mag alala pa kayo" nag simula nang tumulo ang mga luha nya

"Amy, malala na ang sakit mo!" umiiyak na rin si yana

"Sorry, sasabihin ko naman talaga sainyo e, kaso pinangunahan ako ng takot... Saka baka kasi kapag sinabi ko sainyo, baka madagdag lang ako sa problema nyo"

"Ilang taon na yang sakit mo?" Seryosong tanong ni sevi

"Mag o-one year na" lahat kami nagulat sa sinabi ni Amy

Mag one year? Mag iisang taon na nyang nilalabanan ang sakit nya?!

"I'm sorry guys" humahagulgol na sabi ni Amy

"Don't say sorry Amy, kami dapat ang mag sorry dahil hindi manlang namin inalam kung ano na ang nangyayari sayo" wika ni yana

𝐀𝐌𝐘'𝐒 𝐏𝐎𝐕.

Nag pa check up ako nung panahon na napapansin kona lagi akong nag no-nosebleed, Hindi ko rin inaasahan na may sakit ako dahil ang akala ko lang talaga ay dahil lang yun sa pagod

Alam kong hindi sila makapaniwala, alam kong nasaktan ko sila, pero yun lang ang alam ko para hindi sila mag alala sa akin

Napatingin ako kay kiro na nakatahimik lang, hindi na ito kumikibo

"Ki, i-i'm sorry..." I hold his hand

"Shhh, okay lang yan amy. Basta mag pagaling ka ha?" Malambing nyang sabi saka ako hinalikan sa noo

"Lalaban ako, mag papagaling ako para sainyo" sambit ko

"That's our amythyst, ang babaeng palaban at never sumuko" sigaw ni kate

"Baka amythyst yan" sambit ni kenzo

"Our strong girl" Saad ni yohan

"Bebekes Amy ko yan e" Sabi naman ni yana

"The girl who never give up" Ani ni sevi

"Let's fight together my queen" sambit ni kiro

Sila nalang ang mauuwian ko, sila ang pag-asa ko, sila nalang ang meroon ako.

Sila ang dahilan kung bakit ako lalaban, mag papatuloy ako sa buhay para sa kanila dahil sila ang lakas ko.