Gizemli lotus:Drakulanın mirası

15.BÖLÜM

Vanessa'dan
"Günaydın,dün olanlardan sonra iyi misin?Umarım iyi dinlene bilmişsindir."

"Günaydın,bay Drakula,evet iyiyim.Ama hiç değilim ya."

"Neden?!Bir şey mi oldu?!Bir yerin mi acıyor?!"

"Yok ondan değil..."

Yanıma doğru gelip,yatağın sol köşesinde oturdu.

Bana kafasını yavaşca çevirerek,
"Benim yüzümden mi?"

"O da var ama daha çok...AÇIM ULAN!HEM DE KURT GİBİ!GÖZÜMÜN ÖNÜNDE DURMA,BANA YAKLAŞMA YOKSA SENİ PARÇALAYIP YERİM!"

Bunu söyleyip yataktan fırlayarak üzerine atladım.
O da,zar zor bir kahkaha patlatdı.

"TÖVBE BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM!SEN GERÇEKTEN HEM DRAKULA,HEM ŞEYTANS-"

"Ne dedin?Ne dedin sen?!Ben şeytan mıyım?"

"Anlatacağım,ama önce içindeki aç kurdu doyurmalıyız,değil mi?"

"Pekala,kabul.Ama bana bak,bu gün ertelenmiş her şeyi konuşucağız.Anlaşıldı mı?"

"Emredersiniz komutanım!:D"

"Yahu git kahvaltı hazırla!Açım aç AÇ!Bi de kahvaltı hazırlamadan uyandırmış ya!Te Allahım ya Rabbim!"

Bu sözlerim üzerine gülerek ve kahkaha atarak odadan zıplaya zıplaya,sonra da koşa koşa çıktı.

Manyak bu söyleyeyim içimde kalmasın.

"Yemekler hazırr!!!"

"Lan ödüm patladı manyak!Odaya ışınlana bileceğini,yemekleri bir parmak şıklatmasıyla çöze bileceğini unutmuşum.Ama o yemeğin tadı tuzu yoktur,çünkü,ellerle yapılmadı,sihirle yapıldı."

"Öncelikle,sizi korkutduğum için özür dilerim majesteleri.Ve hepsini kendi ellerimle yaptığımı da belirtmek isterim.Ancak zamanı ileriye aldığım için,siz bunu farketmediniz efendim.Bu sizi tatmin eder mi?"

"Bana bak,benimle- "

Duraksayıp,yerden ev terliklerimi alıp ona fırlatdım.

"Dalga geçme!"diye cümlemi tamamlayıp,terliğin diğerini de ona fırlatdım.

Birden kendini yere attı savaşta vurulmuş düşman askeri gibi.

Evet düşman askeri gibi.

"Ahh!Birisi beni kalbimden vurmuş olmalı!"dedi gülmemek için kendini yerde yırtmak üzere olan,ve hamsi gibi yerde halay çeken adam.

Roblox oynayanlar bilir,ben yeni-yeni oynuyorum,ama bir şey farketmiştim oyunda.

Oyunda 'yaralı' adlı animasyona bastığınızda karakter yavaş-yavaş dönmeye başlayıp,yerde bile yerinde durmuyor.

Hah,işte aynı ona benziyor bu mal da.

"Şimdi seni gerçekten kalbinden vurmamı istemiyorsan kalk!"

Önce bir yutkundu,sonra çok ciddi bir ifadeyle ayağa kalktı.

Üzerime doğru geliyordu.

Ben de geri geri ilerliyordum.

Artık,geri geri gitmeğe bir yer yoktu.
Duvara değiyordu belim.
Birden kenardan çıkmak isteyince elini duvara koydu.
Diğer tarafa da aynısını yaptı.

Böylelikle çıkamaz hale geldim.

Sonraysa bana çok yakınlaşarak;

"Gerçekten beni kalbimden vururmuydun?"