Gizemli lotus:Drakulanın mirası

18.BÖLÜM

"Beni götürdüğü yerde beni bulamazsa ne olacak?Ya çıldırıp beni bulursa?"

Endişemi belli etmemek için tırnaklarımı etime geçiriyordum.

"Merak etme,onu da çok iyi tanıyorum.Çünkü benim evrenim de de hileci,avcı.Ama,eskiden o da bir drakulaydı benim evrenimde.Şu an,daha fazla güç peşinde.

Ama sonunda şeytanlar bir olup yakaladık onu.

O evrende adı Olga değil sadece.Evrenler arası isimler farklı olsa da,kişilikler aynı olur,Mary."

Söylediği her şeyi önüne bakarak,dimdik şekilde söylüyordu.

"Peki o evrende ismi neydi?Merak ediyorum."

Kısa ve net cevaplar veriyordu.Sanırım konuşmayı sevmiyordu.

"Odalys."

"Vay canına.İsmi güzel,özü kötü diyorsun yani:D"

"Evet,aynen ondan,Mary."

"Bir şey mi oldu?Canın sıkılmış gibi duruyor."

"Benim normal halim bu küçük kız.Karakterlerimiz farklı.Ben her kese kolay kolay güvenmem,sen her kesin boynuna atlarsın,ben savaş için canımı veririm,sense savaştan,savaşmaktan nefret edersin.

Aynı kişi olsakta,farklıyız."

"Anlıyorum..."

"Sana korkak demek istemedim.Bu hayatda düşmanlarımdan başka kimseyi,hele ki kendimi hiç üzmek istemem."

"Sorun yok,zaten öyleyim.Ve bunu da bilmen gerek öyleyse."

"Neyi?"

"Umursamaz olduğumu"

"Biliyorum ve bu bizim ortak bir özelliğimiz."

Gözlerimi kaldırarak gözlerine baktım.Bunu farketdiğinde o da bana baktı.

"Niye bana hayranlıkla bakıyorsun?Zaten senin gibi görünüyorum ya."

"Yüzünde benim gibi bir işaret yok."

"Evet,bende yok,çünkü ben drakula değilim,şeytanım."

"Sen hem de drakula değil misin?"

Şaşırmıştım.

"Hayır."

"Şanslısın,çünkü güçlüsün."

"O kadar da değil."

"Şans için mi yoksa güçlü olmakla mı ilgili dedin bunu?"

"Öylesine dedim"

"Niye bu kadar dümdüz konuşuyoruz?Ne sorsam pat diye cevap veriyorsun."

Bu dediğime hafif güldü ve bir az bekledikten sonra cevap verdi.

"Şimdi oldu mu küçük hanım?"

"Kesinlikle!"

Onun kucağından evimi göre biliyordum.

Yere indiğimizde beni bıraktı ama duraksamıştı.

"Seni evine getirdim ama,burası da tehlikeli.Seni kolay lokma gibi bulur.Sana bir teklifim var."

"Nedir?"dedim ve kafamı kaldırarak yine ona baktım.

Bunu farkedince her zaman o da bana bakıyordu.

"Benim evrenime gel."

"Ne?"dedim ağzımı açık bırakarak.

"Duydun.Benimle,evrenime gelirmisin?"

"Senin evrenine mi,dünyana mı?"
Diye bir soru yöneltdim.

"Evrenime,aynı Matthew'inki gibi,benden izinsiz hiç kimsenin giremeyeceği bir yer.