The Transmigrated Li Jin's Daily Farming Life《Myanmar Translation》

အခန်း(၂၇)

အခန်း(၂၇)

နို့ဖြူရောင် ဝက်ခြေထောက်စွပ်ပြုတ်သည် ပွက်ပွက်ဆူနေလေ၏။ လီကျင် ဘာရောထည့်ထားသလဲမသိ‌‌ေချ၊ စွပ်ပြုတ်သည် လုံးဝအဆီမပြန်ဘဲ အလွန်အရသာရှိလေ၏။

ကောင်လေးသည် စွပ်ပြတ်နှင့် အိပ်ယာပေါ်တွင် ထိုင်နေကာ၊ လီကျင်သည် ကူးထားသော စာအုပ်တစ်အုပ်ကိုဖတ်နေလေ၏။

လီကျင်သည် ယခုအချိန်တွင် သူ့ဖခင်နှင့်အစ်ကိုတို့လို စိတ်နေ‌စိတ်ထားမျိုးရှိနေသည်ဟု သူခံစားမိခဲ့သည်။

ဗျူဟာခင်းခြင်း၊ စကားပြောခြင်းနှင့် အားပါးတရ ရယ်မောခြင်းတို့တွင်ဖြစ်၏။

လီကျင်သည် တရုတ်စာလုံးများကို လေ့ကျင့်ပြီးနောက် ကောင်းကင်သည် လုံးဝမှောင်မဲနေပြီဖြစ်ကာ၊ အပြင်ဘက်တွင် ပုစဉ်းရင်ကွဲအော်မြည်သံများမှလွဲ၍ ဘာမှမရှိချေ။

သူသည် မီးဖိုချောင်ထဲတွင် ဒိုက်ထိုးပြီး ရေချိုးပြီးသည့်အချိန်အထိ တစ်စုံတစ်ခုကို မေ့နေသည်ဟု အမြဲခံစားနေရလေ၏။

သူ ဟင်းသီးဟင်းရွက်စိုက်ခင်းကို ရေမလောင်းခဲ့ရချေ။

ယခုအချိန်၌ ရေလောင်းဖို့ သိသိသာသာပင် နောက်ကျနေပြီဖြစ်ကာ၊ မမြင်နိုင် မမြင်ရသည့် ပြဿနာများကို မဆိုထားနှင့် ညဘက်၌ ရွာမှထွက်သွားခြင်းသည် နည်းနည်း အန္တရာယ်များလေ၏။

ထို့ကြောင့် နောက်တစ်နေ့မနက်စောစော၌ လီကျင်သည် အလျင်မြန် ရေလောင်းလိုက်၏။

ယခုအချိန်သည် နွေရာသီရောက်နေပြီဖြစ်ကာ၊ လယ်ကွင်းထဲရှိ မုန်ညှင်းစေ့များသည် နူးညံ့နေနိုင်သည်။ ရေလောင်းဖို့မေ့သွားသည်နှင့် မုန်ညှင်းစေ့များ ခြောက်သွားနိုင်ဘေသည်။

ထို့အပြင် နေရောင်အောင် နေပူထဲတွင် ရေမလောင်းနိုင်ချေ၊ ရေခိုးရေငွေ့များ အငွေ့ပျံသွားပြီး မုန်ညှင်းစေ့များ ခြောက်သွားပေလိမ့်မည်။

လီကျင်သည် ကျောင်းသို့ရောက်သောအခါ ချန်ရှီးရန်နှင့် တိုးလေ၏။

ချန်ရှီးရန်က ပြုံးပြီး ဆိုလေ၏။ "ညီအစ်ကိုလီ၊ ဒီနေ့ ဘာလို့ နောက်ကျနေတာလဲ"