Affet Beni Seni Seviyorum - 26

24 1 0
                                    

Medya: David

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Medya: David

........

Bir yabancıya bakar gibi bakan gözleri, rezilliğimin üzerine yerin dibine sokuyordu sanki. Oysa buraya gelmeden önce söyleyeceklerim bir bir aklımdayken, dilim tutulmuş; ruhum bedenimden çekilmişti sanki.

"David. Konuşmamız gerek." Dediğimde merdivenleri inerek yanıma geldi. Kalabalık grup dağılırken, Kevin da salona geçerek gözden kayboldu.

"Ne istiyorsun Suzan?"

"Sadece konuşmak. Yalnız." Dedim yanındakine bakarak.

"Üzgünüm, seninle konuşacak bir şeyim yok." Diyerek yanımdan geçip salona ilerlerken önüne geçtim.

"Beni dinlemezsen buradan asla gitmem. Gerekirse kapıda beklerim."

"Peki. Çık yukarı." Dediğinde sertçe gözlerime bakıyordu.
Yanındaki kıza gitmesi için işaret verirken, ikiletmeden giden kız itaat eder gibiydi.

David arkamdan yürürken, önünden yürüyüp merdivenleri çıktım. Göz ucuyla onu kontrol ederken, gözlerini üzerimden hiç ayırmıyordu. Bakışlarındaki soğukluk bariz belliydi ve bu beni geriyordu.
Ofisin olduğu kata geldiğimizde kapıyı açarak içeri girdi. Arkasından girip kapıyı kapatırken arkası dönük adama baktım.

"Benden neden kaçıyorsun?"

"Kaçmıyorum. Artık seni görmek istediğimi sanmıyorum."

"Yalan söylüyorsun."
Yüzünü bana döndüğünde öfkeliydi.

"Bunu söylemek için mi geldin?"

"Seni çok özledim David."
Ellerim birbirine kenetlenirken, beni terslememesi için içimden dua ediyordum.

"Bitti artık. Bir anlamı yok."

"O gece geri döndüm David. Seni bulamadım, gitmiştin."

"Neden? Dönmen neyi değiştirecekti?"

"Özür dilerim. Biliyorum gitmemeliydim ama orada birine bir zarar gelmesinden korktum."

"Ve beni bırakmayı tercih ettin!"

Giderek asileşen adama ne desem tatmin olmayacaktı. Öylece ayakta duruyor ve hazır cevaplarıyla beni altediyordu.

"Özür dilerim beni affet David."

Kafasını sıkıntıyla sallarken saçlarını karıştırdı.

"Git Suzan. Hayatını seninle anlaşabilen biriyle birleştir. Sana karşı hiçbir nefretim olmadığı gibi, duygusal bir bağlılığım da yok."

Sakince konuşurken içime ateşleri salan bu adam, benden çoktan vazgeçmişti. Hissediyordum onun soğukluğunu. Hiçbir iz kalmamıştı sevdiğim adamdan.

"Artık eski hayatıma döndüm ben. Tek kadına sadık kalmak bana göre değil. Böyle daha mutluyum Suzan. Sürekli reddedildiğim kadın yok, çünkü her gece farklı bir kadınla başlayıp sabah olduğunda bitirmek en dertsiz tasasız olanı."

SUZAN (Zorba Serîsi II)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin