SUZAN (Zorba Serîsi II)

Seni İstiyorum - 5

KEYİFLİ OKUMALAR :)

Her saniye, her dakika..
Ve her gün.

Bir haftadır kendimi gerçekten bencil gibi hissediyordum.
Belki de o normal hayatına devam ederken,beni arkasında suçlu bırakmıştı.

Başarmıştı.
Şimdi gururumun altında eziliyordum.
Gitsem ve karşısına çıksam.
Gözyaşlarım yalan değildi diye haykırsam.
Sinirlerim boşalana kadar vursam.
Ama o en sonunda sadece bana sarılsa !
Ellerinde hissettiğim sıcaklığı,başımı göğsüne koyduğumda da hissedebilir miydim ?

Yoksa yine ben, değmeyen bir adama mı aşık oluyordum.
Rüyalarıma kadar girip bana bencil demesi yüzünden mi kendimi toparlayamıyordum ?

Çaresizdim..
İlk ayrılığımdan bu yana böyle bir sıkıntı yaşamamıştım.
Çünkü erkekler değersizdi.

Peki benim, onu bu kadar çok düşünecek kadar verdiğim değer neyin nesiydi ?

Karar vermiştim.
Bana karşı ne hissediyor görmeliydim.
En azından biraz daha canımı yakarsa,ondan nefret ederek kurtulabilirdim.
Edward'la birlikte bugün spor salonuna gidecektim..

En azından Andy Kevin'la ilgilenirken, bende yalnız kalmamış olurdum.
Part-time eleman da ayarladığıma göre , birkaç saate David'i görebilecektim.

Çocuk gibiydim.
Hissettiklerime anlam veremiyorken, neden onun ne hissettiğini merak ediyordum ki..
Tanrım ! Çıldırmak üzereydim.

"Patron. İyi misin,müşteri hesabı kesmen için bekliyor?"

"Ahh. Özür dilerim,hemen."

Aptal Suzan ! İşine hiçbir zaman yatsıtmamıştın özel hayatını.
Kendime gelmeliyim..

Müşteri gittikten sonra iyice yaklaşan Edward' a baktım anlamayarak.

"Patron canını sıkan bir şey varsa, ya da seni üzen bir erkek.
Ne bileyim bir sorunun varsa yanındayım bunu bil."

" Teşekkür ederim Edward. Ama çözebileceğin bir durum yok. Ben bile çözememişken."

"David denen adamdan bahsediyorsan, bugün gittiğimizde ona haddini bildiririm."

"Hayır! Kesinlikle bu işe karışmanı istemiyorum. Bugün yanımda dur,beni yalnız bırakma yeter."

"Peki patron. Sen daha iyi bilirsin"

&&

Saat beş gibi Edward'la kafeden ayrıldım.
Sessizlik içerisinde spor salonunun önüne geldiğimizde,boşta duran elimin üzerinde elini hissettim.

"O adamı seviyor musun ?"

Sorduğu sorunun sorulma amacını anlamasamda cevabını bilmiyordum.

"Onu önemsiyorum ama güvenmiyorum.
Ona aşık oldum ama değer vermek istemiyorum.
Ondan nefret ediyorum ama..
Onu görme isteğimi bastıramıyorum.
Kafam çok karışık Edward."

"Sana yardım etmemi ister misin patron. Bunu herkese yapmam haberin olsun."

"Nasıl bir yardım ?"

"Eğer seni gerçekten istiyorsa kıskanır ve almaya çalışır. Ama sana değer vermiyorsa,duyguları yalansa, 'canı cehenneme' der ve seni umursamaz."

"Hiçbir şey anlamadım Edward ?"

"Yani demek istiyorum ki patron,onun gözünün içine soka soka sana yakınlaşacağım.
Seni bir kadın olarak görüp,önemsiyormuş gibi seninle ilgileneceğim.
Yanlış anlama patron benim için gerçekten değerlisin fakat biraz abartmam gerekecek."