"Rahat bırak beni ilgimi çekmiyorsun."
"Peki neden nefes alışın bu kadar hızlı? "
"Çünkü köşeye sıkışmış durumdayım"
"Peki ya şimdi ?" Diyerek eliyle bel kıvrımımın olduğu bölgeyi okşamaya başladı.
Bu tam bir işkenceydi.
"Dokunma bana ! Çekil !"
"Hayır. Doğruları söyle. Ne hissettiğini duymadan uzaklaşamam."
"Hazır ol söylüyorum o halde.
Sen lanet olası bir kas yığınısın ve midemi bulandırıyorsun. Ne yaparsan yap senin hissettiklerini hissetmiyorum."
"İddiaya var mısın ?" Dedi uzaklaşarak.
Öyle bir kendinden emin sırıtışı vardı ki, söylediğim yalanları ortaya sereceğimden korktum.
"Yoksa korkuyor musun.? Söylediklerinin doğruluğunu kanıtla."
"Varım.
Şu takıntından vazgeçip,peşimi bırakacaksın! Söz mü ?"
"İzci sözü" diyerek elini kaldırırken bile sinsice sırıtıyordu.
"Anlat nasıl bir iddia. Hemen olsun ve bitsin! "
"Seni öpmeden sadece dokunarak severken, dokunuşlarımdan etkilenmezsen çıkarım hayatından. Fakat etkilendiğini hissedersem..
Benimsin !"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SUZAN (Zorba Serîsi II)
RomansaKarşı cinse güveni olmayan, feminist ruhlu Amerikalı bir kızın hikayesi.. "Sen ! " dedi ve nefesini yüzümde hissedebilecek kadar yaklaştı. Huzursuzca yerimde kıvranırken, söyleyeceklerini bekledim. "Bencilsin ! Seni ne kadar istediğimi görmene rağm...
