Bu bolumde psikolojik olarak etkileyecek bir takim şeyler bulunuyo ama çok değil. Yine de uyarayim asklarim.
Yorum atarsanjz çok mutlu olurum 🥺
...
10.22.2017
"Yeonjun'un nesi var?"
Soobin'in sorduğu soruya karşılık derin bir nefes verdi Beomgyu. Yine annesiyle kavga etmiş olabilirdi. Bu aralar oldukça sık kavga eder olmuşlardı.
Her akşam mesajlaşarak onu rahatlatmaya, moralini yerine getirmeye çalışıyordu oğlan. Tam işe yaradığını düşünürlerken ise tekrar bir şeyler oluyordu.
Yeonjun annesiyle ettiği kavgaları yalnızca Beomgyu'ya anlatmıştı, Soobin hiçbir şey bilmediği için oldukça endişe ediyordu onun adına.
Beomgyu hafifçe gülümseyip elini arkadaşının omzuna koydu. Ayağa kalkarken "Bir bakayım nerdeymiş." Dedi.
Soobin onaylayınca sınıftan çıkıp arka bahçeye gitti Beomgyu. Yeonjun yalnız kalmak istediği zamanlarda hep arka bahçedeki bankalara oturur, Beomgyu da onun yanına giderdi. Orası bir nevi ikisinin buluşma alanıydı.
Beomgyu arka bahçeye geldiğinde ağaçların arasına girdi, tam da beklediği gibi oturuyordu Yeonjun.
Sessizce yanına gidip ortada biraz mesafe bırakarak oturmuş, kafasını oğlana çevirmişti. Yeonjun eline bakıyor, tırnağıyla yeni kabuk bağlamış yarasını kanatmaya çalışıyordu.
"Yapma."
Beomgyu onun elini elleri arasına alıp kabuğu soymasını engelledi.
Yeonjun yorgunca kırpıştırdı gözlerini, sonsuz bir uykuya dalıp bir daha asla uyanmamak istiyordu.
"Beomgyu-"
"Biliyorum."
Beomgyu ona yaklaşıp kafasını göğsüne yasladı. Artık daha olgunlardı, dokuz ve onuncu sınıftaki gibi parlak hayatları yoktu. Büyüdükçe artan sorumlulukları, aile tartışmaları ve geriye kalan tüm şeyler çok yormuştu ikisini de.
Yeonjun'un kollarında izler vardı. Birkaç yeni, geri kalanları da aylar öncesinden kalmaydı. Onun kendine zarar verdiğini öğrendiğinden beri daha da temkinli davranıyordu Beomgyu.
Sürekli kollarını kontrol edip yeni bir tane daha eklemediğinden emin oluyordu. Kendine zarar vermesinden nefret ediyordu, ağladığını görmekten nefret ediyordu.
Onu seviyordu, ve sevdiği çocuğun bu denli acı çekiyor oluşu kalbine hançer gibi saplanıyordu.
Beomgyu onu rahatsız etmemeye çalışarak hırkasını sıyırdı, yeni bir şey olmadığını görünce rahatlamıştı içi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
maze in the mirror, beomjun
FanfictionBirinin bedeninde izler vardı, diğerinin kalbinde. |angst
