Love is dumb, and I love it || #1 Love

6. Prawda o Patryku

- Bartek -
Nastała głucha cisza. Nikt się nie odzywał spojrzałem na Wikę. Widać było, że Patryk zastanawia się nad tym co zrobi Wika.
- Przepraszam, muszę iść do łazienki - powiedziała z ironicznym uśmiechem.
- Wika sorry, trochę przesadziłam - widać było, że Julicie jest głupio - to miał być żart.
- Jest okej serio - gdy zamknęła za sobą drzwi łazienki Patryk spojrzał na Julitę.
- Co ty jej, kurwa kazałaś zrobić? - zaczął groźnym tonem - przecież wiesz, że jestem jej chłopakiem debilko! - Chciał do niej podejść ale go powstrzymałem.
- Patryk odpuść, przecież przeprosiła - patrzyłem na niego póki nie ustąpił.
- Patryk ogarnij dupę - wtrąciła się Fausti - zrobiła to dla żartu, przecież wiesz - uśmiechnęła się do niego smutno.
- Macie rację, sorry Julita poniosło mnie.
- Nie nie, to mnie poniosło lepiej już sobie pójdę. - wstała i wyszła a za nią Hania.
- Może ja też już lepiej pójdę, zrobiło się trochę nie miło - spojrzała groźnie na Patryka, na co ten posmutniał.
Wszyscy oprócz mnie, Patryka i Fausti wyszli.
- O stary, ale spieprzyłem, ja jej nawet nie kocham... - zaczął kiedy Wika nadal nie wychodziła z łazienki.
- Czekaj co? Jak to jej nie kochasz? - zapytałem cicho.
- Czego dzbanie nie rozumiesz? Stracił do niej uczucia i tyle, poniosło go bo chciał udowodnić, że jest inaczej. - wkurzyła się Faustyna.
- Boże, tylko zapytałem.
- Co... Patryk, ale jak to mnie nie kochasz?
- Wika wszystko słyszała.
- O fuck - zasłonił twarz rękoma.
- To po co robiłeś tą aferę?! Po co ją kurwa robiłeś się pytam?! - zauważyłem, że Fausti się wzdrygnęła, widocznie Wika rzadko przeklina.
- Wika przepraszam... To... Próbowałem udowodnić, że cię kocham... Ale nie potrafię... - zacinał się.
- Wynoście się stąd! A ty - spojrzała na Patryka - wypierdalaj z mojego życia.
- Wiczka... - Fausti chciała ją przytulić.
- Chcę być sama... - po jej słowach wyszliśmy.
- Rozjebałeś mi przejaźń, nara - Fausti odeszła.
- Nie wiem co mam zrobić, do domu nie wrócę, Faustyna mnie wywali. Co ja odpierdalam?!
- Choć - zaprowadziłem go do mnie. - Mam coś co cię pocieszy.