Love is dumb, and I love it || #1 Love

17. Przyjaciele?

- Fausti -
- Dlaczego mi pomogłeś? - to pytanie już od chwili krążyło mi po głowie.
- Nie mogłem tak stać i patrzeć...
- Jakim cudem się tam znalazłeś?
- Dziewczyny powiedziały mi, że kiedyś twój były był dla ciebie agresywny i... Stwierdziłem, że zobaczę czy wszystko z tobą w porządku...
Poczułam się dziwnie. Nie było to złe uczucie... Pierwszy raz poczułam, że komuś na mnie zależy.
- Zależy mi na tobie Fausti - wyciągnął mi to z myśli.
- N-naprawdę?
- Tak - uśmiechał się do mnie. Bartek Kubicki się do mnie uśmiechał.
- Dziękuję to było miłe... To co powiedziałeś.
- Wiesz, od dłuższego czasu chciałem zadać ci pytanie... Nie chciałabyś zostać moją przyjaciółką? Wiem, że jeszcze niedawno się nienawidziliśmy...
- Okej - przerwałam mu - możemy spróbować.
Przytulił mnie. Przeszedł mnie przyjemny dreszcz. To było jeszcze milsze niż jakiekolwiek słowa.
- Dziękuję - szepnął - to miłe.
Siedzieliśmy przez chwilę, po prostu się do siebie przytulając. Nie było w tym nic złego. Po prostu oboje czuliśmy, że tego potrzebujemy. W pewnym momencie brunet się oderwał i zapytał mnie czy nie chce czegoś obejrzeć.
- Pewnie, możemy - uśmiechnęłam się.
- To super, pójdę nam przygotować coś na kolację a ty włącz film. - odszedł uśmiechając się do mnie.
Zobaczyłam jakieś powiadomienie na swoim telefonie.
Kuba
K: Jeszcze z tobą nie skończyłem.
F: Odczep się ode mnie.
K: Bo co? Twój chłopaś wyleci ze szkoły jak się mnie nie posłuchasz.

Rozpłakałam się. Miałam tego dość. Ten typ nie dawał mi spokoju. Poczułam ciepłe ręce na swoich ramionach.
- Fausti? Wszystko w porządku? - usłyszałam głos, którego niedawno nienawidziłam, a teraz coraz bardziej go lubiłam.
- Nie - odpowiedziałam bez zawahania - nic nie jest w porządku.
Chłopak nie odpowiedział tylko mnie objął. Serce coraz bardziej mi przyspieszało.
- Powiedz co się stało. Proszę.
- Bartek... On ma na imię Kuba... I...
- Oddychaj, spokojnie jestem z tobą - jeszcze mocniej go przytuliłam.