Psyche [DÜZENLENİYOR/DEVAM EDİYOR]

Affetmek, geriye küllerinden bile eser kalmayacak bu dünyada affedebilmek.

Selamlarr bir süredir yazamıyorum beni özlediniz mi?👀

Ben sizi çok özledimm.

Biraz kişisel olaylar birazda wattpade gelen kısıtlama bahanesi ile boşladım evet. Bundan sonra her hafta düzenli bölüm atmaya çalışacağım. Pyshce artık bir an önce bitsin istiyorum ki yeni kurgulara yelken açalım.<3

Ayrıca bir türlü kurgularım asıl okuyucu kitlesine düşmüyor sebebini anlamış değilim... Bu beni üzse bile devam edip okunmasını ummaktan başka çarem yok sanırım.

İyi okumalarr, oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. Bölüm sonunda düşüncelerinizi yazmanızı istiyorum kurgu uzun süredir devam ediyor ve akışı hoşunuza gidiyor mu, karakter gelişimleri nasıl vs. gibi konularda ne düşünüyorsunuz bilmek istiyorum. Mümkünse biraz detaylı ve tarafsız olsun...

⚜⚜⚜

"Üzerinde yaşadığımız bu dünyanın, sonsuz sırları arasında gezebilmek, onları tanıyabilmek ve de sevebilmek, Fenrir'in göz bebeği için sağladığı ayrıcaklardan sadece bir tanesi. Ağaçların, ormanların kokusunu içime çekebildiğim için sevinmediğim tek bir gün bile olmadı, ya da ailem tarafından sevilmediğim. En kötü ihtimalle bu uçsuz bucaksız gezegeni keşfetmek ve de görmek isterim. Ama anlıyorum. Koca kurdun neden bana bir eş istediğini ve de içimde ondan taşıdığım parçayı. Bahanem yok, sana istediğini veremeyebilirim. Sadece gerçekler, senden gelecek gerçekler, sana vaat edebileceğim tek şey bu. Fazlası değil."

"Kanadı kırık bir kuş veya kurdu ölmüş bir insan nasıl hayattan koptuysa bende omegayı kaybedince kendimi kaybettim prens. Yaralarımı saracak kadar acı çektiğinizi bilseydim eğer, sizin bu vaadinizi gerçekleştirmenizi oldukça büyük bir keyifle kabul ederdim. Ancak ne yazık ki siz, gücü ve hayalleri büyük ama gölgesi kendine bile yetemeyen bir adamdan fazlası değilsiniz. Kim oluyorsunuz da kendinizde bu hakkı buluyorsunuz?"

"Böyle düşünmene sebep olan şeyler her ne ise şuan tam olarak bunun için buradayım. İkimizde oldukça fazla şey yaşadık, hem de bütün benliklerimiz ile... ama zaten geriye küllerinden bile eser kalmayacak bu dünyada sevmenin tek yolu bu değil midir? Affetmek."

"Buraya sizi affetmem için geldiyseniz, kesinlikle boş bir yanılgı ve de kuruntu içindesiniz sevgili prens."

"Hem affetmek hem de affedilmek için buradayım."

"Affetmek?"

"Evet, bu yüzleşmenin sonunda seni affedeceğime eminim."

"Bu özgüvenin kaynağını sorsam, fazla mı ileri gitmiş olurum?"

"Anlayacağım Hekate, seni anlamak için buradayım. Senden nefret ediyorum, yaptıkların için, bana ve abime yaptıkların için. Nefret ediyorum çünkü kendince haklı bulduğun sebepleri anlamlandırmak benim için bir hayli zor, tahmin edebildiğin üzere."

"Beni anlamak benden daha fazla nefret etmenize sebep olacak. İşte bu yüzden daima eksik kalacaksınız. Sonunuz ise, kendi kaosunuz ile içinizde büyüyen karanlıktan olacak."

"Hayır, korkarım yanılıyorsun Sevgili Hekate. Birini sevmek için mantık gereksizdir. Ama birini anladığın zaman, onu sevmekten başka çaren kalmaz."

"Sizin yerinizde olsaydım sevgili prens. Benim gibi alemler arasında kaybolmuş bir avamla vakit kaybetmek yerine yaklaşan savaşa hazırlanırdım."

"Yaklaşan savaşın da anahtarı sensin. Bana olan nefretin. Eğer bu düğümü çözersek, yaklaşan savaşa hiç olmadığım kadar hazır olacağım."