ZORBA | texting

4.9

Uzunnnn bir süre olmuş bölüm atmayalı ama gerçekten yoğundum ve wattpad kapandıktan sonra okunmalar düşeceğine adım kadar eminim ve yine de kararlı duruşumdan bölüm atacağım.

Dershane iş güç derken wattpad tamamen aklımdan silinmiş. Bende kitapları unuttum. Ama geri geldim. 2 ay içinde bölümleri tamamlayıp bu kurguyu sonlandırıcam. Umarım bölümler yetişir bu yoğunluğun içinde.

İyi okumalar diliyorum.

                                         ~

12 Şubat

Defileye son 3 saat kalmıştı. Okulun önünden bizi araçla alıp Antalya'ya getirdiler. Hızlıca otele yerleşip yemeklerimi yiyip işimize koyulmuştuk. Tasarımcılarla birlikte son dokunuşları ayarlayıp mankenlerle anlaşıp defileyi hazır hale getirmiştik. 3 saat sonra başlayacak olması bile fazlasıyla geriyordu. Her gerildiğimde ellerimin içi terler şakaklarından sular akardı. Bazen ben bile kendimi kaybederdim. Gözüm kimseyi görmezdi.

"Hadi artık bitmedi mi?" Tuğçe'nin bağrışıyla elimdeki küpeyi düşürdüm. Herkesin yerinden sıçratacak kadar bir sesi vardı. Sinirden köpürmemek için kendimi sakinleştirdim.

"Tuğçe son provaları almamız lazım." Dedim.

O da hızlı bir onay verip mankenlere eliyle kapıya işaret etti.

"Şimdi herkes sanki defiledeymiş gibi yürüyor sonda poz veriyor anlaşıldı mı?"

Yüksek sesle anlaşıldı kelimesini alınca en öne geçtim ve kulisten çıktık. Tek tek mankenleri izleyip ona göre hatalardan pay çıkardım. Son dokunuşlarımızdı bunlar. İyi bir iş çıkardık büyük ödülde okulumuzu onurlandırmalıyız.

"Tamam yeter bu kadar." Tuğçe'nin bağırmasıyla herkes kulise doğru yöneldi.

Yanına kadar gidip sinirli bir şekilde ona baktım.

"Sadece iki kez prova yaptık." Elimle iki yaptım. "Ve mankenlerin çoğu şaşırıyor dönerken onun için devam etmeliyiz."

"Ben yeter diyorsam yeterdir. Zaten İstanbul'da da çalıştılar." Gülmeye başladım bir anda.

"Bir sorsana onlara ayaklarında topuklu ayakkabı var mıydı. Ve en son ki prova 2 ay önceydi hatırlatayım." Üstten attığım bakış onu sinirlendirmişti. Ve hiçbir şey demeden gitti.

Sinirli bir şekilde nefes alıp kendimi sakinleştirdim. İçeride basık bir hava olduğu için dışarıya çıktım. Büyük bir nefes alıp içime dolan havayla gökyüzüne baktım.

"Sakin ol gaye." Arkamda ki sesi duymamla gülümsedim. Ege'nin peşinden gelmesi hoşuma gitmişti. Arkamı dönmedim.

"Kahve getirdim sana." Arkamı dönüp ona baktım. Yüzümdeki ifade onu mutlu etmiş olacak ki o da gülümsedi. Bana doğru yaklaşıp kahveyi bana uzattı. Elinden kahveyi alıp bir yudum içtim.

"Teşekkürler." Deyip gözlerimi kaçırttım.

"Kaos çıkacak demiştim ya hani." Başımı salladım ve onu dinledim. "Sanki sen birazcık alttan alıyorsun." Nefesimi verdikten sonra hemen konuştum.

"Çünkü söz verdim babama. Tuğçe yılın başından beri defilenin gidişatı ile uğraşıyor. Yolumuzu ondan ayıramazdık. Başkası Tuğçe'nin yerine geçemezdi. Aynı şekilde bende ondan uzak durmaya çalışıyorum. Yana yana gelmemeye çalışıyorum." Ege başını salladı ve gözlerime baktı. Uzun süre gözleri gözlerimde gezindi. Ondan sonra boynuma ve bedenime.

"Tulum çok yakışmış." Dediğinde utanarak güldüm ve başımı diğer tarafa çevirip göz göze gelmemeye çalıştım. Ama o bana bir adım yaklaşıp eliyle çenemin ucundan tutup yüz yüze gelmemize sağladı.

"Utanıyorsun." Daha çok gülerken gözlerimi ondan kaçırdım. 

"Tamam daha fazla bakma." Dediğimde o da güldü. Başımı sağa çevirince Tuğçe'nin bize baktığını gördüm. Bu benim işime gelirken Ege'ye dönüp kahkahalar attım.

Şaşırmış gibi baksada daha da içtenlikle bakmaya devam ediyordu. 

"Dışarıda çok güzel bir kafe gördüm. Bir kahve içelim mi?" Dedim

"Ben senin elinden içmek isterim ama." Dediğinde başımı yere eğip gizlice yutkundum.

"O günler de gelecek." Bunu içimden derken Ege cevap verdi.

"Görücez." Dediğinde başımı yerden kaldırıp ona şaşkınlıkla baktım.

"Dışımdan mı söyledim yoksa." Ege başını sallayıp beni onaylarken ben arkamı dönüp kaçtım. Arkamdan güldüğüne o kadar emindim ki.

Baya bölüm atmayalı aylar olmuş. Şimdi geldiii. Oylamayı unutmayın ve yorum da yaparsınız çookkk güzle olur. Sizleri seviyorum. Şimdiden teşekkürler 🙏🏻