WATTY RÖPORTAJLARI

Düşman Okullar kitabının yazarı DilaraKeskin2

Öncelikle bizim ile röportaj yapmayı kabul ettiğiniz için çok teşekkür ederiz.İzniniz ile başlıyorum.

SORU-1)Bize biraz kendinizden bahseder misiniz?

Çok bahsedilecek bir şeyim yok aslında. 16 yaşımdayım. Lisede çürütüyorum ömrümü. Çocukluğumdan beri yazmaya hevesim var. Birkaç sayfa yazıp bıraktığım şeyler. Düşman Okullar ilk ciddi hikayem. Dans etmeyi seviyorum. Bir de kitap okumayı.

SORU-2)Hikayeye nasıl başladın?

Hikayeye başlamam biraz garip oldu. Fizik çalışırken birden bire geldi aklıma. Ondan sonra düşüncemi biraz geliştirdim ve ortaya bu kitap çıktı. :)

SORU-3)Yeni bir kitaba başlamayı düşünüyor musun?

Düşman Okullar'ın zaten ikincisini yazmayı istiyorum. Düşman Okullar'ın dışında bir kitap yazarsam, konusu bu kitaptan çok uzakta olur.

SORU-4)Ne tür kitapları seversiniz?

Sonunda ağlatabilen kitaplara aşığım. Fantastik kitaplara da bayılıyorum. Cinayet romanlarını zaten aşırı seviyorum. Bir de güldüren kitapları seviyorum. Bir şey kalmadı sanırım :D Kitapların hepsini seviyorum ben ya.

SORU-5)En sevdiğiniz bay/bayan kitap karakteri kimdir?

Bu gerçekten cevap veremeyeceğim bir soru. Her okuduğum kitapta farklı biri oluyor, farklı bir erkeğe aşık oluyorum. Hepsinde de ayrı bir şeyi seviyorum. Karar veremedim :)

SORU-6)Örnek aldığınız birisi var mı? Adı nedir?

Tanınmış birini değil, annemi ve babamı örnek alıyorum. Babam gibi mantıklı, annem gibi vicdanlı ve güçlü olmak istiyorum.

SORU-7)Kitaplarda klişe olaylar mı yoksa alışılmadık olaylar mı daha çok ilginizi çeker?

Elbette alışılmadık olaylar!

SORU-8)En sevdiğiniz şarkı nedir?

Ruh halimden ruh halime göre değişiyor aslında. Genelde hareketli şeyleri severim. İn Your Eyes diyeyim bari :D

SORU-9)Kitaplarınızı yazarken size yardımcı olan kişiler oldu mu?

Annem yardımcı oldu. Yani tavsiyeler vererek. ''Git biraz uzan'' , ''Bol bol kitap oku'' gibi şeyler söyledi.

SORU-10)Sizce mutlu sonlar mı yoksa mutsuz sonlar mı daha güzeldir?

Kitaplarda mutlu sona bayılıyorum. ''Mutlu sonlar saçmalık, çok klişe'' diyenleri de anlamıyorum. Gerçek hayatta zaten sürekli ağlıyor, acı çekmiyor muyuz? Kitaplar bizim gizli dünyamız. Bari orada biraz huzur bulalım. Gel gör ki, böyle düşünmeme rağmen asla ve asla sonunda ağlatan kitaplardan vazgeçemeyeceğim :))