Learning to love again...with you

1

Με λένε Κατερίνα και έμενα στη Θεσσαλονίκη με τον πατέρα μου μέχρι πριν από 1 σχεδόν χρόνο που πέθανε.
Ήθελα πολύ να σπουδάσω σχεδιάστρια γιατί μου άρεσε να σχεδιάζω κοσμήματα αλλά όταν ο πατέρας μου αρρώστησε παράτησα τις σπουδές μου για να μπορέσω να τον προσέξω.
Όταν ο πατέρας μου έφυγε εγώ έμεινα μόνη και χωρίς χρήματα και έκανα ότι δουλειά μπορούσα για να τα βγάλω πέρα.
Πριν από ένα μήνα όμως τα χάλασα με το αγόρι που τα είχα και δυστυχώς έμεινα και χωρίς δουλειά και τώρα έπρεπε να βρω επειγόντως κάποια δουλειά γιατί δεν θα μπορούσα να πληρώσω λογαριασμούς του επόμενου μήνα.
Είχα κατέβει στο κέντρο είχα κάτσει σε μία καφετέρια και κρατούσα μία εφημερίδα και σημείωνα αγγελίες.
Η καφετέρια είχε αρκετό κόσμο όταν την προσοχή μου τράβηξε ένας σχετικά ηλικιωμένος κύριος ο οποίος ήταν κορεάτης και προσπαθούσε να παραγγείλει ένα καφέ αλλά δεν μπορούσε γιατί από ότι μπορούσα καταλάβω δεν ήξερε καλά αγγλικά.
Εγώ είχα μάθει κορεάτικα από πολύ μικρή εξαιτίας του νονου μου για αυτό αποφάσισα να πάω να τον βοηθήσω.
Πήγα κοντά του τον βοήθησα να παραγγείλει και μετά ξαναγύρισα στο τραπέζι μου.
Αυτός με κοίταξε και ήρθε κοντά μου.
"Σε ευχαριστώ πολύ για την βοήθεια κορίτσι μου."
Κατερίνα "δεν χρειάζεται να με ευχαριστείτε. Ήταν χαρά μου που το έκανα."
"Μου κάνει εντύπωση που ξέρεις τόσο καλά κορεάτικα."
Κατερίνα "ξεκίνησα από πολύ μικρή να μαθαίνω για αυτό."
"Μπορώ να καθίσω μαζί σου?"
Τον κοίταξα και μου φαινόταν αρκετά ευγενικός και αποφάσισα να του πω ναι.
Κατερίνα "ναι."
Έκατσε απέναντι μου και άρχισε να πίνει τον καφέ του.
"Το όνομα μου είναι Ki Sun. Τι δικό σου?"
Κατερίνα "Κατερίνα."
Ki Sun "χάρηκα για τη γνωριμία Κατερίνα."
Κατερίνα "και εγώ."
Κάποια στιγμή αυτός άρχισε να μιλάει στο τηλέφωνο και εγώ συνέχισα να ψάχνω στις αγγελίες.
Μετά από λίγο έκλεισε το τηλέφωνο και κοίταξε την εφημερίδα μου.
Ki Sun "τι κάνεις?"
Κατερίνα "ψάχνω για δουλειά οπότε κοιτάω τις αγγελίες."
Ki Sun "και τι δουλειά ψάχνεις ακριβώς?"
Κατερίνα "ότι να ναι. Αρκεί να μπορώ να το κάνω."
Ki Sun "τότε νομίζω ότι έχω την κατάλληλη δουλειά για σένα."
Κατερίνα "ορίστε!"
Ki Sun "χρειάζομαι κάποιον να κρατάει παρέα στον εγγονό μου. Επειδή εγώ χρειάζεται να πηγαινοέρχομαι συνέχεια στην Κορέα και στη Σιγκαπούρη χρειάζομαι κάποιον να του κάνει παρέα και να τον προσέχει."
Κατερίνα "οι γονείς του?"
Ki Sun "δυστυχώς έχουν φύγει από τη ζωή και είμαστε οι δύο μας."
Κατερίνα "λυπάμαι."
Ki Sun"λοιπόν σε ενδιαφέρει η δουλειά? Η αλήθεια είναι ότι έχω δει πολλά άτομα αλλα η ευγένεια σου με τράβηξε και το ότι ξέρεις κορεάτικα είναι μεγάλο συν."
Κατερίνα "δεν ξέρω."
Ki Sun "πρέπει να φύγω γιατί έχει πολύ ωρα που έφυγα από το σπίτι. Σκέψου το λίγο και πάρε με τηλέφωνο. Αυτή είναι η διεύθυνση του σπιτιού και το τηλέφωνό μου."
Έβγαλε μία κάρτα και αφού μου την έδωσε έφυγε.
Κοίταξα την διεύθυνση στην κάρτα και συνειδητοποιήσα ότι το σπίτι βρίσκεται σε πολύ καλή περιοχή κοντά στη λεωφόρο Νίκης.
Μπόρεσα να καταλάβω ότι ο κύριος αυτός είχε πολλά λεφτά γιατί αυτή η περιοχή είχε από το πιο καλά και ακριβά σπίτια της Θεσσαλονίκης.
Κοίταξα ακόμα λίγο ακόμα την κάρτα και τελικά την έβαλα τσάντα μου.
Δεν είχα καμία όρεξη να προσέχω παιδάκι οπότε συνέχισα να κοιτάω τις αγγελίες.
......
Τρεις μέρες μετά.
Είχαν περάσει τρεις μέρες που έψαχνα να βρω δουλειά και δεν είχα καταφέρει να βρω τίποτα.
Καθόμουνα σε ένα παγκάκι μπροστά στο λευκό πύργο και σκεφτόμουν τι να κάνω. Σε όποια δουλειά και να πήγα ή τα λεφτά ήταν πολύ λίγα ή θέση είχε καλυφθεί ήδη η δεν τους τους έκανα.
Χρειαζόμουνα επειγόντως δουλειά και αυτή τη στιγμή μόνο μία λύση μπορούσα να σκεφτώ έβγαλα την κάρτα του ki Sun από την τσάντα μου και κάλεσα το νούμερο.
Ki Sun "παρακαλώ?"
Κατερίνα "καλημέρα κύριε Ki Sun είμαι η Κατερίνα που είχαμε γνωριστεί στην καφετέρια πριν από 3 μέρες. Αναρωτιέμαι η δουλειά που μου είπατε ισχύει ακόμα?"
Ki Sun "ναι ισχύει ακόμα. Σε ενδιαφέρει τελικά?"
Κατερίνα "ναι. Πότε μπορώ να έρθω?"
Ki Sun "και τώρα αν γίνεται. Πού βρίσκεσαι? Θα στείλω κάποιον να σε πάρει."
Κατερίνα "δεν χρειάζεται μπορώ να έρθω μόνη."
Ki Sun "προτιμώ να στείλω κάποιον να σε πάρει Κατερίνα."
Τελικά αποφάσισα να δεχτώ την πρόταση του και μετά από μισή ώρα σταμάτησε ένα πολυτελές αυτοκίνητο μπροστά μου κάνοντάς με να μείνω άφωνη.
Μετά από μισή ώρα είμασταν στο σπίτι το οποίο ήταν η σχετικά πιο απόμακρο από τα υπόλοιπα αλλά ήταν υπέροχο και τεράστιο.
Ήταν διώροφο, είχε τεράστια μπαλκόνια μπροστά, ένα τεράστιο κήπο και από ότι μπόρεσα να καταλάβω στην πίσω πλευρά υπήρχε πισίνα.
Μέσα ήταν ακόμα καλύτερο.
Ήταν διακοσμημένο υπέροχα και φαινόταν ότι όλα ήταν ακριβά εκεί μέσα.
Ο Ki Sun  είχε λεφτά και δεν ντρεπόταν να το δείξει.
Με το που μπήκα στο σπίτι ο Ki Sun ήρθε προς το μέρος μου και με αγκάλιασε και εγώ δεν ήξερα τι να κάνω γιατί ένιωσα άβολα εκείνη τη στιγμή.
Ki Sun "πολύ χαίρομαι που αποφάσεις στο δεχτείς την προσφορά μου."
Κατερίνα "δεν ξέρω αν τη δεχτώ ακόμα. Ήθελα να μιλήσω πρώτα μαζί σας και να δω γιατί ακριβώς πρόκειται."
Ki Sun "φυσικά μάλλον βιαστικά λίγο. Πάμε στο γραφείο μου να μιλήσουμε."
Πήγαμε στο γραφείο του και κάτσαμε σε κάτι καναπέδες που υπήρχαν εκεί.
Ki Sun "λοιπόν τι θέλεις να μάθεις πρώτα?"
Κατερίνα "τα πάντα. Τι θα χρειαστεί να κάνω, πόσες ώρες θα δουλεύω, τι χρήματα θα παίρνω και ό,τι άλλο πρέπει να μάθω."
Ki Sun "ας τα πάρουμε από την αρχή.
Ο εγγονός μου πριν από δύο χρόνια είχε ένα ατύχημα και έμεινε παράλυτος. Δεν χρειάζομαι νοσοκόμα έχω ήδη κάποια που τον προσέχει άλλωστε αυτό εξυπηρετείται δεν χρειάζεται και πολύ βοήθεια. Θέλω κάποιον να του κάνει παρέα γιατί έχει πέσει σε κατάθλιψη, να τον βγάζεις βόλτα, να τρώτε μαζί, να βλέπετε τηλεόραση και ότι άλλο μπορείς.
Θα ήθελα να μείνεις εδώ 24 ώρες το 24ωρο και θα έχεις ένα ρεπό την εβδομάδα. Ο μισθός θα είναι 3.000€ το μήνα καθαρά και ίσως χρειαστεί να κάνεις κάποια ταξίδια μαζί του οπότε θα χρειαστεί να έχεις διαβατήριο και φυσικά όλα τα έξοδα θα είναι πληρωμένα."
Είχε τελειώσει και εγώ τον κοιτούσα και σκεφτόμουνα ποια είναι η παγίδα σε όλο αυτό. Αν εξαιρούσα το γεγονός ότι έπρεπε να μείνω σε αυτό το σπίτι  όλα τα υπόλοιπα ήταν πολύ καλά. Η δουλειά δεν ήτανε πολύ δύσκολη, θα ταξίδευα, 3000€ το μήνα είναι πολύ καλό πόσο και θα έβαζα στην άκρη αρκετά χρήματα.
Ki Sun "λοιπόν? Δέχεσαι?"
Κατερίνα "ναι. Μπορώ όμως να γνωρίσω τον μικρό σήμερα?"
Ο Ki Sun στραβό κατάπιε και κοίταξε από την άλλη μεριά.
Ki Sun "θα τον γνωρίσεις αργότερα τι λες να υπογράψεις με το συμβόλαιο τώρα?"
Κατερίνα "συμβόλαιο?"
Ki Sun "φυσικά και θα κάνουμε συμβόλαιο. Εκτός από ότι πρέπει να είσαι εξασφαλισμένη και εσύ πρέπει να είμαι και εγώ. Δεν θέλω να παρατήσεις τον εγγονό ναι αν συμβεί κάτι."
Κατερίνα "τόσο δύσκολος είναι ο μικρός?"
Ki Sun "στην αρχή ναι αλλά αν τον γνωρίσεις θα δεις ότι είναι αξιαγάπητος. Θα υπογράψεις τώρα το συμβόλαιο?"
Κατερίνα "θα το υπογράφω."
Μου έδωσε το συμβόλαιο και αφού το διάβασα  για να δω αν ισχύουν  όλα αυτά που μου είπε πήρα ένα στυλό  για να το υπογράψω.
Ήμουνα έτοιμη να υπογράψω όταν ξαφνικά άνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα στο γραφείο ένας άντρας σε αναπηρικό καροτσάκι.
"Πάλι το ίδιο κόλπο παππού?????"......