Learning to love again...with you

8

Είχε περάσει ένας μήνας που η Κατερίνα ήρθε στο σπίτι και εγώ ακόμα δεν την ήθελα αλλά δεν την σταματούσε τίποτα.
Τρώγαμε  πρωινό και βραδινό μαζι, κάθε απόγευμα μετά τη φυσικό θεραπεία μου καθόμασταν μαζί στο μπαλκόνι και πείναμε καφέ και κάθε κυριακή φρόντιζε πάντα να βγαίνουμε μία βόλτα οι δυο μας.
Με πήγαινε σε διάφορα μέρη της Θεσσαλονίκης , τρώγαμε μαζί και μετά βλέπαμε το ηλιοβασίλεμα.
Σήμερα ήταν Κυριακή και όσο και αν δεν ήθελα να το παραδεχτώ ανυπομονούσα.
Κατέβηκα να φάμε πρωινό μαζί και
ανυπομονούσα να δω που θα με πάει σήμερα.
Όταν πήγα όμως στην τραπεζαρία η Κατερίνα δεν ήταν εκεί να με περιμένει  όπως τις άλλες φορές.
Την περίμενα να έρθει αλλά τελικά η ήρθε ο Jin.
Jin"η Κατερίνα σήμερα δεν θα έρθει γιατί πήρε το ρεπό της."
Yoongi "ρεπό? Από τη μέρα που ξεκίνησε να δουλεύει δεν πήρε ποτέ τι την έπιασε σήμερα? Και γιατί δεν μου είπε τίποτα?"
Jin "δεν ξέρω. Μου είπε μόνο ότι έχει να κάνει κάτι προσωπικό και έφυγε πρωί-πρωί."
Yoongi "προσωπικό?"
Jin "ποιος ξέρει ίσως έχει κάποιο ραντεβού."
Yoongi "ραντεβού? Και που τον γνώρισε? Ενα μήνα δεν έχει φύγει καθόλου από το σπίτι και δεν μπορεί να με παρατάει έτσι απλώς και να βγαίνει με άλλον."
Jin "Yoongi ζηλεύεις λίγο η μου φενεται?"(Λίγο???🤣)
Yoongi "τι να ζηλέψω? Απλώς έχει αναλάβει κάτι και πρέπει να είναι υπεύθυνη για αυτό."
Jin "ναι για αυτό φωνάζεις και είσαι έτοιμος να διαλύσεις το τραπέζι."
Ο Jin με κοίταξε και άρχισε να γελάει και εγώ είχα νευριάσει γιατί σκεφτόμουν ότι η Κατερίνα μπορεί αυτή τη στιγμή να είναι με άλλον άντρα.
Jin  "τέλος πάντων εγώ πρέπει να φύγω. Δυστυχώς έχω κάτι δουλειές στην Αθήνα και θα λείψω δυο μέρες. Ό,τι χρειαστείς πες στην Κατερίνα μέχρι το βράδυ θα έχει γυρίσει."
Yoongi "το βράδυ?? Τι στο καλό θα κάνει τόσες ώρες ξέρει οτι την χρειάζομαι δεν μπορεί να λείψει τόσο πολύ."
Jin "όταν γυρίσει ρώτα την."
Ο Jin έφυγε γελώντας και εγώ αποφάσισα τελικά να μη φάω πρωινό και πήγα στο γραφείο του παππού για να δω μήπως μπορώ να κάνω κάποια δουλειά.
Οι ώρες πέρασαν γρήγορα και κόντευε απόγευμα και ακόμα δεν είχε γυρίσει εγώ όμως δεν άντεξα άλλο και την πήρα τηλέφωνο το κινητό της όμως ήτανε κλειστό.
Και τώρα είχα αρχίσει να ανησυχώ μήπως συνέβη κάτι με τον πρώην της.
Και επειδή δεν ήξερα τι άλλο να κάνω αποφάσισα να κάνω κάτι πού ίσως το μετάνιωνα  στο τέλος.
Πήγα στο χρηματοκιβώτιο και αφού τον άνοιξα πήρα τον φάκελο τον οποίο είχε ο παππούς μου για αυτήν.
Όλες οι πληροφορίες για αυτήν ήταν σε αυτό το φάκελο , τον κοιτούσα και δεν ήξερα αν πρέπει να το διαβάσω γιατί από τη μία ήθελα να μάθω τα πάντα για αυτήν αλλά ήθελα να μου τα πει αυτή και όχι να τα μάθω έτσι.
Τελικά τον ξανά έβαλα στο χρηματοκιβώτιο χωρίς να τον διαβάσω γιατί υποψίαζόμουν το που μπορεί να είναι.
Φώναξα τον οδηγό μου και τον έβαλα να με πάει στο λευκό πύργο.
Με το φτάσαμε  του είπα να με αφήσει μόνο και ξεκίνησα να πάω στο σημείο που βλέπουμε κάθε Κυριακή με την Κατερίνα το ηλιοβασίλεμα.
Ευτυχώς είχα πάρει επιτέλους ηλεκτροκίνητο αμαξίδιο οπότε δεν χρειάζομουν τη βοήθεια κανενός.
Μετά από λίγο έφτασα σε εκείνο το σημείο και η Κατερίνα καθόταν εκεί μόνη της.
Αφού την κοίταξα λίγο από μακριά πήγα κοντά της και σταμάτησα μπροστά της και αυτή με κοίταξε με έκπληξη.
Κατερίνα "Yoongi τι κάνεις εδώ?"
Μπορούσα να καταλάβω οτι είχε κλάψει γιατί τα μάτια της ήτανε κόκκινα και πρησμένα.
Yoongi "λείπεις πολλές ώρες από το σπίτι και ανησύχησα και ηξερα ότι θα είσαι εδώ για αυτό και αποφάσισα να έρθω να σε βρω."
Της έπιασα το μάγουλο και άρχισα να το χαϊδεύω.
Yoongi "είσαι καλά? Μήπως έγινε κάτι με τον πρώην σου?"
Κατερίνα "όχι δεν έγινε τίποτα. Απλώς ήθελα να μείνω λίγο μόνη."
Yoongi "Κατερίνα γιατί κλαίς?"
Κατερίνα "δεν χρειάζεται να στεναχωριέσαι για αυτο αρκεί να ξέρεις ότι είμαι καλά."
Ξαφνικά σηκώθηκε όρθια.
Κατερίνα "η ώρα πέρασε και άρχισε να σκοτεινιάζει τι λες να πάμε σπίτι?"
Ξεκίνησε να φύγει αλλά εγώ της έπιασα το χέρι και την τράβηξα απότομα με αποτέλεσμα να πέσει στην αγκαλιά μου (τυχαία???😁).
Κατερίνα "συγνωμη."
Πήγε να σηκωθεί αλλά εγώ δεν την άφησα.
Yoongi "δεν χρειάζεται να περπατήσεις όλη αυτή την απόσταση."
Κατερίνα "Yoongi δεν χρειάζεται να...."
Yoongi "σταμάτα να φέρνεις αντιρρήσεις και απόλαυσε τη διαδρομή."
Η Κατερίνα με κοίταξε και αφού βολεύτηκε καλύτερα στην αγκαλιά μου τιληξε τα χέρια της γύρω από το λαιμό μου και έβαλε το κεφάλι της στον ώμο μου.
Κοντεύαμε σπίτι όταν ξαφνικά σήκωσε το κεφάλι και με κοίταξε.
Κατερίνα "συγνώμη βγήκες από το σπίτι μονός?"
Yoongi "σου είπα ανησυχούσα για σένα έπρεπε να μάθω αν είσαι καλά."
Ξαναέβαλε το κεφάλι της στον ώμο μου και αυτή τη φορά με έσφιξε λίγο παραπάνω.
Κατερίνα "σήμερα είναι ένας χρόνος που πέθανε ο πατέρας μου για αυτό ήθελα να μείνω μόνη."
Όταν το είπε αυτό εγώ σταμάτησα κατευθείαν το καροτσάκι και την αγκάλιασα.
Yoongi "δεν χρειάζεται να είσαι μόνη."
Κατερίνα "σε ευχαριστώ που νοιάζεσαι τόσο πολύ για μένα."
Yoongi "δεν χρειάζεται."
Η Κατερίνα δεν είπε τίποτα άλλο και συνέχισε να με αγκαλιάζει.
Όταν φτάσαμε σπίτι φάγαμε κάτι και μετά πήγαμε και οι δύο στα δωμάτιά μας.
Καθόμουν μόνος στο δωμάτιο μου και σκεφτόμουν γιατί στο καλό με νοιάζει τόσο πολύ η Κατερίνα και γιατί με πειράζει να τη σκέφτομαι με άλλον άντρα.
Ειχα ξαπλώσει όταν ήρθε η Κατερίνα στο δωμάτιο μου.
Yoongi "τι έγινε?"
Κατερίνα "μπορώ να κοιμηθώ σήμερα μαζί σου?"
Yoongi "Κατερίνα τι λές?"
Κατερίνα "μην πάει το μυαλό στο πονηρό απλώς δεν θέλω να κοιμηθώ μόνη σήμερα."
Από τον τρόπο που με κοιτούσε μπορούσα να καταλάβω πόσο ανάγκη το είχε.
Yoongi "εντάξει μπορείς."
Η Κατερίνα ξάπλωσε δίπλα μου και και αφού σκεπάστηκε με την κουβέρτα έκλεισε τα μάτια της.
Και εγώ σκέφτομαι πώς θα καταφέρω να ξεμπλέξω μαζί της όταν  το μόνο που σκέφτομαι είναι πόσο πολύ θέλω να την αγκαλιάσω......
.