kuru mürekkep

sekizinci mektup.

28/02/2024

Çok kâğıt attım. Çok sövdüm, çok saydım. Benim ağzı bozuk bir insan olduğunu düşünmeni istemedim. Ama çok öfkelendim, Asi. O Yaşar denilen herife de o annen olacak kadına da çok öfkelendim.

Hayatımın çoğunu öfkeli biri olarak geçirdim ben. Aileme karşı öfkem bir türlü dinmek bilmiyor. Ama bu bambaşka bir şey. İçimdeki öfke çok başka bir boyutta, Asi.

Bunca zaman seni bulmadığım için özür dilerim.

Seni üzen herkesin karşısına dikilemediğim için özür dilerim.

Kalbini kıran herkesten hesap soramadığım için özür dilerim.

Kimse için, özellikle de o Yaşar denilen herif için kendini üzmeni istemiyorum. Asi, sen çok güzelsin. Hayatımda gördüğüm en güzel şeysin. Güzelliğini herhangi bir şeye benzetemem. Eşsizsin. Bu güzelliğin kalbi katranla kaplı bir avuç insan yüzünden eriyip gitmesine benim gönlüm razı değil.

Gerçi ne haddime ki, değil mi? Özür dilerim… Ama üzme kendini, Asi. Lafla sözle olmaz, biliyorum. Ama elimden de başka bir şey gelmiyor be güzelim, ne yapayım? Ben istemez miyim seni göğsümde saklamayı? Olmuyor işte. Allah’ın belası kilometreler giriyor aramıza.

Hayır numaranı isteyeceğim, bilerek istemiyorum. Ödevin bu senin. Mektuba bir şey kalmayacak. İstesek saniyesinde buluruz birbirimizi ama ödev işte.

Asi. Bir kâğıt parçasıyla nasıl bağladın beni kendine? Nefes alamamaya başladım artık. Yokluğun koymaya başladı, Asi. Yanımda ol istiyorum. Ulan ben ne ara böyle oldum, onu da anlamadım ki! Salak oldum kızım. Vallahi. O gönderdiğin fotoğraf var ya. Geldiğinden beri bakmaktan aşındırdım.

Gülüşün çok güzel, Asi. Sen çok güzelsin, Asi. Bir insan acıyı bu kadar güzel taşır mı diye hayret ediyorum. Her bir zerrene öyle bir işlemiş ki. Kazımak istedim, söküp almak istedim senden. Asi. Sarılmak istiyorum sana, varlığını istiyorum. Nefesini hissetmek istiyorum. Bu mesafe beni bitiriyor artık.

Asi. Bu saatten sonra sen ne dersen o. Öl de, bir saniye sorgulamaz alır canımı veririm eline. Dayanamıyorum, Asi. Her anlamda yalnız olmak koyuyor bana.

Günlerdir kalbim sıkışıyor, çok kötü hissediyorum. Kimse fark etmedi. Bu kadar mı görünmezim ben, Asi? Değilim. Biliyorum. Sen varsın görüyorsun beni. O yüzden sensizlik daha da batmaya başladı ya.

Hiç görmediğin birisini özlemek ne demekmiş çok iyi öğrendim. Seni özledim, Asi. Çok özledim hem de.

Söz veriyorum sana, en kısa sürede geleceğim. Söz.

Asi. Ailem beni hiç sevmedi. Abim bile. Abim öleli üç buçuk yıl oluyor.

Hava karlıydı. Arabayı abim kullanıyordu, beni okula yetiştirmek için hızlı sürüyordu. Sınavım vardı.

Nefes alamıyorum, Asi.

Yollar kaygandı. Kış lastiği takılı değilmiş. Kaydık, araba uçurumdan yuvarlandı, abim öldü. Ben ağır yaralandım. Ne kadar kaldım hastanede bilmiyorum. Uyanır uyanmaz abimi sordum. Öldürdün, dediler. Onun suçunu da bana attılar. Beni sınava abim götürsün istemiştim sadece. Bakmadılar yüzüme. Çok zoruma gitti, Asi.

O günden beridir, ölüsüyle yarışıyorum. Hayaletleriyle savaşıyorum. Rüyalarıma giriyor, beni suçluyor. Yüzü kanlar içinde, o günlü kıyafetleri var üstünde. Kaçamıyorum, Asi. Ne unutabiliyorum ne de hayaletiyle yaşayabiliyorum. Delirdim resmen.