kuru mürekkep

son mektup.

16/04/2024

Merhaba. Mektubun elime ancak ulașabildi.

Yağmur, yani arkadașım șans eseri evime gitmiș öyle almıș mektubu.

Ne diyeceğimi bilemiyorum ben.

Sizin gibi içten cevaplar vermeyi çok isterdim ancak tanıșıyor muyuz? Eski evimin adresini nereden buldunuz? Adımı nasıl öğrendiniz?

Kusura bakmayın, eminim ki sizi tanıyorumdur ancak șu an yanımda olan kișiyi bile tanımıyorum. Yağmur'u yani. Arkadașım olduğunu iddia ediyor.

Bana bir șeyler anlatılıyor ancak anlamıyorum, üstelik sizden de hiç bahsedilmedi.

Kusura bakmayın.

Asi Sezen Akyel

Bedenini ele geçiren șok dalgası olduğu yere çivilenmesini sağladı Alaz'ın. Algılamakta oldukça güçlük çektiği bu mektubu kaçıncı okuyușuydu sayamamıștı bile.

Dudakları kurumuș, elleri titriyordu. Mektubun üzerine düșüp mürekkepleri dağıtan gözyașları kurumaya bașlamıștı.

Her șeyi beklerdi, Asi'nin her șeyi yazmasını beklerdi ancak bu aklına dahi gelmemiști. Bașta birisi onunla dalga geçiyor, eğleniyor sanmıștı ancak hayır, öyle bir șey değildi. Yazı gerçekten de Asi'ye aitti.

Asi'nin kendisini unutmasına sebep olan ne varsa șu an yok olmasını diledi. Bu kocaman bir kabus olmalıydı. Daha fazla dayanamazdı.

Elinin tersiyle sildiği gözyașları, sık aldığı nefesleriyle laptopunu açıp Türkiye'ye olan ilk uçuștan biletini aldı. Ardından bir taksiyi arayıp gelmesini rica etti. Hızla acil olabilecek eșyalarını sırt çantasına koydu ve telefonunu kaptığı gibi Mirac'a bir mesaj attı.

Alaz: Türkiye'ye dönüyorum. Evim ve eșyalarım sana emanet, her șeyi anlatacağım.

Cevap vermesini beklemeden her zaman giydiği ceketini üzerine geçirdi. Űzerindeki pijamaya aldırmadan ayağına terliklerini geçirdi ve seri adımlarla aparttan çıktı. Ayakkabı giymekle vakit kaybedemezdi.

Kendisini beklemekte olan taksiye binip havaalanına doğru yola çıktı. Artık Asi'sine kavușuyordu, bașka hiçbir șey umurunda değildi.

Ve Asi'ye kendisini unutturan șeyin ne olduğunu öğrenecek, her neyse onu bitirecekti.

Az kalmıștı, çok az kalmıștı. Asi'ye kavușacaktı.