Don't Blame Me

Κεφάλαιο 23ο

Μπήκα στο δωμάτιο μου με τα δάκρυα μου να μην έχουν σταματήσει να κυλούν.

Δεν ήξερα πως θα κατάφερνα να διορθώσω όλο αυτό που συνέβη πριν από μερικές ώρες με τα δύο αγόρια.

Μπήκα στο ντουζ για να κάνω ένα ζεστό μπάνιο ώστε να χαλαρώσω.

Έπρεπε να βρω κάτι για να φτιάξω αυτή την κατάσταση. Δεν άξιζαν αυτά τα λόγια και η συμπεριφορά του ψυχακια προς τον Τζέιμς.

Μπήκα στο μεσεντζερ και τον πήρα με βιντεοκλιση αλλά δεν μου το σήκωσε. Ξανά προσπάθησα ξανά και ξανά μέχρι που επιτέλους δέχτηκε την βιντεοκλιση.

"Τζορτζ" αναφώνησα όταν είδα το πρόσωπο του να εμφανίζεται μπροστά στην οθόνη μου.

"Τι θες;" με ρώτησε. "Πήρες για να συνεχίσεις τις παπαριες του γκομενου σου;" συνέχισε κοιτώντας με θυμωμένος.

Ξεροκατάπια στα λόγια του. Μπορούσα να καταλάβω το ποσό είχε πληγωθεί.

"Τζορτζ να σου εξηγήσω δεν είναι-"

"Αυτό που φαίνεται" με διέκοψε συνεχίζοντας εκείνος την πρόταση μου. "Μας τα είπαν και άλλοι αυτά κοπελιά" συνέχισε γελώντας ειρωνικά.

"Μα αλήθεια μωρό μου δεν είναι έτσι όπως φαίνεται... Ο Τζέιμς δεν είναι γκομενος μου απλά ένας ψυχακιας που απλά ήθελε να κάνει την πλάκα του μαζί σου" προσπάθησα να δικαιολογήσω.

"Σταμάτα να με λες μωρό μου" μου ζήτησε. "Απλά την πλάκα μαζί μου ε; Με ποιο δικαίωμα; Κάποιος του το έδωσε. Ας μην το κουράζουμε άλλο"

Κατάλαβα πως ήταν έτοιμος να διαλύσει την σχέση μας κάτι που δεν ήθελα.

"Βρε μωρό μου αλήθεια σου λέω πίστεψε με... άσε με να σου εξηγήσω σε παρακαλώ" του ζήτησα παρακαλώντας τον.

Τον είδα να κλείνει τα μάτια του και να παίρνει μια βαθιά ανάσα. Καταλάβαινα πως ήταν κουρασμένος.

"Ας σου δώσω την ευκαιρία να δικαιολογήθεις" μου είπε και στο πρόσωπο μου σχηματίστηκε ένα χαμόγελο.

"Σε ευχαριστώ μωρό μου... άκουσε με... Εγώ με τον Τζέιμς δεν έχουμε κάτι, αλήθεια σου λέω... Ο Τζέιμς είναι φίλος με την συγκάτοικο μου και μένει στο πάνω όροφο.... μιλάμε, έχουμε καλές σχέσεις αλλά φιλικές... αλλά είναι πολύ μαλακας... του αρέσει να κάνει βλακείες... ήμουν στην καφετέρια και ήταν και εκείνος.... ήρθε και μου μίλησε και όταν είδε πως με παίρνεις τηλέφωνο για να σπάσει πλάκα και να γελάσει, γιατί είναι ψυχακιας, μου βούτηξε το τηλέφωνο και σου μίλησε λέγοντας αυτά τα λόγια... δεν τρέχει κάτι μαζί μας.. αλήθεια σου λέω"

Τον βλέπω να με κοιτάζει σοβαρός. Περίμενα έστω μια αντίδραση του και αυτή την αντίδραση δεν την περίμενα.

Ξεκίνησε να γελάει και εγώ μαζί του. Ίσως με καταλάβαινε. Ίσως με συγχωρέσει.

"Έχεις μεγάλη φαντασία... μ' αρέσει αυτό" μου είπε και το γέλιο μου κόπηκε. "Μ' αρέσει που με περνάς για μαλακα... δηλαδή πρέπει να είσαι ηλίθιος για να το πιστεύει κάποιος αυτό που μόλις είπες"

Τα μάτια μου δάκρυσαν. Τα χείλη μου ξεκίνησαν να τρέμουν. Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή.

"Μα λέω την αλήθεια" ψελισα με την καρδιά μου να πονάει.

"Δεν σε πιστεύω... καλύτερα να το λήξουμε εδώ μην τα κάνουμε χειρότερα... σου εύχομαι τα καλύτερα και εσένα και του γκομενου σου"

Τερμάτισε την βιντεοκλιση και άφησα επιτέλους τον εαυτό μου ελεύθερο να κλάψει για αυτή την σχέση.

Ένιωθα τόσο άσχημα που αυτή η σχέση τελείωσε τόσο άσχημα. Δεν άξιζε σε κανέναν από εμάς αυτό το τέλος. Ειδικά στον Τζορτζ που πάντα ήταν δίπλα μου.

Ένιωσα κάποιον να κάθεται στο κρεβάτι και όταν είδα την Άννα την αγκάλιασα σφιχτά.

"Με χώρισε" της είπα μέσα από τα δάκρυα μου και αυτή με έσφιξε πιο πολύ.

"Τον μαλακα... για την ακρίβεια οι μαλακές που ο ένας έπαιξε μαζί σου και ο άλλος σε χώρισε χωρίς να έρθει εδώ και να μιλήσετε... μην κλαις κορίτσι μου, σου αξίζουν τα καλύτερα" προσπάθησε να με καθησυχάσει.

"Τι θα κάνω τώρα;" την ρώτησα. και εκείνη μου σκούπισε τα δάκρυα μου.

"Τώρα θα ντυθείς, θα γίνεις μια κούκλα και θα βγούμε να διασκεδάσουμε και να περάσουμε καλά"

Story by ~ ntani_ela