ZORBA/BXB

Kabullenmemek

Oğuz'dan..

Evren ile evimin içine girdik ve salona geçtik.Annem bizi görünce kocaman gülümsedi."Hoşgeldiniz canlarım." dedi.Evren "Hoşbulduk, Hülya teyzeceğim." dedi içten bir tavırla."Hoşbulduk, anne." dedim bende.

Evren ile sevgili olmamızın üzerinden dört hafta geçmişti.Bir ay olmasına az kalmıştı.Sevgili olduğumuzu sadece Yunus ve Fatma biliyordu.Henüz Ahmet'e söylememiştik, yani Evren istemedi.Abisinin çok kıskanç olduğunu biliyordum, ama eninde sonunda öğrenecekti.Saklamanın bir manası yoktu.Evren hem bana hem de Yunus'a sıkı bir uyarı yapmıştı Ahmet'e söylemememiz için.

Koltuğa oturduk.Sohbet etmeye başlarken ben sadece güzeller güzeli sevgilime bakıyordum.O denli güzeldi ki, sadece dış görünüşü güzel değildi galiba o kadar güzeldi ki hayran kalıyordum.Geçen sokakta gördüğü yavru kedilere süt, anne kediye de yemek almıştı.Onları güzelce vermiştik.

Ben iyi birisi değildim, bunun farkındaydım. Ben, Evrenle iyiydim.Evren sayesinde iyi biriydim. Annemin "Oğuz!" diye bağırması ile irkilerek kendime geldim."Efendim anne?" dedim."Sabahtandır sesleniyorum sana, oğlum.Daldın gittin." diyince "Yok bir şey ya." dedim.

Annem telefonunu çıkarıp bir şeyler yaptı.Ardından bana uzattı.Fotoğrafta bir kız vardı.On sekiz, on dokuz yaşlarında gibiydi.Çok incelemedim zaten."Bak bu Saliha'nın kızı Ayşe, efendi hanım hanım bir kız.Seni görmüş, beğenmiş.Bir konuş bakalım, ne dersin?" deyince gözlerim büyüdü.

Bakışlarım anında Evren'e kayarken yüzündeki gülüşün solduğunu gördüm.Gözleri dolmuştu, kafasını da yere eğmişti."Anne, sana bir şey söylemek gerek." dedim.Annem "Söyle oğlum." dedi.Evren anında başını yerden kaldırdı, sanki ne diyeceğimi biliyormuş gibi kaşlarını 'yapma' anlamında kaldırdı.Dudaklarını da 'Hayır' diye oynattı.

Onu umursamadım.Evren'in elini tuttum."Ben Evren ile sevgiliyim." dediğimde annem duraksadı.Elindeki telefon yere boylarken "Ne?" dedi.Bir kaç dakika sonra gülerek "Oğlum, böyle şakalar yapma.Hiç komik değil bak." dedi ve eğilip yerdeki telefonu kaldırıp sehpaya koydu.

Benim ciddi olduğumu görünce kaşları çatıldı."Oğlum?" dedi sorar gibi."Ciddiyim, anne.Ben Evrenle sevgiliyim ve onu çok seviyorum." dedim.Annem bekledi, ben de sindirmesi için ona zaman tanıdım."Git evden." dedi.

"Anne?" dedim.Sesimde şaşkınlıktan çok hayal kırıklığı vardı.Annem "Oğlumun erkek sevdiğini bilmiyordum, git." dedi, tiksinir gibi söylemişti.Kaşlarım burukça çatıldı.Evren'in elini tuttuğum el gevşedi, ama tekrardan sıkıca tuttum ve ayağa kalktım."Eyvallah." dedim sadece.

Sevdiğim adamın elinden tutarken evden çıktım.Fatma tüm olanları görmüş olacak ki koşarak yanımıza geldi.Evren ile ben ayakkabılarımızı giyerken Fatma "Abi, annem hep böyledir." dedi yutkunarak."Sinirli ama bak merak etme, bir kaç güne kalmaz özür diler senden." dedi.

İşimi halledip kız kardeşime döndüm.Ensesinden tutup kendime yaklaştırdım ve alnından sıkıca öptüm."Tekrar konuşuruz, kardeşim.Ama şimdi ilgilenmem gereken bir bebek var." dedim, dudaklarını büzerek ağlak bir ifade ile bize bakan Evren'i kastederek.Fatma kıkırdadı.

"Sizlere fic yazılması gerekiyor, ve galiba bu iş bana düşüyor." dedi kahkaha atarak.Neyden bahsettiğini hiçbir şekilde anlamasam da pek takmadım ve Evren'in elini tutup evden çıktım.Fatma "Görüşürüz abi, umarım isminizi ficte kullanmama kızmazsınız." dedi.

(Fatma dördüncü duvarı kırıyor..)

"He he, aynen." dedim sadece.Evden biraz uzaklaştık.Evren'i bir an da çıkmaz sokağa soktum.Sırtı duvara gelirken ben de iki kolumu duvara koydum.Bir elimi yanağına koyup dolan gözlerini sildim."Bebeğim, ağlama." dedim.