Broken Promises

Chapter 19

Chapter 19
Burial

Zynie POV

NAGSUSUNOD sa pagtulo ang mga luha ko habang tinatanaw ang loob ng kabaong.
Maganda parin si Mama.

Mama. Bakit mo ako iniwan!

Tumingin ako sa kalangitan. Itim na itim ang kalangitan, nagbabadyang umulan. Katabi ko ngayon si Kuya na umiiyak narin. Ang luha kung tila hindi napapagod na tumulo. Hindi narin ako halos makahinga. Ang mga sakit na pinagdaanan ko ngayon ay inipon. Mamaya naman ay si Darius ang kakausapin ko. Kailan ako ngingiti ng hindi peke? Sa next life?

This is life. Sometimes it hurt you, that you could beg for death. This is my destiny.

Naramdaman kung may naghila sakin palayo. Mas lumakas ang iyak ko habang sinisigaw ang pangalan ng pinakamamahal ko na ina. Naalala ko. Naalala ko ang burol ni Papa. Ganito rin ang sakit pero mas lamang ito.
Dahil ngayong araw dalawang mahal ko sa buhay ang mawawala, si Darius at si Mama.

February 28

Ang masaklap pa ay kaarawan ko ngayon. Shoud I celebrate? No, pagkatapos naman ay iiyak na ako. Sa dinami dami kung iniisip nakalimutan ko pala na birthday ko ngayon.

Dati, tuwing birthday ko sila Mama at Papa ang kasama ko. Ngayon? Wala na… Wala na sila. Ang sakit tanggapin pero nangyari na eh.

I'm staring at my mother's coffin hanggang sa nawala iyon sa paningin ko. Magkatabi sila ni Papa, sunod ako. Mmmm… saan kaya ako tatabi. Kay Papa nalang.

I laugh secretly at my thoughts. Nababaliw na talaga ako. Iniisip kung susunod ako diyan sa ilalim ng lupa. Mabuting desisyon na siguro yun para wala na akong problema. My vision is blurry. May yumakap sa likuran ko. It was Andy.

Nanghihina ang katawan ko. Umiiyak parin ako hanggang kami nalang ni Andy at mga kaibigan ko ang nandidito. Umuwi na ang iba, marahil uulan na mayamaya.

I smile bitterly.

“Zynie, let's go," ani ni Andy.

Ramdam kung lumapit sila Hajiah.

"Tama na yan Zynie,” si Shailene.

"Baka malungkot sila Tito at Tita niyan," si Ramia.

“Sabi mo brave girl ka," si Rania.

“Kaya mo yan," si Autumn.

“Tara na, mababasa ka sa ulan. Baka magkasakit ka,” si Aldhea.

“True, magpahinga ka muna. Nandito lang kami," si Carissa.

“Tara na. You make Tita and Tito proud of you right. Sumunod ka sa amin,” si Hajiah.

“Be brave Zynie,” si Nicolette.

"Iwan niyo muna ako please,” sabi ko. Hindi sila gumalaw kaya napapikit ako.

Nag-alala lang sila sakin.

"Please. Pumunta muna kayo sa bahay. Susunod ako,” paki usap ko.

"Sige, pero maiiwan si Andy dito,” sabi ni Aldhea.

Tumango ako at umalis na sila. Tinanaw ko ang kanilang sinasakyan papaalis. Nanatili ang kotse ni Andy. Hinaplos ko ang lapida ni Mama. Ang luha ko ay tumulo na don.

“Ma, i miss you already, pati narin si Papa. Diba you promise me na hindi niyo ako iiwan. Pupunta pa tayo sa iba't ibang lugar. Kayo Ang magdadala sakin sa altar. Ang rami ng pangako niyo, pero maski isa, walang natupad. Ma, nagalit ako ng sobra. Bakit iniwan niyo ako. Pero, ito Ang buhay. May mawawala talaga at kailangang tanggapin. Thank you for all. Salamat. At sana kahit Wala ka rito, susuportahan niyo ako,” malungkot na sambit ko.