Broken Promises

Chapter 14

Chapter 14
Truth

Zynie POV

I was breathing and crying hardly. Tumakbo ako papunta sa operating room. Patuloy ang panlalagas ng luha ko.

“Doc!? Okay lang po ba si Mama," umiiyak kung sabi, wala akong paki-alam sa paligid.

“Buti dumating ka na hija. Your mother is unconscious. She lost to much blood. May kaunting possibility na mabuhay siya.”

Napasinghap ako at napa upo. No! Inalalayan ako ni Ate Joy.

“Zynie! Tahan na. Magiging okay si Lyn. Malakas yung babaita na yun.”

Hindi ako natinag.

“Baby!"

Napatingin ako sa likuran ko. I saw Darius running towards me. Dali dali ko siyang niyakap at umiyak sa bisig niya. Minutes later everything was black. Nahimatay ako!

“You okay?"

Tumango ako ng magising.

“Nasaan si Mama?" napapaos ko pang sabi dahil bagong gising pa ako galing sa pagkahimatay.

“Tita is already fine. Successful ang operation niya. Let's just wait until he wake up.”

Napatango ako. "Pwede ko ba siyang makita?" Bumangon agad ako pero pinigilan ako ni Darius.

"No. The doctor said that you are so stress kaya ka nahimatay?"

Maybe because of crying every night and thinking my mistake to him.

“Si Mama gusto ko makita. Please baby." nagmamakaawa kung sabi. I don't want to talk about my stress.

“Don't change the topic baby.”

Nakagat ko ang labi. He noticed.

“Nag-alala lang ako kay Mama,” dahilan ko para makalusot pero hindi pala.

“Why I am seeing dark circles under your eyes and you are so pale."

Napakagat ko pa lalo ang labi ko.

"Magdamag akong nagbasa.” Sabi ko, nakalusot naman ako.

“Don’t do that again. Rest. Bumawi ka, kapag nag college ka na, tipid lang ang tulog mo.”

Ngumuso ako. I'm so glad na okay na si Mama. Nawala na ang kaba ko.

“Drink this."

May dalang gamit si Darius ininom ko naman yun. I need to be a good girl para payagan niya akong pumunta. Tama naman ang iniisip ko. After I ate my breakfast pinayagan ako.

Napa iyak ako ng makita si Mama. Iniwan ako ni Darius pero later on tinawag niya ako.

I saw a two policemen, kasama ito ni Darius. “Ma'am. We haven't found the teenagers yet.”

‘‘Please. Hanapin niyo po yung bumaril sa Mama ko.” nagmamakaawa kung sabi.

I want justice!

Kinabahan ako ng bumuntong hininga ang dalawang police. “Ma'am, kahit ano pong hanap namin, naka off po yung cctv during ng barilan. I have a strong feeling po na inutos po yung pag baril,” sabi ng isang pulis.

Kumuyom ang kamao ko. I have a strong feeling too na kagagawan to ni Elliot.

“May kaaway ka po ba Ma'am?"

Sasabihin ko ba?

"No.”

"Sige po Ma'am. Gagawin po namin ang lahat but we will not promise na makita yung bumaril.”