12

17 4 0
                                    

For a minute with that incident, they were gone. They disappeared like a bubble who popped out. I looked everywhere but there's nothing to look at, except the looks of the mansion which never changed. It's still nicer, that proves that I'm still in the past. The sky is lighter than earlier but I didn't mind it, sky changes.

Therefore, I ran on the left upstairs. They could be in their rooms. I glanced at the far right corridor first, all the doors there are locked and it's dark inside of that hall.

Then I spins my head from the living area, where there are a wide vintage brown carpet, with a blue cushion, white desk with some of the kids' pictures with Victoria, then toys, and then books on the floor. It's different than what me and my friends witnessed. Maybe because I'm still in the past.

Hanggang sa matapat ko na ang aking mga mata sa kaliwang corridor. May isang pintuan lang na natatanging nakabukas ang pinto, at ang ilaw na nanggagaling doon ang tanging ilaw na nakikita sa buong hall.

Napangiti ako saka tumakbo agad papunta roon. Napaurong ako ng pintuan sa tabi at namataan ang kwarto ni Dolores na malinis. Nasa kama ni Dolores si Elaine na nakasuot pa rin ng puting dress na 'yon. Naka-indian sit siya roon habang pinaglalaruan ang kuko.

Nakaupo naman sa tabi niya si Agnes at si Kaycee, Aiden at Zander ay nasa lapag at nakatapat sa kanilang dalawang nasa kama. Napansin kong iba ang punda ng kama. Kulay pink ito. 'Yung pink na pink.

"Sigurado ka bang okay ka lang talaga, Amalia?" Agnes asked. She's indicating Elaine. Tumango lang habang nakanguso si Elaine.

"Oo nga. Tsaka bakit ba ako tinatanong niyo n'yan? Nariyan si Nigel o, nasaktan siya." Agad tuloy akong napatingin kay Zander na nakatulala lang sa hangin habang nakatakip na ang nasunog niyang balat ng kanyang long sleeve.

"Oo nga pala," dagdag pa ni Agnes sabay tingin kay Zander. "Okay ka lang ba, Nigel?"

"Oo, wala lang 'to," tugon ni Zander.

"Wala raw pero umiyak," pagbibiro pa ni Aiden. Napatingin sa kanya si Zander at hindi nito mapigilang mapangiti sabay hampas kay Aiden. "Aray ko, baliw ka!"

Napansin kong nagkakatuwaan sila sa gitna ng seryosong insidente. Zander just hurt himself. As far as I'm concerned, that can actually kill him, with or without my overacting thoughts.

But maybe they just don't have time to be happy anymore. That's why they're making all of things a joke. Well, with that evil Victoria taking care of them? Hindi malabong wala silang oras magkatuwaan.

All I just did is look at them. Feeling bad about them. Dapat lang dahil mga kaibigan ko sila.

"Pero impakta talaga si Madam Victoria, ano?" nakangusong wika ni Kaycee. Nagsitanguan lang sila.

"Sinabi mo pa. Hindi naman deserve ni Nigel 'yung ginawa niya kahapon, ano," sulsol pa ni Agnes na nakanguso rin.

Wait . . . did she just said 'kahapon'?

I don't get it . . . so I'm-we're at the past and then we just jumped in tomorrow?

"Kahapon?" napatingin pa ako sa sahig sa kakaisip.

"It's a loop." A voice of a girl from my side widened my eyes. I immediately glanced at her. She's a short hair girl, wearing a yellow shirt inside her jacket and she's also wearing a short shorts.

Tinignan ko siya mula ulo hanggang paa. Napansin ko ang namumutla niyang balat. Pero naalala ko 'yung bangkay na nakita namin. 'Yung lalaking patay na. Naalala ko na kasama niya ang babaeng ito nung unang beses namin silang nakitang dalawa.

"I'm Chelsea." Nakalabas ngiping ngiti niyang inalok ang kamay sa akin. Pinagmasdan ko muna ang kamay niya habang nakanganga. Sabay tingin sa mga mata niya.

Midnight of Terrors: Haunted ManorTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon