KALBİMDEKİ ÇIĞLIK

24.bölüm-SINAV İÇİN SON 10 SANİYE!

Melih anlamadığım bir şekilde gülmeye başladı.Sinirle ve şaşkınlıkla sordum
-Neye gülüyorsun acaba?!
-Seni kandırmak çok kolay da ona gülüyorum
-Nasıl yani?
-Boşuna üzme kendini şaka yaptım sana.Doktor en fazla 5 güne ayağa kalkabilir dedi
-Gerçekten mi?
-Evet,gerçekten
Melih yanıma gelip oturdu.Hemen ona sıkıca sarıldım.
-Tamam sakin ol
-Bak eminsin değil mi sınava katılacağım
-Eminim,katılacaksın
-Çok şükür
Dedim ve derin bir nefes aldım.Sonra sinirle Melihe bakarak hafifçe vurmaya başladım
-Gerizekalı,öküz neyapıyorsun sen? Az daha korkudan kalp krizi geçirecektim
Melih gülerek yanıt verdi
-Ama geçirmedin
Ayağa kalktı ve kitaplıktan coğrafyayla,fizik kitaplarını getirip yanıma oturdu
-Evet,biraz da bunlardan devam edelim
-Tamam,olur
Coğrafya kitabını elime aldım ve sordum
-UNESCO dünya kültürel ve doğal mirasının korunmasına ilişkin sözleşme ne zaman imzalanmıştır
-17 aralık 1973
-Sen neden cevapdaki herşeyi bir fazlayla söyledin?
Dedim gülerek
-Nasıl yani?
-Yanisi cevabın yanlış.Doğru cevap 16 kasım 1972 olacaktı
-Off yine bilemedim.Şimdi ben soruyorum.Söyle bakalım güneş pili neye denir?
-Üzerine düşen ışık enerjisini fotoelektrik olayı sonucunda elektrik
Enerjisine çeviren sisteme güneş pili denir
-Yine bildin.Şaşırdık mı? Tabii ki,hayır
Gülerek yanıt verdim
-Ben de şaşırmadım
Biraz daha ders çalıştık.Şimdi hiç uzatmayacağım ve direkt sınav gününe geçeceğim

1 hafta sonra...

Gözlerimi açtım.Beni güzel bir gün ışığı uyandırmıştı.Melih kapıyı çaldı ve içeri girdi
-Hatice,günaydın
Dedi gülünseyerek.Ben de gülümseyerek cevap verdim
-Günaydın,Melih
-Bugün nasılsın?
-Ben iyiyim sen nasılsın?
-Hadi gel ayağa kalk
-Tamam
Melih yanıma geldi ve ayağa kalkmam için bana yardım etdi ve sırıtarak konuşmaya başladı
-Diyorum ki,ben seni yine kucağımda mı taşısam
Dedi gülerek.Ben de gülerek yanıt verdim
-Olur,istersen sınfıma kadar kucağında taşı
-Fena fikir değil
İkimiz de gülerek aşağı indik.Annem ve Ayşe teyze kahvaltı için bizi bekliyorlardı.
-Gelin çocuklar günaydın
Dedi Ayşe teyze.Annem de
-Günaydın çocuklar
Dedi ve benim oturmama yardım etti.Oturdum ve kahvaltı etmeye başladım.
-Çocuklar iyice kahvaltınızı edin orada size çok enerji lazım olacak
Dedi annem.
-Anne duyan da maraton koşusuna gidiyoruz sanacak
-Ama yine de aklınızdakileri unutmamak için iyi beslenmelisiniz
Her neyse kahvaltımızı yaptıktan sonra Melihle birlikte arabaya geçtik.Ben ön koltuğa Melih de şoför koltuğuna oturdu ve sınavın olacağı binaya doğru gitmeye başladık.Binaya vardık.Ama Melih sinirle konuşmaya başladı
-Off ya yeter!
-Noldu?
-Giriş belgelerimiz
-Eyvah! Ben onu tamamen unutmuşum
-Sınava 15 dakika var
-Neyapacağız?
-Gidip alacağım
-Yalnız mı?
-Evet,benimle gelmeyi düşünmüyorsun değil mi?
-Hayır gayet de düşünüyorum
-Olmaz sen git bahçede bekle ben gidip alıcam belgeleri ve tam zamanında yetişeceğim söz
-Söz mü?
-Söz
-Tamam ama acele edip de arabayı kullanırken dikkatsizlik yapma
-Tamam merak etme.Yardım edeyim mi inmen için
-Yok gerek yok hadi git sen
-Tamam
Dedim ve arabadan indim.Melih ben iner-inmez öyle bir gaza bastı ki,araba resmen kanatlanıp uçacaktı.Arkasından sinirle kendi-kendime “bu çocuğun yavaş sürme anlayışı buysa acaba hızlı sürme anlayışı nedir?” diye sordum ve bahçedeki banka oturup beklemeye başladım.5 dakika 10 dakika derken zaman akıp gidiyordu ve Melih de hala gelmemişti.Aradım bir-kaç kez ama hiç birine cevap vermedi.Artık iyice endeşelenmiştim.Görevli ilan verdi
-SON 30 SANİYE!
Ben iyice panikledim ve Melihi tekrar aradım.Kendi-kendime bağırmaya başladım “Hadi Melih aç şu telefonu artık!”
Görevli yeniden ilan verdi.Artık bu sınava girme ihtimalinin bitdiğini biliyordum.Görevli yeniden ilan verdi
-SON 10 SANİYE!



BÖLÜM 24 SONU