KALBİMDEKİ ÇIĞLIK

3.bölüm-İLK GÖRÜŞTE NEFRET

Annemi çağırmak için içeri girdim ve annemin odasının önüne gelip kapıyı tıklattım.İçeri girip şaşkınlıkla konuşmaya başladım

-Anne ne yapıyorsun?

-Dolabımı toparlıyorum Hatice ne oldu?

-Ş-şey kapıda seni görmek isteyen bir erkek çocuğu ve bir de kadın var

Annem yüzüme şaşkınlıkla bakarak konuşmaya başladı

-Kim ki onlar?

-Ben tanımıyorum.Sen kim olduklarını Biliyorum musun?

-Görmeden kim olduklarını nasıl bilebilirim hanımefendi?

Annem elindeki kiyafetlerine bırakıp odadan çıktı ve kapıya doğru yürümeye başladı.Ben de annemin arkasından koşmaya başladım.Kapının önüne geldik.Annem kapıyı açtı ve açtığı anda da sevincinden neredeyse havalara uçacaktı.Neden diye sorarsanız ben de bilmiyorum.Ama yakın da öğreneceğim.Annem hemen kapıdakileri içeri aldı ve terlik verdi.Hep birlikde salona geçtik.Daha fazla dayanamayıp anneme sordum

-Anne bunlar kim?

-Bu kadın benim üniversiteden arkadaşım.Adı Ayşe.

-Memnun oldum Ayşe teyzecim

-Ben de memnun oldum canım benim

Dedi Ayşe teyze.Şirin bir kadındı ve çok da canayakındı.Ayşe teyzenin yanında gelen çocuğa baktım ve tekrar aynı soruyu sordum

-Peki bu kim?

-O da Ayşe teyzenin yeğeni.Çok düşkündür ona

Dedi annem gülümseyerek.Anneme şaşkın bir yüz ifadesiyle bakarak sordum

-Anne Ayşe teyzeler bizde mi kalacaklar?

-Evet kızım,uzunca bir süre burada bizimle kalacaklar.

-Peki nerede uyuyacaklar ki?

-Ayşe teyzen benim odamda benimle kalacak.

-Peki o?

Dedim çocuğu göstererek

-O da senin odanın içindeki diğer odadan kalacak

-Hayatta olmaz!!!

Dedim yüksek ve sinirli bir ses tonuyla.Annem de Ayşe teyze de çocuk da yüzüme şaşkınlıkla bakıyorlardı.Annem bana bakarak konuşmaya başladı

-Ne demek “hayatta olmaz”?!

-Ya anne şimdi ben kiyafet falan değişiyorum,odamı da fazla toplamıyorum o yüzden yani rahat olmayabilir

-Kızım zaten seninle aynı odada kalmayacak ki farklı odada kalacak

-Ama...

-Aması falan yok!

Dedi annem kararlı bir ses tonuyla ve Ayşe teyzeyle birlikte odaya çıkıp eşyaları yerleştirmeye başladılar.Bu arada arkadaşlar evimiz ikikatlı ve çok büyük.Çocuk bana baktı ve konuşmaya başladı

-İsmin Hatice galiba

-Evet

Dedim disiplinli bir ses tonuyla.Sesi çok kibar,yüzü de çok masumdu.Gözlerimi kaçırmaya çalışıyordum belli etmesem de acayip gıcık olmuşdum bu çocuğa.Neden gıcık olduğumu ben de bilmiyordum.Tekrar konuşmaya başladı

-Şey odam nerede acaba?

-Odan değil odam!

-Hayır odam.Benim odam