KALBİMDEKİ ÇIĞLIK

40.BÖLÜM-İLK ADIM

Sabahın ilk ışıkları penceremizden içeri süzülürken, yavaşça uyandım. Yanımda Melih'in sıcaklığını hissetmek bana huzur veriyordu. Gözlerimi açtığımda onun yüzündeki sakin ifade beni her zaman olduğu gibi etkiledi. Hafifçe gülümsedim ve onun uyandığını fark ettiğimde,

-Günaydın aşkım

Dedim.Melih, gözlerini açıp bana gülümseyerek,

-Günaydın güzelim,

Dedi. Yüzüme hafif bir öpücük kondurdu. Bu küçük anlar, günümü güzelleştiriyordu. Melih'in beni sevgiyle öpmesi, sabahın en güzel başlangıcıydı.Yatakta birbirimize sarılarak birkaç dakika daha geçirdik.

-Biliyor musun, Masal'ın yanında bir kardeşinin olması harika olurdu. Ne dersin, ikinci bir çocuk yapmaya hazır mısın?

Dedi Melih.Bu soru beni şaşırttı. Gözlerim büyüdü ve ona dikkatle baktım.

-Ne? İkinci çocuk mu? Nasıl yani?

Dedim şaşkınlıkla. Melih'in yüzünde bir gülümseme belirdi.

-Bence Masal'ın yanında bir kardeşinin olması harika olurdu. Hem ona iyi bir arkadaş olur, hem de ailemiz büyür

Dedi ve beni bir kez daha öptü. Bu sefer öpücüğü daha derin ve tutkuluydu. Kalbim hızlıca atmaya başladı. Onun sevgisini her an hissetmek, bana güç veriyordu.Öpüşmelerimiz daha da derinleşti. Melih, kollarını sıkıca belime doladı ve beni kendine çekti. Dudaklarımız birbirine kenetlendiğinde, dünyanın geri kalanı adeta yok oluyordu. Kalbim hızla atarken, onunla bu anı paylaşmak, beni inanılmaz mutlu ediyordu.Ellerini saçlarımda gezdirirken,

-Seni her geçen gün daha çok seviyorum

Dedi Melih, fısıldayarak. Ben de ona,

-Ben de seni seviyorum

Dedim. Bu anın sonsuza dek sürmesini istiyordum.Tam bu romantik anlarımızın tadını çıkarırken, yan odadan Masal'ın sesini duyduk. Küçük kızımız uyanmıştı ve dikkatimiz ona yöneldi. Gülerek,

-Galiba küçük prensesimiz uyanmış

Dedim.Masal'ın odasına gittik ve onu yatağında oturmuş, oyuncak ayısıyla oynarken bulduk. Gözlerindeki parıltı ve yüzündeki gülümseme, her şeyi daha da anlamlı kılıyordu. Melih,

-Günaydın prensesim!

Diyerek onu kucağına aldı.Masal, babasının kollarında gülerek,

-Ba..ba..!

Dedi. Melih ve ben, onun bu tatlı sesiyle her gün yeniden büyüleniyorduk. Melih, onu havaya kaldırıp,

-Hazır mısın kahvaltıya, küçük hanım?

Diye sordu.Hep birlikte mutfağa geçtik. Melih, kahvaltı hazırlıklarına başladı. Ben de ona yardım etmek için masayı kurmaya koyuldum. Masal ise, mutfakta oyuncaklarıyla oynarken etrafımıza neşe saçıyordu. Melih, bana göz kırparak,

-Bu sabahın özel bir menüsü var, sevgilim,

Dedi.Kahvaltı hazırlıkları sırasında, Melih'in komik şakaları ve Masal'ın tatlı halleriyle mutfakta kahkahalar eksik olmadı. Melih, yumurtaları hazırlarken

-Bir gün aşçı olacağım, göreceksin

Dedi gülerek. Ben de ona,

-Eminim, en iyi aşçı sen olacaksın

Diye takıldım.Kahvaltı masasına oturduğumuzda, Melih ve ben, Masal'ın yiyecekleriyle oynamasını izledik. Minik elleriyle omleti tutmaya çalışırken, suratına bulaştırıyordu.

-Masal, yumurtayı yüzüne değil, ağzına sokacaksın

Dedim gülerek. Bu tatlı anlar, ailemizin ne kadar özel olduğunu bir kez daha hatırlatıyordu.Melih, Masal'ın yüzündeki yumurtayı temizlemeye çalışırken,

-Sanırım sanatçı olacak, her yere boya bulaştırma yeteneği var

Dedi. Kahkahalarla güldük. Kahvaltımız, bu komik ve sevecen anlarla doluydu.Kahvaltımızı bitirdikten sonra, Melih ve Masal'ı öpüp işe gitmek için hazırlandım. Melih, bana

-Gün güzel başlıyor, umarım harika geçer

Dedi.Masal'a dönerek konuşmaya başladım

-Anne işe gidiyor, yakında dönecek

Diye fısıldadım.Melih, beni kapıda öperek uğurladı.

-Seni seviyorum

Dedi ve ben de ona,

-Ben de seni seviyorum,

Diyerek karşılık verdim. İşe gitmek her ne kadar zor olsa da, evde bu kadar sevgi dolu anlar yaşamak, günümü güzelleştiriyordu.Eve dönmem öğleden sonra saat üçü bulacaktı. İşteyken, aklım sık sık Masal'a kayıyordu. Onun gülüşü, minik elleri, kocaman siyah gözleri... Masal, hayatımın en büyük mucizesiydi.Saatler geçmek bilmedi. Ancak sonunda işimi bitirip eve doğru yola çıktım. Eve vardığımda, Melih beni kapıda karşıladı. Yüzünde kocaman bir gülümseme vardı, bu normal bir şey değildi. Gözlerinde bir parıltı fark ettim.

-Hoş geldin sevgilim! Sana harika bir sürprizim var!

Dedi Melih, heyecanla.Melih'in bu heyecanı beni daha da meraklandırdı.

-Nedir bu sürpriz?

Diye sordum.Melih, hemen telefonu çıkardı ve bir video açtı. Videoda, Masal'ı ilk adımlarını atarken gördüm. O an, kalbim neredeyse duracak gibi oldu. Masal'ın minik ayakları, dengede kalmaya çalışarak attığı her adım, benim için bir mucizeydi. İlk adımlarını izlerken, gözlerimden yaşlar süzüldü.

-Gördün mü? Kızımız yürümeye başladı!

Dedi Melih, gururla.Bunu kaçırmış olmanın üzüntüsünü hissettim ama Melih'in bu anı kaydetmiş olması, kalbimi rahatlatmıştı.

-Bu harika! Kaçırdım sanıyordum ama sen kaydetmişsin, teşekkür ederim

Dedim, göz yaşlarımı silerek. Melih'e sarıldım ve Masal'a doğru koştum.Masal, yerde oyuncaklarıyla oynuyordu. Onu kucağıma aldım ve kokusunu içime çektim.

-Seninle gurur duyuyorum, minik kızım

Diye fısıldadım. Masal'ın gülümsemesi, tüm yorgunluğumu unutturuyordu. Onun o küçücük elleri, bana sarılışı, dünyanın en güzel duygusuydu.Melih, yanıma gelerek,

-Hadi, şimdi ailece bu anı kutlayalım

Dedi. Birlikte masanın etrafına toplandık. Melih, mutfaktan hazırladığı hafif bir atıştırmalıkla geri döndü. Masal'ın ilk adımlarını kutlamak için minik bir aile partisi yaptık.O akşam, Melih ve ben, Masal'ın geleceğini konuşarak geçirdik. Onun büyümesini, yürümeyi öğrenmesini, ilk kelimelerini söylemesini sabırsızlıkla bekliyorduk ve şimdiye kadar o sabırsızlıkla beklediğimiz herşeyi yaşamıştık.Melih gülümseyerek

-Bunu ilk anımız olarak kaydettik. Masal büyüdükçe bu anıları biriktireceğiz

Dedi.Ben de Melih'in elini tutarak

-Evet, her anı birlikte paylaşacağız. Onun her anında yanında olacağız

Dedim. Bu düşünce, bana büyük bir huzur verdi. Gece, Masal uyurken onu izledim. Onun nefes alışını, rüyasında gülümsemesini görmek, dünyanın en güzel manzarasıydı. Melih, yanıma gelerek, bana sarıldı. Bu anı hiç unutmayacağımızı, her zaman hatırlayacağımızı biliyorduk. Masal, hayatımıza neşe ve anlam katıyordu. Onunla daha birçok anı biriktirecektik.

BÖLÜM 40 SONU