Gözlerimi yavaş yavaş açtığımda etrafa yorgun gözlerle göz gezdirmeye başladım
Kalkacak takatim yoktu yarı ayık yarı baygın hissediyordum
Bunu başarabilirdim evet bunu yapabilirdim
Tüm gücümü toplayarak oturur pozisyona geçmeye çalıştım
Pozisyonu aldığımda hala başımın döndüğünü hissedebiliyordum
Elim istemsizce boğazıma gitti ufaf bi şişkinlik ve ağrı dışında başka bir sıkıntı yoktu
Bana kurtboğan enjekte etmişlerdi buda zehri vücudumdan atana kadar kurdumla haberleşemiyeceğimin işaretiydi
Etrafın dikkatini çekerken beni bir kulübeye getirdiklerini fark ettim görünürde ne bir ses nede bir nefes vardı
İki odalı küçük bir klübeydi mutfak eşyaları ve üzerinde zar zor dayandığım kanepe dışında hiç birşey yoktu
Kurtboğanın yanıcı hissini hala hissedebiliyordum istifamı getiriyordu ve buna dayanamıyordum
Midemi boşaltmam gerekiyordu kanepenin başlığından destek alarak
Titreyen bacaklarla ayağa kalkmaya çalıştım
Bacaklarım bile bana karşı geliyordu vücudumun beni kaldırmaya hali takatı yoktu
İki adımı zorlukla attım üçüncü adımıda tam atacaktımki aniden kendimi yerde buldum
Bu kurtboğan damarlarımda geziniyorken benim normal hayatıma dönmem sadece şaka olurdu
Hıçkırıklarımı bastırarak sessizce ağlamaya başladım
Ağlarken bile sesim çıkmıyordu kimden yardım isteyecektim sesimi ben bile duymazken kim gelip beni kurtaracaktı
Kendimi kaldıracak takatim olmadığı için soğuk sert zeminde sessiz gözyaşları eşliğinde sadece mutfak tezgahına bakıyordum
Yerde cenin pozisyonunu almıştım
Kim bilir burda ne kadar kalıcaktım
🌸🌸🌸
İki hafta geçmişti kimse gelmedi beni yakalayan o gözcüler bile gelip bakmadı
Vücudum yavaş yavaş kurtboğanı attığı için hala kendimi kırılgan hissediyordum burada yiyecek hiç birşey yoktu çalışan musluklar bile yoktu
Kaç sefer kapıları pencereleri kontrol etmiştim ama dışarıdan kalın zincirlerle kilitlenmişlerdi
Sesim olmadığı için bağırıp yardımda isteyemiyordum
Acıkmıştım ama elimde olan hiç birşey yoktu
Koltuğa yavaşça tekrar kuruluk cenin pozisyonunu aldım ve göz yaşlarımın serbestçe akmasına izin verdim
Yalnızdım kimsesizdim ve bana destek olacak kol kanat gerecek kimse yoktu
Hak etmesine rağmen keşke mariaha o tokadı atmasaydım keşke beni cezalandırmasına izin verseydim
En azından belki burada olmazdım
Yavaşça nefes alıp halsizliğim yüzünden karanlığın tekrar beni esir almasına izin verdim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LYCANTHORP ( Tamamlanmış Kitaptır )
WerewolfLenora kateliyn kanında alfa kanı olmasına rağmen kurtlar tarafından hor görülüyordur dilsizdir ve konuşamıyordur yapılan bir sürü partisinde eşi acımasız lycan kralı Duncan Emrick ile tanışır kral lycanını zapt edemez sadece kan ölüm ve gözya...
