LYCANTHORP ( Tamamlanmış Kitaptır )

7.bölüm

Mariah adeta kan kusuyordu ben ne yapmıştımki o bana kendi bulaştı belaya bulaşmayı sevmediğim için

Sessiz kalmaya karar vererek başka yöne bakmaya çalıştım parmağıyla göğsümü itiştirerek

" seninle konuşurken yüzüme bak aptal yoksa sende annen gibi aptalmısın"

Bu bardağı taşıran son damlaydı bana istediği her hakareti yapabilirlerdi itip kalkabilirdi

Ama kimse anneme laf söylemezdi onu küçük düşürüp onurunu zedeleyemezlerdi

Tüm gücümle mariahın suratının ortasına koca bir yumruk attım

Ağzı kan içinde tökezleyerek yere düştü
Etraf adeta sessizliğe bürünmüştü

Herkes nefesini tutarak bizi izliyorlardı
İçimdeki öfke coşarken zarar görmemek için

Hızlıca kurt formumu alıp ormanın derinliklerine koştum

Arkamdan bi kaç ses duydum ama umursamadan hızlı koşmaya devam ettim

Ne kadar gittiğim hakında hiç bir fikrim yoktu ormanın
Derinliklerine vardığımda

Eski formumu alıp birazcık yalnız kalmaya karar verdim bütün bunlar neden benim başıma geliyordu...

                   🌸🌸🌸

Ne kadar kaldığım hakkında hiç bir fikrim yoktu ama artık eve dönme vaktim gelmişti

Eve gidecek ve bana verecekleri cezaya boyun eğecektim

Sonuçta aptal varislerine zarar vermiştim bellimi olur belkide alfa ve ailesine saygısızlık yaptığım için
İdam cezasınada çarptırılabilirdim

Birazcık daha yürüdükten sonra şaşkınca etrafıma bakındım her yer bir birine çok benziyordu

Nerden gelmiştim nereye gitmem gerekiyordu hiç bir fikrim yoktu

" hey çocuklar bi koku aldım"

Olamaz gözcüler eğer beni bulurlarsa halim hiç iyi olmazdı

Hızlıca koşuşturarak arkama bakmadan kaçmaya çalıştım sesleri artık çok yakınımdan geliyordu

Aniden bir kurt önüme atlayarak tökezlememe neden oldu

Artık etrafımı kuşatmışlardı
İçlerinden iri olanı beni boynumdan kavrayarak kendi ile göz teması kurmaya zorladı

Pis pis sırıtarak

" senin gibi yavru bir kurtun burda ne işi olur " 

Boynumdaki tutuşları o kadar sertiki gözlerimin dolduğunu hissettim

Acıyla debelendim beni bırakmasını umuyordum ama debelenişim karşımdaki kurdun hoşuna gitmemiş olacakki

Beni çok kaba bir şekilde yere kapakladı

Kaburgalarım sert zemine öyle sert çarptiki zorlukla nefes aldım

" rahat durmassan böyle it olursun köpek " dedi

Yanındakilerde kahkahayı patlattı
Sonra tekrar adamlarına dönerek

" şu küçük yavruyu etkisiz hale getirin...getirinki yolculuk boyunca bizi uğraştırmasın "

Yalvarır bir biçimde kafamı hayır anlamında salladım
Ama bu karşımdaki canavarları yumuşatmadı

İçlerinden biri elinde bir iğneyle bana  doğru yaklaştı her ne kadar çırpındıysam

İşe yaramadı iğneyi acımasızca boynuma sapladıklarında

Acı iliklerime kadar yayıldı kurtboğan enjekte edildi kurdumun hakimiyetini kaybederken vucudum don fırtınasında kalmış gibi titrmeye başladı

Ama artık nafileydi son hatırladığım şey bedenimin bir çöp gibi arabaya savrulduğuydu