Öncelikle Koray gerçekten benim için değerli bir karakter ve nasıl yazacağımı gerçekten bilmiyorum. Bu yüzden sanki size dertlerini anlatıyormuş gibi yazacağım. İkincisi bu bölümde bir çok şarkıdan alıntı olacak. Alıntılar hemen aşağıda yazıyor. Bunun için linç yemem umarım. Veee Koray için "Yaşıyor Musun?" adında bir kitap yazacağımmmm. Umarım beğenirsinizzzz
Şarkılar;
Kalbim-Rota= Yaşım altı, hafızamda ilk işkence babaydı.
Mesele2-Stabil= Komik geliyo dertlerim, artık sıkıldım üzülmekten.
#24-Dolu Kadehi Ters Tut= Tek bildiğim içimdeki çocuğu gömdüğüm.
O-Stabil= Mutlu aile tabloları da kaderimde yazmaz.
Bölüm girişi:
Merhabalar ben Koray. Nasıl başlayacağımı inanın bilmiyorum. 26 yıllık hayatımın 24 yılında hep yalnızdım. Ne düştüğümde kaldıran bir baba ne de kabus gördüğümde sakinleştiren bir annem vardı. Mutlu aile tabloları benim kaderimde yazmazdı. .
Annem ve babanın gayet mutlu bir evlilikleri varmış. Baban her akşam işten eve geldiğinde mutlaka elinde bir buket çiçek olurmuş. Her hafta en sevdiği tatlıdan annesine yaptırır anneme getirirmiş. Şekerpare. Annem şekerpareyi o kadar çok seviyormuş ki bana hamile kaldığında cinsiyetimi öğrenene kadar "Şekerparem" diye seslenmiş. Tabi bunları babaannem anlatmıştı.
Annem beni doğururken ölmüş. Benim ise lanetim o gün başlamış. Baba annemin ölümünden beni sorumlu tutmuş. Bu yüzden beni bir kere bile sevmemiş. Beni babannem büyüttü. Sürekli içip içip eve gelirdi. Eve geldiğinde odamdan çıkmazdım ya da babaannemin yanında olurdum. Çok iyi hatırlıyorum ilk dayağı altı yaşındayken yemiştim.
Altı yaşındaydım, hafızamda ilk işkence ise babaydı. Baba hafif sarhoş bir halde eve gelmişti. Ben ise ilk defa gecenin o saatine kadar çizgi film izlemiştim. Benim çizgi film izlediğimi görünce hiçbir şey yapmamış olmama rağmen kemerle dövmüştü. O gece baba odasına çıktığında ağlayarak iki apartman yanımızda oturan babaanneme gitmiştim.
Ona babam değil baba diye hitap ediyorum çünkü ben babamı altı yaşındayken gömdüm. İlk dayak yediğimde aitlik eki benim için silinmişti.
O geceden sonra bir daha eve dönmemiş babaannem ve dedemin himayesi altında yaşamıştım. Bir kere bile beni görmeye gelmemişti. Bana göre beni sevmesi lazımdı çünkü ben sevdiği kadından geriye kalan tek şeydim. Ama maalesef kendimi sevdirmeyi beceremedim. Lise mezuniyetime bilr gelmemişti. Adımı kürsüye çaktığımda bana gururla başkan gözler dedeme aitti. Üniversiteye geçtiğimde yurtta zorlamayayım diye ev alan kişi yine dedemdi.
Daha sonra dertlerim bana komik gelmeye başladı. Artık sıkılmıştım üzülmekten. Bir arkadaşım vardı adı Can.
"Dertlerinden uzaklaşmak istiyorsan en iyi çözüm bu. "
Demiş ve bana toz dolu bir şırınga uzatmıştı. Sonra ger geçen gün uyuşturucuya daha çok bağlandım. Bulamadığım zamanlar krize girip önüme çıkanı darp ediyordum. Bu yüzden Sezai Bey'in bizi çıkarttığı hastaneye yatış yaptım. Haftada bir dışarı çıkabiliyorduk ama o da üç saat sürüyordu.
Derken çıkış günlerinin birinde intihar etmeye kalkıştım. Dedem ve babaannem ölmüştü, beni hayata bağlayan bir neden yoktu. Uçurum kenarına gitmiş, orada duran ağaçların birine halatı bağlamıştım. Tam kafamı geçireceğim sırada telefonuma ard arda bildirim düşmeye başladı. Bense dayanamayıp bildirimleri açtım. Tanımadığım bir numaradandı.
0541*****= Umarım kendini asmayı düşünmüyorsun
0541*****=Lütfen geri çöz o ipi.
0541*****=Bundan sonra gördüğüm hiçbir ip bana senin ölümünü hatırlatmasın
Evettt bölüm nasıldııııı. Yorumlarınızı alimmm
