Babası tarafından mafyaya satılan genç ve güzeller güzeli bir kız. Kızı satın alan yeraltının en güçlü mafyalarından biri bu genç ve güzel kıza aşık olur ama kız ondan nefret eder
Olayların etkisinden çıkamamış bir şekilde hala yerdeki cesetlere bakıyordum. Ağlamıyordum ama gözlerimden yaşlar süzülüyordu
Karşımızdaki adamın söylediği cümle ile beraber bir silah sesi yankılandı ve yanımda bir boşluk hissettim daha yanıma dönüp ne olduğuna bakamadan karşıdaki adamın üzerine yürüyüp ağzıma bir bez kapattı ne kadar çırpınsam da bırakmıyordu bir süre sonra ben de bayılmıştım.
<><><><><><><><><><><><><><><><><>
Başımdaki sızlamayla uyandığımda daha önce hiç görmediğim bilmediğim bir odada uyanmıştım. Ah kahretsin kaçırıldım. Kim bilir Koray şuan ne haldedir. Bir dakika en son duyduğum silah sesi, yanımda oluşan o boşluk hayır hayır olamaz Koray vurulmamıştır değilmi. Ben kendimle çeliştiğim sırada kapı tıklatıldı ve içeriye bir beden girdi. Hayır bu çetin di beni tekrar kaçırmış
"Tekrar merhaba güzelim"
Bana güzelim demesiyle iğrenerek yüzümü buruşturdum
"Ne istiyorsun çetin neden peşimdesin bırak artık beni"
Meraklı gözlerle ona bakarken beni bekltmeden yanıtladı
"Bak güzelim sen beni tanımıyor olabilirsin ama ben seni tanıyorum senin eski okulunun sahibinin oğluyum bir gün okula babamı ziyarete geldiğimde seni koridorda gördüm senden çok etkilendim ve seni çok araştırdım en sonundada takıntılın oldum ama sadece takıntı değil aşk ilk görüşte aşk"
Çetinin söylerdikleriyle gür bir kahkaha attım. Çetinin yüzünde ise ne olduğunu anlamaya çalışmak istiyormuş gibi bir ifade vardı
"İlk görüşte aşk demek ha. İlk görüşte aşk"
Cümlemi bitirir bitirmez ayağa klktım ve komodinin üzerindeki vazoyu alıp çetine fırlattım fakat çetin çevik bir hareketle sıyrıldı
"Al sana ilk görüşte aşk şerefsiz herif"
Çetinin gözleri dediklerim karşısında öfkeyle parladı ve tabiki seyiren çenesi kendini belli etmeye başladı
"EFLAL BAK BENİ DELİ ETME LAN ADAM AKILLI OTUR"
Çetinin bağırmasıyla yerimden fırladım bu haliyle oldukça korkunç görünüyordu. O an aklıma gelen şeyle duraksadım ve cesaretlenince sordum
"Koray nasıl o nerede"
Çetin deminki ifadesinin aksine yüzüne Munzur bir sırıtış takındı
"Beyefendi şuan yoğun bakım da ölmeyi bekliyor kalbinden kurşun yedi de"
Çetinin söyledikleriyle boğazımda kocaman bir yumru oluştu.ağzımdan çıkan ufak hıçkırıklara engel olamadım. Bir yandan hıçkırıyor bir yandan gözlerimden yaşlar süzülüyordu çetin ifadem karşısında bana yaklaşırken bacaklarımda daha fazla gücü kalmadığını hissederek yere yığılacağım sırada belimde ve bacaklarımda çetinin kollarını hissettim
"Hayır hayır eflal onun için bayılamazsın o köpek için ağlayamazsın onun için üzülemezsin"
Korayın son sözlerinden sonra bilincini tamamen yitirmiştim
Evet arkadaşlar bu bölüm biraz kısa oldu ama zaten bugün bölüm atmıcaktim ama dayanamadım bu arada koray modelini değiştirme fikri verdim bu arada daha iyi öneriniz varsa bağlantısını yorumlara bırakabilirsiniz
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
