Mafyanın Tutsağı

vazgeç benden

Merhaba canlarım kesinlikle medyadaki müziği dinleyerek okuyun ve bol bol yorum yapın yorumlarınızı çok önemsiyorum ve merak ediyorum

"Koray lütfen. Lütfen yapma imzalayamam ben bunu"

"NE DEMEK LAN İMZALAMAYACAĞIM. O BOŞANMA EVRAĞINI NSSIL İMZLADIYSAN BUNUDA İMZALAYACAKSIN"

korayın bağırmasıyla ağlamam daha da şiddetlendi

"Bana zorla imzalattırdılar lan o evrakları ZORLA. SENİN ONU İMZALAMAMIŞ OLMAN İÇİN DÜŞÜNMEKTEN UYUYAMADIM. ama sen ne yaptın. SEN NE YAPTIN EFLAL. ÖTEKİ GÜN BANA O İMZALANMIŞ EVRAK GELDİĞİNDE NASIL YIKILDIĞIMI TAHMİN EDEBİLİRMİSİN SEN"

dediğinde korayın daha fazla çileden çıkmaması için önümdeki evlilik sözleşmesini imzaladım. Zaten delirmiş gibiydi ve sürekli bağırıp çağırıyordu. Beni bir dağ evine getirmişti ve demiride nedenini bilmediğim bir şekilde bırakmıştı

"Al tamam imzaladım"

Dediğimde sakinleşmek için ellerini saçlarına geçirdi ve odada volta atmaya başladı fakat değişmeyen yüz ifadesi sakinleşemediğini belli ediyordu

"Herşeyi geçtim. SEN NASIL ONUNLA ÇIKARSIN EFLAL HA NASIL. BENİM VERMEDİĞİM GÜVENİMİ VERDİ SANA O. SENİ KAÇIRMASIYLA MI GÜVEN VERDİ KONUŞ. KONUŞSANA EFLAL"

"B-ben onunla çıkmıyordum sadece birbirimizi tanımaya çalışıyor-"

Dediğimde büyük bir kahkaha atmıştı. Evet gerçekten bu sefer delirmişti

"Tanımaya çalışıyordunuz"

Diyerek daha sesli kahkaha atmaya başladı ve duvarın dibine oturarak sırtını duvara yaslayarak kahkaha atmaya devam etti ve kahkahası tamamen duruldu ve gözlerini gözlerime dikti

"Seni kaçırarak mı güven verdi. Seni benden çalarak mı güven verdi. Bana zorla o boşanma evraklarını imzlatırken mi güven verdi"

Dedi ve tişörtünü çıkartarak kalbinin üzerindeki büyük bandı gösterdi

"Beni kalbimden vurarak mı sana güven verdi"

Dediğinde şok olmuştum. Demir korayı kalbinden vurmuştu. Korayın bu sessizliği dikkatimi çekiyordu demekki vurulduğu içinmiş

"Ben daha beş saat önce komadan uyandım. Seni onlardan almak için geldim ama bir bakmışım"

Diyerek güldü ve devam etti

"Sevdiğim kadın düşmanımın kollarında"

Dedi ve kalbinin üzerindeki yara bandını çekmesiyle önce acıyla inledi ama kendini topladı. Gözüm yarasına kaydığında yaranın bir tık altında büyük harflerle  EFLAL dövmesi vardı. Koray yavaşca ayağa kalktı ve yanıma yaklaşarak elimi tutup kalbine yasladı

"Burayı kurşun yarası değil. Senin bana olan sevgisizliğin acıttı"

Dedi ve yutkunarak devam etti

"Eğer beni seveceğini bilseydim"

Dedi ve elimle kendi göğüsüne vurdu

"Buraya yüz tane daha mermi yemeye razı gelirdim"

Korayın bu söyledikleriyle gözlerimden birkaç damla yaş düştü. Benim içindi. Benim için bu adam kalbine kurşun yemişti ve dahasını yemeye razıydı. Korayın yarasını çok acıtmamaya çalışarak ona sarıldım. Ama bu sarılış diğerleri gibi değildi ona sarıldığımda içimde ilk defa bir kıpırtı hissettim. Ama bu kıpırtıdan korktum. Beni incitmesinden korktum

"Vazgeç benden Koray"

Dedim göz yaşlarıyla

"Yapma bunu kendine"

Dediğimde beni kendinden ayırdı ve gözlerimi gözlerinin en derinine kenetledi

"Bunu ben kendime yapmadım. Bunu bana sen yaptın"

"O zaman vazgeç benden Koray dene bunu"

"Denemeye bile korktum eflal bu yüzden sakın benden vazgeç deme"

Dedi ve bir anlık duraksadı

"Ben senden vazgeçmem"