Mafyanın Tutsağı

karam

Merhaba arkadaşlar bugün ilk defa korayın ağzından bölüm yazıyorum umarım keyif alırsınız eğer keyifli olursa mutlaka bunu belirtin bunu sık sık yapmaya çalışırım

Eflal devdiklerimle benden hızla ayrılırken utandığı için kızaran yanaklarını saklamaya çalışarak kafasını öne eğdi

"Hadi Koray karamın canı yanıyor"

Dediğinde iç çektim ve şefiği aradım. Gelip kediyi aldıklarında eflalin gözleri hala dolu doluydu. Şu hayvanları sevdiği kadar beni sevseydi ne olurdu sanki. Eflali tutup kendime çektim ve sıkı sıkı sarıldım. Eflal bir anda benden ayrılınca kaşlarımı çatıp ona bakmaya başladım ifadesi endişeli görünüyordu

"Ben dumanı unuttum"

Deyince kaşlarım daha da çok çatıldı. Gerçekten bunun içinmi ayrılmıştı benden

"Ne olmuş dumana"

Dediğimde gülümseyerek elimi tuttuğunda kalbim tekledi

"Gel beraber dumanla oynayalım"

O aptal köpeğe tahammülüm olmasada eflal elimden tutmuş beni sürükleyerek götürüyordu. Hayvanlarla bir derdim yoktu ama bu köpek eflale fazla düşkündü ve yan yana gelmemize bile fırsat vermiyordu

Arka bahçeye geldiğimizde eflal dumanın yanına koşup ona sarılmıştı onun mutlu olduğunu görünce mutlu oluyordum. Yüzümdeki tebessümle eflali izlerken duman bir anda bana hırlamaya başladı. Duygularımız kesinlikle karşılıklıydı.

"Koray bak gördünmü seninle oyun oynamak istiyor"

Bence daha çok kemiklerimi birbirinden ayırmak istiyor

"Ya tabi öyledir"

Diyerek eflali geçiştirmeye çalıştığımda eflal ayağa kalkarak yanıma geldi ve elimi tutmasıyla tekrar kalbim tekledi. Kesinlikle başa birşey düşmüştü çünkü başka bir açıklaması olamazdı

"Hadi gel dumanla oynayalım"

Diyerek beni çekiştirdii ve yere oturttu. Duman üzerime geldi ve kucağıma atlayarak hoplayıp zıplamaya başladı

Ben onunla oynamıyordum kesinlikle o benimle oynuyordu

Duman en sonunda yorulup eflalin kucağına uyuduğunda eflal onun başını  şefkatle okşuyor ve öpüyordu. Tıpkı bir annenin çocuğuna baktığı gibi bakıyordu. Bir bana böyle bakmıyordu zaten

"Aşkım"

Dediğinde gözlerim fal taşı gibi açılmıştı

"Efendim"

Dedim sorarcasına. Eflal bana bakarak anlamaz gözlerle cevap verdi

"Sana değil dumana dedim"

Dediğinde bardağı taşıran son damla olmuştu

"Yürü hadi odamıza gidiyoruz"

Diyerek ayağa kalktığımda eflalinde kalkmasını bekledim ama eflal kalkmamıştı

"Hayır ben gelmeyeceğim"

Dediğinde kaşlarım çatılmıştı

"Geleceksin"

Dedim keskin bir dille

"Gelmiyorum dedim"

İnadı tutmuştu yine bir defada inat yapmasa ölürdü sanki. Efalin yanına gidip onu ayağa kaldırdığımda dumanın uyanmamasına dikkat ettim

"Ya bırak gelmeyeceğim işte"

Diyerek elini elimden çekti. Artık sinirlenmiştim ve sabrım kalmamıştı

"Kolaysa götür"

Diyerek kaçmaya başladığında hızla peşinden gittim. Yine bir yerlerini kırıp alçıyla gezecekti

"Eflal dur yerinde"

Diyerek onu kovalıyordum bahçede tam beş tur koşmuştuk ve ben tükenmek üzereydim ama o hala seke seke koşuyordu. Aklıma gelen şey ile korumaları yanıma çağırdım ve onlarla konuşup koşmaya devam ettim biraz daha ilerleyip evin arka bahçesine geldiğimde korumalar eflalin iki yanını sarmış kaçmasını engelliyordu ve eflal minik bir çocuk gibi sızlanıyordu. En son bana baktığında kaşları kızgınlıkla çatıldı ama kızınca çok tatlı görünüyordu

"Yaa ama bu haksızlık"

Diyerek ayağını yere vurduğunda gülümsemeden edemedim. Onu şuan deli gibi öpesim geliyordu

"Gülme işte"

Dediğinde korumalara işaret ettim. Onu tuttuklarında uslu uslu durup bana doğru geliyordu çünkü kaçamayacağını biliyordu

Korumalar onu tam önümde bırakıp giderken o ise kızgın bir ifadeyle kafasını kaldırmış bana bakıyordu ama ben onu şuan öpmek istiyordum. Kollarımı beline sardığımda bir ada kızgın ifadesi dağıldı ve yerini kızaran yanaklara bıraktı

"Koray hadi benim uykum geldi uyuyalım artık"

Diyerek benden ayrılmaya çalıştığında onu kendime daha çok çektim

"Şuan seni o kadar çok öpmek istiyorum ki"

Diyerek dudaklarını izledim

"E öp o zaman"

Eflalin dedikleriyle şaşkınlığım artarken eflal tam beni öpecekti ki bir silah sesi yankılandı ve eflal kollarımın arasına yığıldı