Mafyanın Tutsağı

koray

2 yıl önce

"Olmuyor eren olmuyor yapamıyorum"

"Olacak abi"

Erenin ısrarıyla namluyu tekrar evin camında dışarıyı izleyen genç kıza çevirdim. O kadar masumdu ki elim tetiğe gitmiyordu ama yapmam gerekiyordu eğer yapmasaydım babama ihanet etmiş olurdum. Tüm cesaretimi toplayıp elim tetiğe gittiğinde tekrar silahı yere fırlatmamla eren derin bir iç çekti

"Abi bırak ben yapayım Allah aşkına 2 aydır buraya gidip geliyoruz sürekli kıza kıyamayıp vuramıyorsun"

Evet iki aydır buraya öldürmek için geliyordum ama yapamıyordum nedenini bilmiyordum ama bana bir şeyler çok yanlış geliyordu

"Babam bizzat benim öldürmemi istedi eren olmaz"

Diyerek bakışlarımı tekrar kızın odasına çevirdim içeriye geçmiş yatağında oturuyordu ve telefonunda bir şeylerle ilgileniyordu. Biriyle yazıştığını parmak hareketlerinden anlıyordum. Dudağının kenarı hafifçe kıvrıldığında sevgilisi olabileceğinden şüphelendim. Acaba sevgilisimi onu böyle gülümsetiyordu. Aklıma gelen düşünceyle içimde anlamsız bir öfke oluşmuştu. Onun sevgilisi olabileceğine kendimi inandıramıyordum. Ama neden

"Bugünde olmadı abi yapacak bir şey yok eve gidelim hadi"

"Sen eve git ben gelmeyeceğim"

"Ama ab-"

"Sana git dedim"

Eren gittiğinde yere oturdum ve kızı izlemeye başladım. Her bir ifadesini her bir mimiğini beynime kazımak ister gibi onu izliyordum

İki saat geçmişti ve genç kız uyuyakalmıştı. O uyurken ona dokunmak istemiştim ama bu olmazdı. Neler düşünüyorsum ben

"Saçmalık"

Diye geçirdim içimden kendi kendime. Ayağa kalktım ve arabama binerek evimin yolunu tuttum sanırım o kızı asla vuramayacaktım

9 ay sonra

Arabayla eve geri dönüyordum ama bir yandanda gitmeye çekiniyordum çünkü tam 11 ay olmuştu ve ben hala o kızı vuramamıştım. Çünkü ona aşıktım hemde deliler gibi. Ama bugün babamın karşısına geçip her şeyi anlatacaktım ben sevdiğim kadını vuramazdım. Evet daha ismini bile bilmediğim bir kadına delicesine aşıktım ama ismi hariç her şeyini biliyordum. Babam kızı öldürdüğüm gün ismini öğreneceğimi söylemişti ama onu öldürememiştim

Sonunda eve gelmiş ve içeri girmiştim babam ve annem salonda oturup kahve içiyorlardı yanlsrına gidip babamın karşısındaki koltuğa oturdum

"Yine vuramadın değilmi"

Dedi artık sinirlenmiyordu çünkü bıkmıştı

"Hayır baba"

"Ne diye öldürmüyorsun şu kızı anlamıyorum ki"

Dediğinde tam vaktinin geldiğini anladım

"Baba ben bu kızı çok seviyorum"

Dememle babam ayağa kalktı. Bende ayağa kalkarak karşısında durdum

"Ne diyorsun sen oğlum ne sevmesi aklınımı kaybettin sen onun babası benim kızımı seninde kardeşini öldürdü"

Dedikleri ok gibi kalbimi delip geçmişti. Haklıydı ama seviyordum. Hemde çok seviyordum. Her gece kendimle çelişip uyuyamamaktan çok yorulmuştum

"Seviyorum baba. Eğer karşı çıkacaksan"

Dedim ve belimdeki silahı kafama dayamamla annem çığlık attı

"Yemin olsun vururum kendimi"

Dememle annem hemen ayaklandı

"Bir şey yap oğlumun ölmesine dayanamam"

Dediğinde babam sıkıntılı bir nefes verdi. Oda annem gibi korkuyordu bana zarar gelmesinden

"Tamam oğlum en kısa sürede evleneceksiniz"

Dediğinde duyduklarıma inanamıyordum

"Nasıl olacak o iş"

"Babası onlardan gizli kumar oynuyor onu kumarda batırıp şirketini iflasa sürükleyeceğim. Tam o sırada ona ortaklık teklif edeceğim senin ve kızının evlenmesi şartında onunda kabul etmekten başka çaresi kalmayacak"

Dediğinde bu fikir kafama yatmıştı. Merak ettiğim tek bir şey vardı

"Baba bu kızın ismi ne"

"Eflal"

Kendi içimde ismini binlerce kez tekrar ettim. En son kendimi dövmecide tam kalbimin üzerine eflal isimli fövem yaptırırken buldum

Günümüz

Odada korayı beklerken. Kapı büyük bir gürültüyle açıldı ve içeriye Koray girdi. Öfkeden gözleri kan çanağına dönmüştü ve eli titriyordu

"ŞİMDİ GELELİM SANA"

Diyerek üzerime yürüdü tam karşımda durarak bana bağırmaya başladı

"NASIL YAPARSIN LAN BÖYLE BİR ŞEY NASIL. AKLIM ALMIYOR LAN AKLIM ALMIYOR. DESENE LAN BİR DAHA. KORAY BEN DEMİRİ SEVİYORUM DE. DESENE"

korayın karşısında titreye titreye ağlıyordum. Neredeyse beni sağır edecekti

"Y-yemin ederim o-onu s-s-sevmiyorum"

"YALAN SÖYLEME LAN BANA YALAN SÖYLEME"

Dediğinde onu gerçekten sakinleştirmek iatiyordum çünkü şuan sağlıklı düşünemiyordu. Hemen boynuna sarılarak kafamı boyun girintisine yasladım

"Yemin e-ederim sadece sana sinir oldum ve seni sinir ermek istedim demir sadece kuzenim"

Dediğimde ellerini belime sarmıştı ama hala daha hızlı hızlı nefes alıp veriyordu en sonunda nesefi düzenegirdiğinde oda başını benim boyun girintime yasladı

"Bitirdin beni bitirdin"

"Özür dilerim"

Dediğimde birşey dememiştim

"Seni seviyorum"

"Bende"

Bir anda boşluğuma gelmişti. Korayın vücudu kaskatı kesilmişti nefes bile almıyordu. Bir anda benden ayrıldı ve yüzümü elleri arasına alarak gözlerimizi hizaladı. Kaşları çatık bir şekilde bana bakıyordu

"Ne dedin sen"

"Yanlışlıkla dedim"

Diyerek gözlerimi kaçırdım

"Gözlerime bak"

Dediğinde tekrar gözlerimizi hizaladım

"Bir daha söyle lütfen. Buna ihtiyacım var"

Dediğinde bu ona borçlu olduğumu düşündüm

"Seni seviyorum"

İvittt naber

Bölüm nasılı

Korayın eflali böyle tanimasini bekliyormuydunuz

Kitap bombok yerlere sariyosu azıcık şunları yakinlastirayim dedim ama çok sevinmeyin her an eflal kaçırılıp zorla bosatilailir

Hele bir mutlu olusunlarda goreyim

Ner neyse oysuz geçmeyin lütfen gorusuruzzz♥️