FERİT (GAY)

Kan Tadı

Elimdeki ince belliyi dudaklarım arasına götürürken bakışlarım çay bahçesine giriş yapan Elifteydi. Beni görünce utangaç bir edayla tebessüm edip bakışlarını indirdi. Bana doğru yaklaşırken gözüm köşede duran garsonu buldu. Kafa hareketimle buraya gelmesini istedim.

Ayağa kalkıp Elif'e elimi uzattım. Nazikçe sıkıp yerine yerleşti. Heyecanlı gibiydi. Garson gelip siparişlerimizi aldıktan sonra konuşmayı başlatmam gerektiğini anladım.

Hâl hatır sorma faslını uzatmadan direkt konuya girdim. "Elif" ismini duyunca gözleri ışıldadı. "Biliyor musun Ferit bu zamana kadar hiç kimse senin kadar güzel söylememişti ismimi." Bana bakınca göz bebekleri gülüyordu sanki. Bu bakışları tanıdık geldi. Aklıma gelen şahısla kafamı salladım. Şimdi onu hatırlamanın sırası değildi.

"Elif seni buraya mühim bir mevzu için çağırdım. Muhtemelen söyleyeceklerim hoşuna gitmeyecek gibi ama kusura bakma bu mevzuyu konuşmamış lazım." İşin ciddiyetini anlamış olacak ki kafasını sallayıp beni pür dikkat dinlemeye başladı. "Biliyorsun ki başıma çok talihsiz bir olay geldi." Kafasını sallayıp beni onayladı.

"Ben bu olaydan sonra seni ilk kez gördüğümde sana karşı içimde çok hoş duygular peyda oldu." Dudakları öyle güzel kıvrıldı ki ben şimdi ona seninle olmaz nasıl derdim.

"Seninle çok ciddi düşünüyordum taki Ali gelip seni sevdiğini söyleyene kadar." Gülen yüzü yavaşça düştü. Kaşları çatıldı. "Muhtemelen onun sana karşı olan duygularını biliyordum çünkü gelip benden hesap sordu ama ben hafıza kaybından dolayı hatırlamadıgım için olaylar böyle gelişti."

"Ferit sen ne dediğinin farkında mısın?"
Bakışlarımı indirdim. "Özür dilerim" çok mahcup hissediyordum. O sırada garson içecekleri masaya bırakıp gidene kadar aramızda kısa bir sessizlik oluştu.

"Ferit sen evimize görücü yolladın. Babam bile olumlu baktı. Bütün mahalle yakında sözleneceğimiz haberini bekliyor. Ben söz kıyafetimi bile diktirdim. Şimdi beni yarı yolda mi bırakıcaksın." Derin bir nefes çektim içime. Bu işin içinden güzellikle çıkmak istiyordum.

"Elif ben bilmiyordum. Çocukluk dostum, kardeşim bildiğim adamın seni seviyor olacağını. Bu saatten sonra olmaz bizden."

Sinirlendi. Önündeki çay bardağını itti. Çantasını alıp apar topar kalktı masadan. O kadar hızlı çıktı ki çay evinden arkasından yetişemedim.

.

Minibüsten inip evin yolunu tuttum. Aslında eve gitmek istemiyordum. Çünkü muhtemelen evdekilerin kulaginada gitmişti bu haber. Bir anlık kararla yolumu değiştirip kalbimin beni götüreceği yere adımlamaya başladım.

Yarım saati aşkın bir yürüyüşten sonra kendimi sahil kenarında buldum. Fazla insanın olmadığı taşlık alana oturup sigaramı yaktım. Ne yapacaktım şimdi.
Saatler geçtikçe rüzgar daha sert estikçe önümdeki izmarit sayısı arttı.

Karanlık basmaya yakın ayaklandim. Yarın kahvehaneye erken gidicektim. Evin yolunu tutup düşünceli adımlarla yola koyuldum. Mahallenin başında üç kişi önümü kesti. Kafamı kaldırıp kim olduklarına baktım. Önde Ali sağında ve solunda tanımadığım iki genç. Bu karşılaşmanın hayra alamet olmadığını anladım.

"Hayırdır Ali?" Bakışları daha sert bir hâl aldı. "Adımı ağzına alma pezevenk" işte şimdi sakin halimden eser kalmamıştı. "Ananı bacını kiraladımda ondan mı pezevenk oldum lan" yüzüme inen yumrukla geriye afalladım. Orospu çocuğu sert vurmuştu. Daha kendime gelemeden yanındaki iki şerefsiz kollarımdan tutup beni ona kum torbası yapmıştı. Karnıma aldığım sert darbeler yüzünden nefesim kesildi. "Sen nasıl benim sevdiğim kızı üzersin lan. "

Hay ben sanada sevdiğin kızıda.. "Amına koyduğumun piçi senin için kızı reddettim ondan mı bu dayağın lan." Öyle sert vurdu ki beni tutanlar bile sendeleyip yere düşürdüler. Karnıma attığı tekmelerin ardı arkası kesilmiyordu. Gavura vurur gibi vuruyordu şerefini siktigim.

Ağrılar içinde kıvranırken birden onun sesini duydum. "LAN!" Bir grup genç bize doğru koştururken kafamı betona yasladım. Ağzımdaki o kan tadı artarken gürültünün yoğunlaştığını duydum. Ama artık gözlerimi açıcak takatim yoktu. Herhalde bu sefer kesin ölüyordum.

rracih ithafen yazılmıştır♡♡