Bir Beyaz Frezya

Beklentisiz Bir Frezya

💎

7. Bölüm: Beklentisiz Bir Frezya

Halsey, Without Me

❝Sen aklını kaçırmışsın! Bana Leyla'ya güvendiğini söyleyemezsin.❞

💎

Beklenti içinde olmayı uzun süre önce bırakmıştım. Sınavdan beklentim, arkadaşlarımdan beklentim ve en önemlisi kendime olan beklentim olmayınca fazla hayal kırıklığına uğramıyordum. Çünkü bir şeye haddinden fazla beklenti beslerseniz sonunda siz mahvolurdunuz. Ben sürpriz, beklenmedik olan olaylardan hoşlanıyordum onlar daha az can yakardı nasılsa. Ama Karan Tanzer'in bu akşam yaptıkları düşünce yapımı değiştirme yönündeydi.

Eskiden ona değer verirdim bu yüzden onu zihnimden çok zor silmiştim şimdi geri dönmesi benim için bir şey ifade etmemeliydi.

Üzerimdeki bana ait olmayan beyaz yatak örtüsünü kaldırıp saatler önce ayrıldığım odaya geri döndüm. Tanzer beni şehre ne uzak ne de yakın olan bir eve getirmişti. Kendi evine. Yolun bir kısmında istediğini yaparak ondan da hızlı arabayı sürmüş diğer yarısındaysa normal hızıyla kullanmıştım. Ve bu süre boyunca ikimizde tek kelime etmemiştik. Eve geldiğimizde konuşmayacağımı anlayıp kalacağım odayı göstermişti. Ama aklıma takılan sorulara engel olamadığım için bildiğim iki odadan bir diğerindeydim.

Burası da Özgür'ün evi gibi büyüktü ve ben çok rahatsız oluyordum. Büyük evlerden her zaman için nefret ederdim. Tanzer'in koyu kahve saçlarını görmemle arka bahçedeki verandada olduğunu fark ettim ve biraz olsun beklemeden kapıyı aralayıp yanına sızdım. Çıkardığım gürültüden olsa gerek koyu kahve gözleri kısılarak beni buldu. Sigara içiyordu. Onu ilk defa bu şekilde görünce az da olsa şaşırdım çünkü zamanında sigaradan nefret ettiğini söylediğini hatırlıyordum. Ama insanlar değişebilirdi. Benimde yaptığım gibi.

Aramızdaki sessizlik saatlerin ardından uzamaya devam ederken karşısına oturacaktım ki iki parmağı arasına sıkıştırdığı dalı dudaklarından ayırıp konuştu. "Böyle gelsene." Başıyla yanını işaret etti ve bende hiç düşünmeden oraya oturdum. Bunu neden yaptığımı bilmiyordum, yalnızca artık içimden geldiği gibi davranmak istiyordum o kadar.

"Neden uyumadın?" Beni odaya gönderdiğinde onun da aynısını yapacağını düşünmüştüm. Sigarasından çektiği dumanı geri üflerken omzunu silkti. "Yorgun değilim." Ne yani sırf uyuması için yorgun mu olması gerekiyordu? Garip bir alışkanlıktı. Ne söyleyeceğimi bilemezken ani bir şekilde parmaklarımı avucunun arasına alıp hafifçe sıktırdı. Kaşlarımı anlamazcasına çatıp tüm dikkatimi ona verdim.

"Parmaklarınla çok fazla oynuyorsun. Etlerinle biraz daha uğraşırsan diğerleri gibi kopacaklar." Gevşettiği elinden parmaklarımı ayırıp dediğini teyit etmek adına çevrelerine baktım. Gerçekten de bazıları kanayıp kurumuştu. En önemlisiyse bunları ne zaman yaptığımı hatırlamıyordum. "Neden orada kalıp beni tek göndermedin?" İkimizde tekrar ve tekrar sessizliğe gömülmüşken ortaya attığım soru yanımdaki bedeninin rahatsızca hareketlenmesine neden oldu. "Seni yalnız bırakmayacağımı söylediğim günün gecesi gereksiz bir kız yüzünden eve tek başına gitmene izin vereceğimi düşündüren ne?" Geçmişte öyle yapmış olman. Ama hayır, bu sefer eski konuları açmak istemiyordum.

"Ayrıca bir daha bana böyle şeyler sorma. Yaptıysam senin için yapmışımdır ne kendim ne de bir başkası için değil." Sus. Sus. Sus. Nefret ettiğim Tanzer'e göre fazla düşüncelisin bunu yapma. Lütfen. Böyle davranmaya devam edersen eğer zihnimdeki Tanzer değil, Karan olacak ve ben bu sefer daha fazla ümit besleyeceğim. Bunu istemiyorum.